16 Mrt 2018 21:46 door Whatever
Maar ik denk dat je dat ook zeker moet doen en ik herken heel erg dat als je al zo jong zoveel CGT gehad hebt en geleerd hebt depressieve gevoelens te rationaliseren enzo dat het soms moeilijk is een balans te vinden tussen emoties de ruimte geven (want fair enough, daar zijn het emoties voor, die willen soms gewoon even gehoord hebben, inderdaad dat kind dat verdrietig is, even wil huilen en getroost moet worden en niet gelijk de ratio hoeft te weten) en irrationele emoties en gedachten inperken. Dat IS ook moeilijk natuurlijk. Blijft ook moeilijk. Maar ik denk wel dat daar iets meer balans in vinden je misschien helpt. Alles wegstoppen is ook niet te doen.
En je zit sowieso niet altijd verkeerd he. Je zit überhaupt pas verkeerd als je er zelf last van hebt en daar zijn die g schema's voor, voor als je er zélf teveel last van hebt. Maar dan komt dus opnieuw bovenstaande. Je hoeft niet alles dood te relativeren en emoties zijn vind ik nooit irreëel. De gedachten erbij misschien, ja, maar geef dan de emoties de ruimte, dam ze weer in en relativeer dan pas de gedachten. Ik heb het idee dat CGT soms teveel die eerste stappen over slaat. Ik kwam laatst ook een goeie studie tegen waarom mindfulness goed werkt op cognitieve reactiviteit en dat geloof ik graag. En dus ja, huil maar eens zo gierend als een kind als dat lukt. Heb ik ook gedaan toen het uit ging met mijn ex en op depressieve momenten. Je hebt het moeilijk gehad, je hebt het moeilijk, je mag verdrietig zijn. Die emoties moet je ook beleven maar je moet ze je ook niet laten overspoelen en dat is een lastige balans...
Laatst gewijzigd door
Whatever op 16 Mrt 2018 21:58, in totaal 1 keer gewijzigd.