Bij mij begon het op vrijdag, met wat menstruatie-achtige krampen. Ik was er ook van overtuigd dat 't dat weekend zou gebeuren en wel op zondag. Heel weekend krampjes en op zondagochtend werd 't idd erger... Tot de middag. Toen gebeurde er helemaal niks meer!

In de nacht van zondag op maandag had ik lichte weeën, VK gebeld en die kwam voelen 2 cm ontsluiting, maar gebeurde verder nog niks. 'Pas' in de ochtend, 6 uur, werden de weeën iets heviger en rond 11 uur had ik ze echt om de 3 minuten.

Ik ben uiteindelijk één dag voor m'n uitgerekende datum bevallen!

Hier geen voortekenen. Ik werd midden in de nacht wakker, moest naar de wc en op de wc braken mijn vliezen. Ik had gek genoeg eigenlijk niks door. Alleen vond ik dat ik wel heel erg veel moest plassen . Alleen toen ik m'n bed weer in wilde stappen kwam er nog meer vruchtwater en toen was het wel duidelijk dat de bevalling ging beginnen. Dit alles begon met 40+2 en met 40+3 ben ik uiteindelijk bevallen.

Veel succes alvast AM!

Ik had al sinds 15 maart voorweeen (ben op 1 april bevallen) en in de laatste week was het echt dagelijks. Het rommelde enorm. Er was duidelijk wat gaande maar nog net niet datgene wat nodig was om de bevalling in gang te zetten. De 29e was de verloskundige ook langsgekomen om te kijken of er al ontsluiting was, maar helaas. Toen ik 1 dag overtijd was, voelde ik me de hele dag niet lekker, maar geen weeen. Ik ben nog naar het dorp geweest voor boodschappen en er was een vrouw in de tuin aan het werk om de tuin netjes te krijgen. Daarom kon ik ook niet echt in bed gaan liggen, want ik vertrouwde het niet echt om de deur open te laten voor haar en zelf boven te gaan liggen. Toen m'n man thuis kwam uit z'n werk ben ik wel direct naar bed gegaan. Ik belde nog even met m'n moeder, ze vroeg of ik weeen had, nee, maar niet lekker. Toen ik de telefoon ophing en wilde gaan slapen begonnen de weeen. Alsof ik moest wachten tot ik veilig in m'n holletje kon kruipen. Toen barstte het echt direct los met weeen die steeds heftiger werden. De verloskundige kwam een paar uur later en heeft toen de vliezen gebroken. Het begon bij mij dus met weeen.
Dat was dus 40w1d en ik ben uiteindelijk bevallen met 40w2d.

Bij de oudste ben ik met 39+6 in de ochtend gestript.
Daarna had ik de hele dag menstruatie achtige krampjes en om 20.00 uur begonnen de weeën, direct super regelmatig iedere 3 minuten. Om 3.16 (op de uitgerekende datum) is ze geboren.

Bij de jongste ben ik met 39+2, 39+4 en 39+5 gestript. De laatste keer was in de ochtend, had de rest van de dag nergens last van. ‘s avonds rond 21.30 naar bed gegaan en om een uur of 2 werd ik wakker van hele scherpe weeën. 3 uur later zijn we naar het ziekenhuis gegaan en daar heb ik nog een 4 uur flinke rugweeën weg gepuft. Uiteindelijk is ze om 9.43 geboren, een dag voor de uitgerekende datum.

Ik had beide keren geen gebroken vliezen en vanaf het moment dat ik de eerste wee voelde heeft het doorgezet.
Bij beide ben ik trouwens op eigen verzoek gestript. Bij de eerste maar 1x. Bij de jongste 3x.

Waarom wilde je graag gestript worden op die termijn ooh la la? Had je ergens last van? Hier wilden ze niks van strippen weten tot 41 weken.

Helemaal 0,0 voortekenen en uiteindelijk ingeleid met 41 weken dmv gel. Ik ben met 41+1 bevallen.

