Ik kan geen seks hebben

Hoi dames,

Ik heb een probleem waar ik behoorlijk mee zit en me zelfs voor schaam. Ik kan geen seks (meer) hebben. Ik heb wel eens seks gehad, dat was niet zo'n succes en daarna is het dus ook niet meer gelukt. Een penis gaat er gewoon niet in. De jongen waarmee ik seks heb gehad vond van wel en duwde gewoon door, ondanks de pijn die ik had. Ik denk zelf dat ik daardoor onbewust een beetje bang ben geworden, kan dit? Is er iets mis met mij of zit het tussen mijn oren?

Het is voor mij een hele stap om dit op een forum te gooien, ik hoop dan ook dat er meiden zijn die me kunnen helpen of eventueel adviezen kunnen geven (misschien zelfs meiden met ervaring?). Ik ben ook geen nieuwe forumster, maar heb voor dit topic even een nieuw account aangemaakt, ik durf het niet onder mijn eigen naam te posten.

Het houdt me best bezig momenteel. Hierdoor heb ik een potentiële partner laten gaan bijvoorbeeld, ik durfde gewoon niet verder te gaan en/of het bespreekbaar te maken. Ook in mijn laatste relatie was dit voor mij een issue en is het stuk gelopen.

Als ik het zo teruglees vind ik het een beetje een fancy achtig topic geworden, welke meid van 30 lukt het nou niet om seks te hebben? Maar zoals ik al zei hoop ik dat dit serieus genomen wordt.

Al eens op vaginisme gezocht? Het klinkt alsof het dat wel eens zou kunnen zijn.
Wat ontzettend vervelend dat die jongen heeft door geduwd! Kan mij echt goed voorstellen dat er een angst ontwikkeld is en dat je al op voorhand onbewust/bewust aanspand.

Ik zou hiermee naar een seksuoloog gaan, zij zijn hierin gespecialiseerd en kunnen je hiermee verder helpen.

Nee Google heb ik expres nog niet gedaan eigenlijk. Maar zal vaginisme eens opzoeken. Het is echt heel erg vervelend. Het is ook niet dat ik niet opgewonden ben of zo, dat word ik wel, maar zodra er 'iets' in de buurt van mijn vagina komt klap ik dicht.

Bedankt voor je tip Siem.

Het klinkt inderdaad als vaginisme. Voor zover ik er iets over weet. Ik kan me voorstellen dat het onbewust erger is geworden doordat die jongen door duwde. Ik zou er inderdaad ook mee naar een seksuoloog gaan. Ik vind het heel naar voor je en ik kan me voorstellen dat je er veel last van hebt.

Ik zou ook denken aan vaginisme. Heb hier een groot handboek voor seksuologie (en ook vakken hierin gevolgd), maar ben domweg niet bevoegd om een diagnose te stellen en spreek dus alleen een vermoeden uit en zou verder met je klacht naar een seksuoloog gaan. Wellicht een geruststelling om te weten dat de kans groter is dat je een mentale blokkade hebt dan dat er daadwerkelijk fysiek iets mis met je is. Niet fijn voor jou natuurlijk, maar dit betekent wel dat er in veel gevallen succesvolle behandeling mogelijk is. Sterkte/Succes!

Kan ik zelf een seksuoloog benaderen of moet ik daarmee eerst naar mijn huisarts? Misschien inderdaad slim om dat te doen inderdaad, ik word hier ook behoorlijk onzeker van!

Bedankt Guittari en Rayna.

Ik dacht ook meteen aan vaginisme, wellicht versterkt door die nare ervaring die je hebt gehad. Je hoeft je er echt niet voor te schamen hoor, geen idee trouwens of je eerst langs de huisarts moet voordat je naar een seksuoloog kunt. Sterkte ermee!

Dank je wel Pineco.

Ik heb het even opgezocht en het komt me allemaal wel bekend voor wat ik lees. Schijnt ook nog best vaak voor te komen.

Via de huisarts verwijzing vragen en graag gedaan.

Oke toch wel dus. Even die drempel over om de dokter te bellen dan..

...

Ik heb het ook gehad. Ben er nu gelukkig ook vanaf. Ik heb veel gehad aan dit forum: http://www.vaginismeforum.nl
Wat er bij mij ook voor zorgde dat ik eraf kwam , was grenzen stellen. Deed ik het zelf niet, dan deed mijn lichaam dit letterlijk gezien wel. Mijn zelfbeeld was niet hoog. Herken je dat bij jezelf?

Relaties laten schieten door dit, niet doen! Je bent gewoon wie je bent en vaginisme is maar een klein stukje daarvan. Je bent goed genoeg zoals je bent en als je aan je vriend uitlegt dat dit stuk moeilijk is voor jou maar je ermee bezig bent en een kerel gaat ervandoor... Dan is het een lapzwans en dan was hij sowieso niet lang gebleven.

