Ik ben ingeleid met precies 41 weken. Met 40+5 had ik nog controle gehad bij de gynaecoloog en die had willen strippen, maar dat ging niet, dus er was nog niks aan het gebeuren. In dat ziekenhuis leiden ze liever met 41 weken in dan met 42, omdat het risico op een spoedsectio of vacuümpomp en andere ingrepen dan net iets kleiner is. De keuze was wel aan mij, maar de gyn zei dat als ik wilde afwachten, ze eigenlijk wel uiterlijk met 41+4 wilde beginnen, omdat ze dacht dat ook inleiden nog wel even ging duren.
Ik was het afwachten zat en koos dus voor inleiden met 41 weken. Twee dagen met een ballon in het ziekenhuis gezeten en toen eindelijk 3 cm ontsluiting. Om 9 uur zijn mijn vliezen gebroken en kreeg ik weeën opwekkers. Die werden al snel vrij heftig, maar de ontsluiting schoot niet op. Ze voorspelden al dat het een sinterklaaskindje zou worden, dus ik vroeg om een ruggenprik. Na twee nachten niet slapen was dat precies wat ik nodig had want een uur nadat ie erin zat, had ik volledige ontsluiting. Om 18.32 is M geboren. Toch net geen sinterklaaskindje

Is ze vandaag dus jarig Niekske? Ook gezien je ticker. Gefeliciteerd! Wat een bijzondere dag vandaag voor je!

Ja dankjewel! Ik vind het inderdaad wel bijzonder, een jaar is nog nooit zo snel gegaan!

Ik ben ingeleid met 39 + 1 en bevallen met 39 + 2. Kreeg in het ziekenhuis te horen dat het grootste deel van de vrouwen die van een eerste kind bevallen de 40 weken vol maken, dus ik zou dat wel in mijn achterhoofd houden. Had gehoopt dat de bevalling spontaan zou beginnen, maar het liep dus anders.

De nacht na mijn uitegerekende datum werd ik om drie uur wakker van een gek gevoel. Ik kon nog net naast het bed springen voordat de waterval kwam, want mijn vliezen bleken gebroken. Daarna kon ik niet meer slapen en kreeg ik al gauw regelmatige weeen. Helaas hielden ze na een tijdje ook weer op, want toen de verloskundige om 6u kwam kijken had ik nog geen ontsluiting. Een uur later waren de weeeen in volle hevigheid terug. Ik had met name rug- en beenweeen die ik niet goed op kon vangen. Ik wilde liefst zsm naar het ziekenhuis omdat ik zo tegen de rit op zag, en hoopte daar mijn rust en ritme te kunnen vinden. Gelukkig mocht ik al komen. Na twee uur onder de douche te hebben doorgebracht hield ik het niet meer uit, en toen zat ik volgens mij pas op iets van 2 of 3 cm. Ik vroeg naar een ruggenprik, maar daarvoor zou ik op bed aan een monitor moeten en dan wachten op de anesthesist. Nooo way! Ik kon die weeen liggend echt niet opvangen.

Uiteindelijk hebben ze het bad laten vollopen en heb ik daar een paar uur ingezeten. Toen ging het rap, ik was in een uur van 5 naar 10 cm gegaan. Het was helaas geen bevalbad dus ik moest er weer uit, en uiteindelijk ben ik na ik geloof een uur persen bevallen. Op 40+1 dus! Tussen het breken van de vliezen en de uiteindelijke geboorte zaten 14 uur.

Mijn verloskundige zei dat meestal als je bevalling begint met vliezen die breken, dat gebeurt op een moment dat je ontspannen bent, dus rustig thuis (ik was er best bang voor ivm niet ingedaalde baby en toch veel op pad zijn met dreumes).

-dubbel-

Bij mijn oudste braken met 39-1 mijn vliezen 's morgens en daarna bleef het rustig. Een dag later ben ik ingeleid en is ze dezelfde dag geboren. Met 39-2 dus bevallen terwijl ik me nog ontzettend voelde en echt het idee had dat ik heel erg overtijd zou lopen.

Bij mijn jongste hebben ze mij met 41 weken gestript. De rest van de dag gebeurde er niks en ik begon me al een beetje voor te bereiden op weer een inleiding. Gelukkig begon het 's nachts te rommelen maar de weeën begonnen rond de middag pas en om 18.11 uur ben ik bevallen.

