Geen aambeien en wel een knipje maar die deed niet echt pijn. Ze hebben t bij mij tijdens een perswee gedaan. Het was een korte, gemene prik en verder geen pijn.

Paar kleine hechtingen waren zo genezen en verder is m'n netheryea gewoon zoals het was, geen slagveld of ruime ontvangsthal ofzo.

Eigenlijk vond ik heel de bevalling niet echt pijnlijk ofzo. Ja, toen t hoofdje eruit kwam en één schouder voelde ik dat wel, maar t voelde meer als een heel erg brandend gevoel dan echt pijn-pijn.

Ik vond persweeen een beetje voelen als overgeven maar dan naar beneden . Ik vond dat gedeelte ook minder pijnlijk dan de ontsluitingsweeen.

Van 3 uur persen krijg je wel aambeien. Maar mijn zus deed er 6 minuten over en had ze ook. Ik heb er wel een tijd goed last van gehad. Van de verdoving en de knip heb ik weinig gevoeld. Toen ik nieuwe verdoving kreeg voor het hechten zat de andere er nog voor de helft in. Dat was wel prettig.

De weeën opzich kon ik goed handelen, maar door de weeën opwekkers kreeg ik weeënstorm na weeënstorm en de ontsluiting vorderde niet, dus heb ik een ruggenprik gekregen. Die weeënstormen waren echt slopend. En de ruggenprik was heerlijk want ik voelde niets meer.

De persweeën vond ik heel bijzonder om mee te maken, wat een oerkracht zeg!
Helaas daalde R niet in (mijn bekken staan scheef dus hij past niet) en voelde het constant alsof er op zijn minst een vrachtwagen naar buiten wilde rijden. Daar dan nog die pers weeën overheen vond ik hels.
Uiteindelijk heb ik een keizersnede gehad, bij een eventuele tweede ooit, wil ik meteen een keizersnede.

Ik wou dat ik hier op kon antwoorden...
1e. inleiding en ruggenprik niks gevoeld.
2e. paar menstruatiekrampen, weeenstorm en floep.
3e. weeenstorm en floep daar was hij..

Ik werd in de ochtend wakker om 7 uur en voelde vrijwel meteen een scherpe pijn in m'n buik die best wel even aanhield. Nadat deze weg getrokken was duurde het 5 minuten voordat er weer zo'n scherpe pijn kwam.

Ik heb mij aangekleed met veel pijn en moeite. Daarna dacht ik misschien moet ik gewoon naar de wc. Dus ik naar de wc. Dat was het niet.
Toen toch maar wat gegeten. Ik dacht dit zal het wel zijn kan nog wel 24 uur duren dus dan maar wat eten.

Ik ben ook gelijk begonnen met timen en om 8 uur ben ik mijn vriend gaan bellen. Die was namelijk al vanaf 6 op het werk. Ik kon bijna niet eens meer praten aan dr telefoon. Toen hij thuis was hebben we het zkh gebeld en mochten we eerst niet komen. Want ja pas 1 uur weeën.
Maar toen hij zei dat ik zelf niet eens meer kon praten tijdens een wee mochten we toch even komen.

Ik had inmiddels mijn ontbijt ook weer eruit gegooid. En ik moest echt heel erg overgeven. In het zkh werd ik aan de ctg gelegd en zagen ze dat ik flinke weeën had.
Om 10 gingen ze eindelijk eens mijn ontsluiting checken en bleek ik al 8 cm te hebben.

Gelukkig kon ik ze vrij goed opvangen ook door de ademhaling oefeningen van de yoga. En zat ik lekker in m'n bubbel.
Op een gegeven moment was ik er klaar mee toen was het bijna 10 cm. Dat was rond 12 uur.

Pers weeën vond ik wel prettig. Toen deed het bijna geen pijn meer.
Ik heb ongeveer een uur geperst. Ik heb een flinke knip gehad. Daar heb ik niets van gevoeld. En ik had ook veel aambeien. De vk zei een flinke tros.

Al met al was ik vrij snel klaar gelukkig. Daarna heb ik wel nog last gehad van de knip. De aambeien minder.

Een tip als je perst houd je ogen open. Anders krijg je bloeduitstortingen in je ogen.

Wow megaverhaal sorry

Tja, hoe voelden die weeën? Gek genoeg weet ik het niet eens meer precies. Ik werd ingeleid dus lag aan de opwekkers, een tijd lang vond ik het allemaal wel prima te doen maar vonden ze de weeën nog niet sterk genoeg en zetten ze elke keer dat pompje hoger. Tot ze ineens wel sterk genoeg waren en zo snel achter elkaar kwamen dat de ene wee overging in de andere. Ik was op een gegeven moment aan het hyperventileren van het wegpuffen (ik had gelezen dat je moest puffen op altijd is Kortjakje ziek, haha maar dat waren veel te veel puffen ineens, ik zag echt sterretjes) en op een gegeven moment raakte ik een beetje in paniek omdat ik niet meer kón wegpuffen. De verpleegkundige heeft toen haar hand op mijn been gelegd en daar moest ik op concentreren. Helaas bleven die weeën maar komen, ze vonden het op een gegeven moment beter om me pijnstilling te geven. Ik had toen ik een prik kreeg 5 cm ontsluiting, een half uur later persdrang en inderdaad 10 cm ontsluiting, doordat ik beter kon ontspannen ging het ineens megasnel.
Ik zat wel enorm in mijn bubble en heb het echt als iets heel moois ervaren, ik zou het echt zo weer doen.
Ik weet alleen niet hoe het is om a terme te bevallen, de weeën doen natuurlijk net zo veel pijn, weeënstorm is geen aanrader, maar het ging wel allemaal heel vlot, het brandde even goed toen het hoofdje stond, maar ik heb al met al ongeveer 5 minuten geperst. Echt een prima bevalling gehad waar ik helemaal zonder kleerscheuren af ben gekomen.