Je mag mij ook wel een pb sturen als je daar behoefte aan hebt.

Ik ken iemand doe hetzelfde had, maar geen vagisme had. Bij haar zat er werkelijk fysiek iets in de pad. Dus zeker goed om hiermee eens naar een deskundige te gaan en te bekijken hoe en wat. Dat is toch veel fijner dan rondlopen met een "geheim" en "schaamte". En weet je, het is ook niet verplicht he om seks te hebben. Je kan ook gewoon niet willen, is ook niet erg. Maar als je zelf (met nadruk op zelf) wel graag wil: dan zou ik zeker even kijken of er een oplossing voor is.

Succes!

Precies Tabbie, beseffen dat sex een keuze is en geen verplichting in een relatie is ook een ding om te onthouden. Je kunt ook prima sex hebben zonder penetratie. En onder het kadertje sex vallen ook nog tig handelingen. Als je pijpen niks vindt of niet doet, dan ben je toch ook niet minder of raar?

Ik ben er pas vanaf gekomen toen mijn eerste bevalling achter de rug was. Dus ook zwanger worden zonder penetratie kan gewoon.

Toen ik dat las ergens, viel er behoorlijk wat druk van mijn schouders.

Ik heb hier ook jaren last van gehad. Heel lang gedacht dat het fysiek was en toen de diagnose vaginisme werd gesteld was ik er bizar snel vanaf (super fijn natuurlijk!)
Het vaginismeforum is erg fijn inderdaad en daarnaast zou ik je zeker aanraden naar de huisarts te gaan en je te laten doorverwijzen.

Bedankt voor jullie reacties Toet en Tabbie en Marilyn, jij bedankt voor je uitgebreide reacties!

Ik ben op zoek naar een nieuwe huisarts wat meer bij mij in de buurt, als ik die heb gevonden ga ik dit 'probleem' meteen even voorleggen. Wat ik nu zeg klinkt misschien stom, maar ik wil ook gewoon seks hebben zonder pijn net zoals heel veel andere vrouwen hebben. Ik wil niet iedere keer als ik met een man ben al bang zijn voor de eventuele seks die kan gaan komen, ik wil niet bang zijn voor seks, daar is echt niks aan. Soms, heel soms, droom ik er zelfs over.

Toet, ben je er toen zelf vanaf gekomen, of met hulp? Als dit te persoonlijk is hoef je natuurlijk niet te antwoorden.

Ik weet inderdaad ook dat je gewoon seks kan hebben zonder penetratie, maar het blijft maar door mijn hoofd malen. Dus toch tijd om er mee aan de slag te gaan. Het mindere zelfbeeld herken ik ook wel Marilyn, vooral de laatste jaren is dat weer iets dat de kop op steekt. Ik ga even dat forum opzoeken ook, bedankt voor de link.

Natuurlijk wil jij ook seks kunnen hebben zonder pijn. Daar is seks namelijk ook voor, om van te genieten. Waarom vind je dat stom om te zeggen?

Ik ben er uiteindelijk zelf vanaf gekomen, toen ik eenmaal wist waar het aan lag (ik heb dus wel hulp nodig gehad om daar achter te komen, ben echt heel bewust met mezelf bezig geweest toen en heb er vooral veel over gelezen en gepraat) was het een kwestie van een knop omzetten en dat is mij toen vrij gemakkelijk af gegaan.

Wat een vervelende ervaring Carol.
Is met 1 de penetratie niet gelukt of met meerdere niet?

Ik heb dit trouwens ook gehad alleen wel na mijn bevalling. En dat was dus gewoon lichamelijk wat zo opgelost kon worden (nou ja zo.....)
Ik had een totaal ruptuur en dat is op ok gehecht geworden. Echter bleek na 6 maanden toen ik weer in staat was tot gemeenschap, dat de gynaecoloog wel heel enthousiast was geweest met hechten. Ik heb toen een nieuwe ok gehad en toen was het probleem opgelost.
Je kunt dus ook gewoon te nauw zijn en daar kunnen ze ook wat aan doen. Dus ik zou er zeker niet mee door blijven lopen en naar een dokter ermee gaan.

Als je het ook echt zelf wilt, dan is het dus de tijd om te gaan ontdekken hoe het kan en hoe je eraf kunt komen.
Bij mij was het een deel psychisch, maar ook lichamelijk dat ik er gewoon aan moest wennen ofzo. Via het vaginismeforum kwam ik op een website waar je 'oefen'materiaal kon bestellen. Dat zijn gewoon buisjes in verschillende formaten van klein naar de maat van een penis. Toen ik er aan toen was ben ik daarmee begonnen. Gewoon rustig aan en zelf voelen hoe het voelt. Dat ging zo goed waarbij je ineens merkt: ok het kan dus wel! Misschien staat die link ook nog op dat forum.