Ik had al dagen heel regelmatig krampen, maar niet echt pijnlijk. Helaas voelde ik D. bijna niet bewegen en dat in combinatie met de zeurderige buikpijn maakte me ongerust, dus op maandagmiddag zat ik in het ziekenhuis voor een CTG (en daarvoor ook al, D. bewoog de laatste dagen gewoon heel weinig in m'n buik), en omdat dat dus de 7e CTG was binnen twee weken is toen besloten om me in te leiden. Ik moest me dinsdagochtend melden voor een ballon, maar ter plaatse bleek dat niet nodig, ik had al 2 cm ontsluiting. Ze verwachtten toen dat het die dag wel zou doorzetten, maar dat heeft het niet gedaan. Woensdagochtend om 8.00 uur moest ik me weer melden voor de echte inleiding. Toen had ik 4 cm ontsluiting. De arts heeft toen mijn vliezen doorgeprikt en een infuus aangelegd en om 13.00 uur had ik al 9 cm ontsluiting en persweeën. Toen kreeg ik pas echt pijn, omdat ik wilde persen maar nog niet mocht. Om 14.00 uur mocht ik eindelijk echt persen en om 15.08 is D. geboren.

Mijn bevalling is dus ingeleid maar ik denk dat het ook wel voor het eind van de week vanzelf was doorgezet. De zeurderige pijn die ik voelde waren geloof ik toch gewoon ontsluitingsweeën.

Hier begon het niet, met 40+6 's ochtends hebben ze een ballonkatheter ingebracht om ontsluiting op te wekken, die viel er helaas niet uit maar bij het verwjderen de volgende ochtend had ik toch al wat ontsluiting, toen werden de vliezen doorgeprikt en aan de weeenopwekker en ik ben uiteindelijk die avond bevallen, mbv een ks.

Bij de 1e met 39+1, mijn vliezen braken om 08:00 uur 's ochtends toen ik uit bed stapte, helaas kwam de bevalling niet goed op gang en moest ik de volgende dag naar het ziekenhuis voor weeënopwekkers, hij is die avond om 22:00 uur geboren met 39+2. Ik had voordat mijn vliezen braken geen enkel voorteken dat de bevalling eraan kwam.

De 2e is ook met 39+2 geboren, ik kreeg rond 3 uur 's nachts weeën, al snel regelmatig, maar telkens onder de minuut. De verloskundige kwam wel rond 07:00 uur, maar om 08:00 uur nog geen ontsluiting, helemaal niks. De verloskundige vertrok rond 09:00 uur en toen ben ik geen douchen en brak de hel los, mijn man heeft haar gebeld om 09:10 uur omdat ik toen persdrang had en het hoofdje al voelde, ze was er 10 minuten later en na 3 persweeën is ze geboren, de echte bevalling heeft dus maar een halfuurtje geduurd. Ook bij deze bevalling weinig voortekenen, ik voelde me overdag alleen niet lekker, wat harde buiken terwijl ik dat normaal nauwelijks had.

Sterkte met wachten! Zoals je leest kan het zomaar ineens gebeuren.

Gefeliciteerd Nieske!

Ik werd op vrijdag met 37+2 opgenomen ivm zwangerschapsvergiftiging. Het inleiden stond gepland voor de maandag. Maar op zondag ochtend baken spontaan mijn vliezen en na een hele heftige bevalling is S geboren om 20:23u

Hier beide keren geen voortekenen dat het ging beginnen, maar beide keren braken eerst mijn vliezen. De eerste keer met 35+3, een paar uur later begonnen de weeen (ik was toen inmiddels al in het ziekenhuis vanwege het vroegtijdig breken van de vliezen). De tweede keren braken weer eerst mijn vliezen (39+6), vervolgens bleef het bijna 12 uur rustig toen ik plotseling 's nachts wat krampen kreeg die al heel snel over gingen in krachtige weeen. Ze werd met precies 40 weken geboren.

Bij de eerste ben ik ingeleid voorbij de 43 weken. Bij de tweede kreeg ik met 38 weken een geplande keizersnede.