Beide keren begon het op zaterdag met harde buiken. Dat werd op zondag steeds regelmatiger en ging uiteindelijk over in weeën. Ze zijn allebei op zondagavond geboren. De eerste met 38+2 en de tweede met 39+5.

Bij de eerste ingeleid dus dat telt niet

Bij de tweede verloor ik volgens op woensdag een beetje bloed. Verder niks gemerkt/gevoeld. De vrijdag was ik 40 weken. S'morgens dacht ik even dat het wat rommelde. Maar tegen mijn man gezegd dat hij wel naar zijn werk kon. Voelde toen ook niks meer. Rond half 9 mijn man geappt dat ik wat krampen had. Maar aangezien ik bij de eerste dit nooit gehad heb wist ik niet wat het inhield. Toch in overleg met mijn man besloten dat hij thuis zou komen. Rond 10.00 uur was hij weer thuis. Rond 11.00 uur de vk gebeld. Zij is rond half 1 geweest tussen half 12 en 12 uur heeft mijn vader onze dochter opgehaald.
Toen de vk er was had ik 2 cm ontsluiting en de baarmoeder mond was nog niet verstreken. Om half 2 voelde ik pers drang. Mijn man dacht dat dat niet kon hij zei de vk is nog maar een uur weg (voor mijn gevoel waren er al uren voorbij). De vk gebeld die dacht dat het wat mee viel. Na 5 minuten heb ik mijn man weer laten bellen en gezegd dat hij moest zeggen dat ik in paniek was. De vk dacht toen nu is het echt. Op ongeveer 14.10 is onze dochter geboren. De vk was te laat. Die heeft via de telefoon mijn man begeleid.

Dus met precies 40 weken bevallen en thuis.

*weg

Met 37.3 's nachts denken dat ik in mijn broek geplast had. Vond het al zo gek, had daar de hele zwangerschap geen last van gehad. Wij 2 uur 's nachts naar het ziekenhuis, bleken het gebroken vliezen. Weeen kreeg ik pas echt de volgende middag. 's avonds was ze er.

Voorteken was dat ik zo mobiel als een baksteen was. Ik zag het gewoon écht niet zitten zo nog 3-4 weken door te moeten. Naar de supermarkt 150 meter verderop was al een opgave. En dan moest ik eerst nog een broek aantrekken ook. Ik geloof niet dat mijn mobiliteit nog verder af had kunnen nemen dan dat, dus achteraf gezien zie ik dat wel als een soort voorteken. Het nam ook echt heel snel af de dagen ervoor.

Duidelijk ooh la la. Je mag het verwijderen hoor als je wilt. Fijn dat ze in beide gevallen zo met je mee dachten.

Hier gebeurde er beide keren helemaal niks van tevoren en ik ben bij mijn dochter met 40 + 4 ingeleid en bij mijn zoon bij 39 + 4.

Niet. Ik moest me met 39+6 melden voor een primaire sectio. Ik ben er van overtuigd dat het anders nog wel even had geduurd voordat hij geboren was, er waren echt nuk tekenen dat de bevalling aanstaande was.

Ja ben echt heel blij dat ze echt naar me luisterden en niet stug vast hielden aan richtlijnen etc.

Ik haal het later wel weg

Met 40+5 kreeg ik wat lichte weeën, die dag heb ik nog schoongemaakt en ben op visite geweest. Wat later op de avond wist ik dat het niet meer weg zou gaan, alleen ik verwachtte dat het wel even kon gaan duren. Bij een eerste hoor je vaker dat het nog wel 24-48u kan duren en dat kende ik vanuit mijn omgeving. Die nacht werd het snel heviger en ‘s ochtends is hij geboren.