Interessant! Kan me er nog niet echt een voorstelling bij maken. Maar waar ik me écht niks bij voor kan stellen, zijn beenweeën. Wat zijn dat? Hoe voelt dat? Kun je het ergens mee vergelijken? Zelfde vraag voor rugweeën.

Bliss, bij mij voelden de rugweeën als een gigantische kramp, maar dan nog 10 keer erger, en dan alleen in mijn onderrug.

Ja wat Maan zegt. Een beetje alsof je heupen/onderrug worden opgerekt. En mij mij straalde dat uit naar mijn bovenbenen, waardoor ik de neiging had om er door mijn benen heen te zakken.

Hahaha wat een mooie omschrijving! Ik sluit me hierbij aan. Ik moest met persweeen de trap op. Dat vond ik wel hel.

En die aambeien, blijven die voorgoed of gaan ze weer weg?

Die gaan weer weg.

Al had ik laatst een flinke buikgriep, diarreeremmers genomen, 2 dagen verstopt en toen was er eentje even terug van weggeweest.
Moet wel zeggen dat ik er voor de zwangerschap nooit last van had en tijdens het persen waren ze blijkbaar in alle heftigheid gekomen. Daar had echt niemand mij over verteld of voor gewaarschuwd! Kon wel janken!
Ik had na de bevalling geen totaal geen last van de knip en hechtingen, maar des te meer van de aambeien.

Maar... het hoeft niet...

Ik heb er tot ongeveer anderhalf jaar na de bevalling last van gehad, daarna niet meer gelukkig!

Ik moest na mijn bevalling nog een extra nacht blijven in het ziekenhuis en toen er een arts langskwam voor iets anders ben ik wel gaan vragen hoe ik zo snel mogelijk van die aambeien af kwam.
Hij adviseerde van alles en zij dat als ik nog een kind wilde, er nog niks aan moest laten doen, want dan komen ze net zo hard weer terug bij een volgende bevalling.

Ik had echt al vanaf 5cm ofzo persdrang, niet tegen te houden joh en zo fijn als je je er dan eindelijk echt aan mag overgeven. Verder is de omschrijving van Teun wel een hele goede!
De bevalling zelf was een soort doffe pijn en de knip een scherpe maar ik kan niet zeggen dat het echt zeer doet.

De eerste weeën voelde als een soort menstruatiekramp, later werden ze zwaarder, kon het niet meer opvangen en kreeg uiteindelijk in het ziekenhuis een pompje, daar werd ik zo wazig van dat ik zelfs dutjes deed tussen de weeën door haha, hoe die dus uiteindelijk voelde weet ik niet meer.

Ik heb met 6min persen maar 2 mini aambeien gehad trouwens. Ze komen momenteel nog wat gemakkelijk terug maar heb er niet echt last van en ze zijn ook zo weer weg gelukkig.

Hier ook aambeien gehad. duurde ook best lang voor het over was en nog steeds ben ik soms bang dat ze terugkomen. Ik heb uiteindelijk een vet ranzig poedertje van de dokter gekregen waardoor het qua ontlasting wat werd ontzien. De knip was bij mij enorm en daar heb ik net als Marin schrijft veel last van gehad. Het is nu na anderhalf jaar eindelijk wat beter maar met de seks was het heel lang ontzettend gevoelig.

Mijn eerste reactie was: kut!

Ik had erge rug weeën. Soort menstruatiekramp x 10 of misschien wel 20.

Gelukkig duurde het niet heel lang. Zo'n 4 uur bij de 1e en 3 uur bij de 2e.

Wel een totaal ruptuur en gekneusd stuitjr bij nr 1. Een knip bij nr 2. Bij beide helaas aambeien. De aambeien zijn wel weggegaan alleen bleef er een soort leeg zakje over. Deze heb ik later weg laten snijden. Dat deed me trouwens meer zeer dan de bevalling... maar uiteindelijk is alles helemaal goed gekomen!

Ik heb weer een hoop geleerd hier. Had tegen het einde van de eerste zwangerschap best wel last van aambeien en ben daardoor een beetje bang daarvoor. Vond dat zo pijnlijk toen!

Ik had ze na de bevalling maar ze waren met pilletjes en een zalfje binnen 2 weken weg. Weinig last van gehad gelukkig.

Oh jeemig ja aambeien, dat lijkt me ook pijnlijk!!

Ik had ze al toen ik 20 weken zwanger was en toen was ik in Amerika dus had een fijn lekker sterk zalfje daar gekocht.

Ik vond mijn weeën helemaal niet zeer doen. Heb echt geen pijn gehad, tuurlijk wel kramp gevoel maar niets meer dan voor mij ongesteld zijn.

Vond de bevalling branden toen baby er uit moest maar verder niets!

Lady, tijdens de zwangerschap (en ook daarvoor al) had ik last van aambeien. Maar tijdens de bevalling is daar niks bijgekomen.

Ik heb alleen rugweeen gehad, die vond ik voelen als hele erge kramp, met nadruk op heel en erg. Ze komen en gaan, helaas bij mij maar met weinig tijd ertussen zodat bijkomen nier echt mogelijk was. Ik wist niet waar ik het zoeken moest en hoe ik ze op moest vangen. Tijdens de bevalling van de oudste heb ik pijnstilling gehad, de bevalling van de jongste ging daar te snel voor.