Bij de oudste begon de bevalling met weeen. Ik had een verjaardagsfeestje van mijn vader gehad die dag. Ik ben naar huis gegaan omdat ik me niet lekker voelde. Toen ik wilde gaan slapen begonnen de weeen. Om 11.00 uur had ik 5 cm en bij 8 cm viel ik in slaap in de douche. Weeen waren afgenomen en moest naar het ziekenhuis toe aan de weeenopwekkers. Helaas bleek dochter vast te zitten in het geboortekanaal en is ze gehaald via een spoedks. Ze is geboren met 41+2 weken.

De jongste is geboren via een geplande ks met 39+1 weken.

Tot ruim 43 weken, Reg? Met welke reden hebben ze jou zover laten lopen?

Bij mijn oudste: We vierden op donderdagavond de verjaardag van mijn man. Heel de avond nog flink wat rondgelopen. Die ochtend (39+1) werd ik rond 5u wakker, inlegkruisje was flink vochtig. Heb toen een ander gepakt en 2 uur later werd ik weer wakker en was het weer flink nat. Toen heb ik maandverband gepakt, maar had niet door dat het eventueel vruchtwater kon zijn. Ik dacht zelf eerder dat ik gewoon veel slijmverlies had. Mijn man was die vrijdag vrij en we zijn nog naar een kerstmarktje geweest en nog even langs geweest bij mijn collega's, met regelmatig hele pijnlijke steken in mijn rug. Toen had ik nog niet door dat ik rugweeën had. Rond 17u waren we thuis en werd het wel intenser, toen begonnen we toch wel te beseffen dat de bevalling wel eens bezig kon zijn. Uiteindelijk thuis zo lang mogelijk de weeën opgevangen en rond 22u30 zijn we naar het ziekenhuis gereden. Daar ben ik uiteindelijk om 1u05 bevallen, ik was toen 39+3.

Bij de jongste: Ik ging er vanuit dat ik weer wel voor mijn uitgerekende datum zou bevallen. Ik ging op 39+4 op controle bij de gynaecoloog en toen zat alles nog potdicht. Met 40+2 terug op controle en toen had ik 1 cm ontsluiting maar mijn baarmoederhals was nog niet verweekt. Met 40+5 terug op controle en toen heeft mijn gynaecoloog me gestript op mijn vraag. Ik had toen 3 cm ontsluiting, dat was op vrijdag. Als ik zondagochtend nog geen weeën had, mocht ik haar opbellen en zou ze nog eens strippen. Met 41 weken ben ik dus nog eens gestript in de ochtend en een paar uur later begon het allemaal te rommelen. De oudste ging bij mijn ouders slapen omdat mijn gynaecoloog anders sowieso maandagochtend mijn vriezen zou bleken zodat het hopelijk nog spontaan op gang zou komen (ik wilde liever niet ingeleid worden en aan weeënopwekkers liggen etc). Uiteindelijk zette het zondagavond door en zijn we rond 2u naar het ziekenhuis gereden. Om 4u22 ben ik met 41+1 bevallen.

Twee hele verschillende verhalen dus.

Ik stond extra onder controle in het ziekenhuis omdat ik weinig vruchtwater had en hij klein geschat werd. Met 38+5 weer aan de bel getrokken omdat ik weinig leven voelde en omdat hij wel erg rustig was en ik al meerdere keren weinig leven voelde hebben ze besloten in te gaan leiden. S avonds een ballon gekregen, s morgens om half 9 de vliezen gebroken en aan de weeenopwekkers. Dit nam mijn lichaam snel over en om 12:02 is hij geboren. Voor de inleiding echt 0 tekenen van een naderende bevalling gehad.