Hier met 40+3 niks aan het handje, geen voorweeen of niks. Ik durfde alleen niet goed meer alleen op de fiets naar het centrum wat ik de dag ervoor nog wel deed. Snachts met 40+4 moest ik naar de wc en plaste ik zowaar een echte straal, heerlijk, maar toch voelde het op de een of andere manier anders ofzo. Een uur later moest ik weer plassen en dat was weer een straal. Toen wist ik wel dat m'n vliezen iig een scheurtje had. Een uur daarna plaste ik weer een straal en toen wist ik zeker dat E geboren zou gaan worden. Na een half uur had ik duidelijk weeën en heb ik m'n man wakker gemaakt. We hebben ze nog even getimed en toen nog even ontbeten samen en na een dik uur de verloskundige gebeld.
Ze is idd die dag geboren om 18:03u.

Met 38+6 kreeg ik 's nachts weeën om de vijf minuten, die elke nacht erger werden. Elke nacht weer dacht ik dat het nu écht begonnen was. Ik zat echter nog potdicht. De laatste keer was ik zo uitgeput (ik sliep hooguit drie/vier uur per nacht/dag) dat ze me wilden opnemen zodat ik bij kon komen, maar die donderdagmiddag verloor ik mijn slijmprop en gingen de weeën eindelijk hun werk doen. Op vrijdag om 00.39u is ze geboren, ik was 39+4.

AM, ik snap dat je je kindje wilt zien, maar als ik jou was zou ik me gewoon instellen op bevallen vanaf 40 weken joh. Anders zit je jezelf zo op te fokken en duurt t alleen maar langer.

Hier was ik mijn slijmprop verloren op 38 weken. Maar daarna helemaal niets.

Op 39.6 om 07:00 ineens pijnlijke weeën. Gelijk om de 3/5 minuten en ze duurde een minuut lang.
Dit heeft zo doorgezet en om 13:45 is onze zoon geboren.

Dus vanuit niets geen enkele voortekenen begonnen. En gelijk heel heftig.

Om 2u10 braken de vliezen met 37.3. Daarna meteen weeën en om 6u10 was ze er.

Ik had overdag nog op de mountainbike gefietst en gezwommen. Was wel moe die dag en had het gevoel dat ik buikgriep zou krijgen omdat ik vaak naar de wc moest. Ik denk dat dat voortekenen waren, maar die herkende ik niet als dat de bevalling zou gaan beginnen.

Bij de 1e geen enkel teken. Op 40+6 begon het ineens (een 'plok!' geluid bovenin m'n buik, gevolgd door lichte weeën, die gingen vanaf het vliezen doorprikken al gauw over in fikse weeën) en diezelfde dag is ze geboren.

Bij de 2e veel voorgerommel. Met 40+4 ingeleid, dus geen 'natuurlijke' start.

Beide bevallingen begonnen met gebroken vliezen.

Bij de oudste met 35.5 (bevallen met 36.0)
Bij de jongste met 40.4 (bevallen met 40.5)

Bij de eerste werd ik met 40+5 's ochtends om 4.30 wakker met weeën. Om 12.16 is onze dochter geboren.

Bij de tweede had ik met 39+4 's avonds al wel wat last van harde buiken.
En toen ik om 23.00 naar bed wilde gaan, werden het echt weeën. En is zoon 's ochtends om 7.18 geboren.

Bij de 1e moest ik met 41 weken 's nachts om 3h naar de wc. Op de wc braken mijn vliezen en van toen af kreeg ik weeën. Rond half 9 in de ochtend is ze geboren.

Bij de 2e 40,5 weken zwanger en we gingen om half 12 naar bed. Net in bed braken mijn vliezen, omdat ze in het vruchtwater had gepoept moest ik naar het ziekenhuis en daar is ze 10 voor half 4 geboren.

Beide keren dus op dezelfde manier begonnen zonder echte voortekenen.

Bij m’n oudste begon het savonds (40+4) met zeurende buikpijn. Ik dacht dat m’n rok te strak zat en zat in het DeLaMar theater, was op de fiets. Voorstelling uitgezeten, naar bed gegaan en gedroomd over weeen en bevallen. Om 6.30 werd ik wakker met regelmatige weeen. (Zoon werd die avond pas geboren)

Bij m’n jongste had ik een KS dus niks spannends.