Urban Naked schreef:Voor de mensen meteen kind dat nu naar fulltime hb-onderwijs gaat: wat heeft je dat besluit doen nemen? Zou dat anders zijn geweest als je het vertrouwen had gehad dat de reguliere school voldoende kennis en vaardigheden in huis heeft om je kind goed te begeleiden?
Ik heb heel lang het idee gehad dat het niet nodig was. Maar de oudste zit nu in groep 6 en loopt gewoon echt vast. Ze zit in een hele drukke klas, waar best wat kinderen met een achterstand zitten. Dat betekent dat er weinig ruimte is voor extra aandacht voor haar. De noodzaak is er wellicht ook niet voor school: de kinderen scoren goed, dus vanuit hun oogpunt logisch dat er meer aandacht gaat naar de achterblijvers dan naar de HB-kinderen.
We hebben ook vaak aan de bel getrokken op school en ideeen voorgelegd: een dag in de week naar een externe Plusklas, workshops over programmeren of wat mijn part Chinees, we hebben zelfs aangeboden te willen ondersteunen als het financieel ingewikkeld was. Maar uiteindelijk hebben ze er nooit echt iets mee gedaan. Het enige dat ze aanbieden is Acadin voor de jongste (vindt hij trouwens wel heel leuk, maar is helaas maar een uurtje per week) en vorige week is een ouder begonnen met wiskunde voor de kinderen uit de hogere groepen die meer uitdaging willen. Maar wat ons betreft is het gewoon te weinig. Het schijnt dat scholen kinderen tot een IQ van 130 best veel kunnen aanbieden qua verrijkingsstof, maar daarboven heb je in feite echt meer expertise en materialen nodig dan de meeste scholen in huis hebben.
Bij onze oudste resulteert het er vooral in dat ze haar energie niet kwijt kan en heel erg gelijkgestemden om zich heen mist. Ze wil heel veel, loopt altijd voorop en is een echte pionier, maar er valt heel weinig te ontdekken op haar huidige school ;). Andere kinderen vinden haar bazig (en dat is ze ook, maar ja, ze heeft vaak wel gewoon gelijk of het beste idee..En als je graag goed presteert zoals zij, dan doe je dus echt geen water bij de wijn) en zij voelt zich onbegrepen.
Bij de jongste resulteert het er in dat hij letterlijk nooit fouten heeft in zijn Cito-toetsen, en hij totaal niet leert hoe het is om ergens moeite voor te moeten doen, of dat het erbij hoort om fouten te maken. Dat vind ik niet gezond. Ik ken dat van mezelf van vroeger: altijd de beste van de klas, nooit leren ‘leren’ en op mijn sloffen Gymnasium afgerond. Maar toen ik op mijn 17e naar de universiteit ging, had ik geen idee hoe ik mijn studie aan moest pakken en liep ik volledig vast. Nog steeds raak ik in paniek als iets niet meteen begrijp of goed doe.
Wat ik van het voltijds HB-onderwijs verwacht:
- meer gelijkgestemden, dus meer wederzijds begrip en herkenning;
- meer expertise vanuit de leerkrachten;
- meer materialen in huis die aansluiten bij deze specifieke kinderen;
- meer aandacht voor de sociaal-emotionele kant;
- kleinere klassen (max. 20 ipv 30 nu), dus meer 1 op 1 aandacht;
- meer geprikkeld worden door andere vakken, maar ook door een andere manier van werken: meer projectmatig, waarbij ze samen met de leerkracht hun eigen leerproces plannen en afstemmen, ipv volgen van het standaard lesprogramma
Sta jij voor dezelfde keuze UN, gezien je vraag?