Met 24.1 weken zwangerschap kreeg ik op avond buikpijn, buikpijn voelde als kramp, zakte daarna wel weer af.
Mujn buurvrouw kwam die avond langs en vroeg of het wel goed ging, was schijnbaar erg wit.
Zei haar dat ik wat buikkrampen had en dat ik niet laat naar bed ging.
De volgende ochtend had ik nog meer pijn.
Ik zei tegen mijn vriend dat ik maar niet naar mijn werk ging. Mijn vriend ging even voor 8en van huis, daarna heb ik mijn werk gebeld.
(Ik werkte met 15 weken al niet meer, i.v.m harde buiken, maar 2x per week was ik nog wel aanwezig.)
Mijn werk wenste mij beterschap.
Dacht zelf dat het mijn darmen waren die ontzettend veel pijn deden, had ook drang om naar het toilet te moeten, steeds zonder resultaat.
Daarna heb ik een vriendin, tevens ook tweelingmoeder, gevraagd wat ik moest doen, haar advies was dat ik het ziekenhuis moest bellen.
Ziekenhuis gebeld en 1,5 uur later had ik mij gemeld op afdeling genealogie. Mijn schoonmoeder was mee.
Daar werd ik meteen aan de monitor gelegd, geen ctg, mag niet onder de 26 weken.
Na een uur kwam de verloskundige terug en vroeg hoe ik het ervaart had. Ik zei dat mijn buik 6a7 keer enorm hard werd en dat het ontzettend veel pijn deed.
Ze zei dat ze het gezien had, daarna liep ze weg.
Mijn schoonmoeder en ik keken elkaar vragend aan, wisten beide niet wat komen ging.
Even later as de verloskundige er weer en had de gynaecoloog mee.
De gynaecoloog deed haar verhaal.
De registratie liet zien dat ik weeën had, zei de gynaecoloog, daarna ging ze inwendig voelen en ik zag aan haar gezicht dat het mis was!
Ik had 2cm ontsluiting.
Alles begon te draaien en ik kon alleen nog maar janken, mijn meisjes mochten nog niet geboren worden!
Daarna ben ik met spoed overgebracht naar een ander ziekenhuis waar ik vervolgens weeënremmer en longrijping kreeg. Ik heb geroepen dat de meiden minstens 8 weken moesten blijven zitten!
Ik heb 2 weken in het ziekenhuis gelegen, daarna mocht ik naar huis met het beleid, alleen nog in huis lopen, voor de rest alles in rolstoel!
Mijn wereld werd klein, ik wilde zoveel, maar kon niks!

Op 5 januari 2015 heb ik samen met mijn vriend de kerstboom uit huis gedaan, daarna kwam de box maar vast in huis.
Mijn vriend ging die avond nog naar een vriend van hem, had ook deze avond weer vage buikklachten.
Voor ik naar bed zou nog even naar het toilet.
Bij het afvegen ontdekte ik een klein rood puntje in het toiletpapier, ik dacht dat het een pluisje was en met die gedachte ben ik naar bed gegaan.
Die nacht moest ik naar het toilet, het was 5 uur, 32.2 weken zwanger, mijn onderbroek en inlegkruisje waren erg nat en het stonk!
Ik heb mijn vriend geroepen voor een schone onderbroek en zo ben ik weer naar bed gegaan.
Mijn vriend ging tegen 8en naar werk en zei, als het niet gaat bel je mij en het ziekenhuis!
Hij had het gezegd en daar verloor ik weer vocht.
Ik heb in bijzijn van vriend hwt ziekenhuis gebeld, hoefde mij pas over 2 uren te melden, ik ben toen nog onder de douche gestapt. Mijn vriend heeft mij met alles moeten helpen.