Nu heb ik nergens meer last van. Heb sex en gebruik tampons en ik verkramp eigenlijk nooit meer, dus er is hoop en je kunt er vanaf komen. Kleine stapjes! Succes!

Mijn zusje heeft precies hetzelfde. Ook vaginisme. Ze loopt bij een seksuoloog en een psycholoog, maar bij haar is het lang traject. Ik wil je hiermee niet ontmoedigen, maar heel veel mensen riepen ook tegen haar dat seks met penetratie geen verplichting was en zij is hier door de jaren heen zo erg van overtuigd geraakt dat ze het probleem ook niet meer wil oplossen. Mannen waar ze een relatie mee had, hadden dus niet zo zeer moeite met haar vaginisme, maar met het feit dat ze er niet aan wilde werken. Nu lijkt ze een goede kerel gevonden te hebben die iets meer tot haar door kan dringen en een engelengeduld heeft, maar het is bij haar nu ook al zo'n 10 jaar aan de gang.

Nogmaals, ik wil je hiermee geen naar gevoel aanpraten, maar wel aansporen om er iets aan te doen en je niet schamen! Hoe langer je wacht, hoe moeilijker het wordt. Heel veel succes!

Carol, wat vervelend en een vervelende ervaring. Ik heb ook last (gehad) van vaginisme. Dat is echt ontzettend vervelend. Ook ik had altijd pijn bij seks, hoe voorzichtig we ook deden. Ik ben naar de dokter gegaan, maar die nam me niet serieus. Die zei letterlijk: je moet lang voorspel doen en glijmiddel gebruiken. Wat een flutadvies. En zo modderde we maar door en het hoorde bij mij. Tot ik zwanger werd, kwam ik bij 3 hele lieve verloskundige dames terecht. Zij hebben mij er vanaf geholpen en leren ontspannen en beloofde mij dat zij een doorverwijzing zouden regelen als ik er niet vanaf kwam. Door hun heb ik ook mijn eigen lichaam leren kennen voor een groot deel, leren ontspannen. Na de zwangerschap kon ik voor het eerst in mijn leven genieten van sex en heb ik geen pijn meer! Wel jammer dat dit 10 jaar moest duren.

Ik raad jou dan ook echt aan om hulp te gaan zoeken. Een doorverwijzing (als je die nodig hebt nog tegenwoordig) naar de seksuologe. Aanmodderen heeft geen zin, vaginisme bestaat vaak uit een vicieuze cirkel die doorbroken moet worden.

Toet schreef:Natuurlijk wil jij ook seks kunnen hebben zonder pijn. Daar is seks namelijk ook voor, om van te genieten. Waarom vind je dat stom om te zeggen?

Ik ben er uiteindelijk zelf vanaf gekomen, toen ik eenmaal wist waar het aan lag (ik heb dus wel hulp nodig gehad om daar achter te komen, ben echt heel bewust met mezelf bezig geweest toen en heb er vooral veel over gelezen en gepraat) was het een kwestie van een knop omzetten en dat is mij toen vrij gemakkelijk af gegaan.

Ik ben er ook veel over aan het lezen nu, het komt me allemaal wel erg bekend voor allemaal. Ik ga komende week de stap zetten om naar de huisarts te gaan. Wilde eerst wachten tot ik een nieuwe huisarts heb, maar denk dat het beter is om het niet meer uit te stellen. Wil alleen wel om een andere huisarts vragen, een vrouwelijke, dat is ook niet stom toch?

Radler schreef:Wat een vervelende ervaring Carol.
Is met 1 de penetratie niet gelukt of met meerdere niet?

Ik had en heb geen vaginisme maar met m'n ex lukte penetratie niet. Daarvoor heb ik met enkele ex vriendjes seks gehad maar met hem lukte het gewoon niet. Het wilde gewoon echt niet, welk standje wij ook probeerde. Het leek wel of ik op slot zat als het ware. Ben er nooit mee naar een dokter geweest ofzo. Toen ik een nieuwe vriend kreeg vond ik dat toen heel eng omdat ik dacht dat ik geen seks kon hebben. Heb toen ook getwijfeld aan vaginisme. Echter kon ik met hem wel seks hebben. Dus waar het aan lag?

Ik ben nog heel onervaren eigenlijk op het gebied van seks, terwijl ik toch al 30 ben. Het is wel eens gelukt, maar dat was ook niet geweldig. Toen dus die andere man waaraan ik dan denk ik dit heb overgehouden en mijn laatste relatie lukte het ook niet, maar die relatie heb ik om andere redenen zelf beëindigd.

Wel vreemd dat jij met je ex geen seks kon hebben. Wel fijn natuurlijk dat het nu wel weer lukt.