Toen ik in het ziekenhuis aankwam, duurde het nog erg lang voordat ik naar een kamer kon.
Eindelijk had ik een kamer, moest op een zeiltje gaan liggen, voor het geval ik vocht verloor.
Het duurde lang voordat ze pas wisten wat het werkelijk was. Ze dachten namelijk dat het geen vruchtwater kon zijn, want dat stinkt niet, maar ruikt iets zoetig.
Ik kreeg een infuus en die werd meteen verkeerd gezet! Daarna mijn andere hand geprobeerd en weer ging het infuus mis!
Toen het infuus goed zat, werd ik naar een verloskamer gereden, daar zat de gynaecoloog op mij te wachten.
Hij vertelde dat het vocht dat ik verloor wel degelijk vruchtwater was.
Ik moest op de verloskamer blijven.
Mijn vriend en ik gingen de nacht in.
Wat een vreselijke nacht! Ook in dit ziekenhuis heb ik nog aan de weeënremmer gezeten, maar ik kreeg weer weeën.
De verloskundige die nachtdienst had, is de hele nacht bij me gebleven.
De remming moest op advies gynaecoloog stop!
Het pessarium, die ik al vanaf 24 weken om mijn baarmoeder had, moest verwijderd worden.
En toen kwam de verloskundige erachter dat mijn meiden nog in vlies lagen.
Ik had bij 1 een hoogopgaande vliesscheur!
De weeën waren niet fijn, en ik had ook nog eens behoorlijk veel pijn, hiervoor kreeg ik morfine toegediend.
Daarna zakten de weeën af en ben ik in slaap gevallen.
De volgende dag, 32.3weken zwanger, had ik een rustige dag. Geen weeën activiteit. Maar wel veel pijn in buik en rug.
Ik kon niet stil liggen, terwijl mij gezegd is dat ik stil moest blijven liggen, lag al zowat 24 uur aan de ctg.
Verpleging werd zelfs kwaad, omdat ze niets konden registreren.
Die avond kreeg ik nog bezoek van mijn pa en schoonouders, voordat zij weggingen ging ik naar het toilet.
Een kwartier later dacht ik dat ik in mijn broek plaste, meteen de verpleging geroepen, Mw, uw vliezen zijn nu definitief gebroken!
Toen ging het rap!
Een halfuur later kwamen de weeën, eerst kon ik ze nog opvangen, maar ze kwamen steeds meer en ik raakte in een weeën storm.
Ik was volledig uitgeput toen ik ineens een hele lange wee kreeg en dacht, ik moet nu persen.
De gynaecoloog kwam ook meteen kijken, ik had 10cm onsluiting binnen 3 uur.
Daarna was het rustig!
Om 00.15 uur werd ik weer een verloskamer ingereden, een half uur nadat geconstateerd was dat ik 10cm ontsluiting had, maar het bleef vrij rustig.
Om 00.50 uur kreeg ik weer pers drang.
Om 01:03 werd S. geboren bij 32.4 weken zwangerschap.
Ze woog 1852gr.
Pas na ongeveer 15 minuten kreeg ik weer pers drang, alleen ik mocht niet persen, want de gynaecoloog wilde weten hoe ons andere meisje lag, zij en de verloskundige zaten ook andere dingen te doen, want ik moest echt persen en dat deed ik.
Ze moesten echt naar het bed rennen, want ik liet J. lanceren en daarbij brak haar vlies, water spoot werkelijk overal heen.
J. is 15 minuten later geboren dan S.
Zij woog 1658gr.
Ze hebben een maand in het ziekenhuis gelegen.


Sorry voor het ellenlange verhaal, bedankt voor het lezen.

Bij de oudste had ik al sinds zaterdagavond wat zeurderige buik- en rugpijn. Zondag werd dit wat pijnlijker, eerst dacht ik dat het m’n darmen waren, maar later nam ik aan dat het voorweeën waren. Zondagavond werden ze heviger en regelmatiger. Om 1.00 uur is de verloskundige geweest en had ik 1 cm ontsluiting. Om 4.30 uur braken mijn vliezen en belandde ik in een weeënstorm, waarop we naar het ziekenhuis gingen. Uiteindelijk is na 19 uur weeën en weinig vorderende ontsluiting onze dochter met een keizersnede gehaald.

Bij de tweede had ik totaal nog geen tekenen van een naderende bevalling, ik ben ‘s avonds gewoon naar bed gegaan, werd om 1.50 uur wakker omdat ik naar de wc moest en toen braken mijn vliezen. We hebben direct onze dochter weggebracht en zijn gelijk doorgereden naar het ziekenhuis, waar om 5.17 uur onze tweede dochter is geboren. Heel anders en veel fijner dan mijn eerste bevalling.

Jeetje, wat heftig allemaal Caramba .

Bij de oudste ging ik op ze uitgerekende datum teleurgesteld naar bed, geen teken van een baby. Die nacht om half twee voelde ik iets in m'n buik, stapte uit bed en toen braken m'n vliezen. Gelijk weeën en die avond is hij geboren, met 40+1.

Bij de jongste stond ik op met buikpijn, dat werd steeds iets erger en heb om half 7 's avonds het ziekenhuis gebeld dat ik dacht weeën te hebben (zou een geplande ks krijgen). Daar heen, en idd weeën. Alles klaargemaakt en om iets over tien uur is hij geboren, met 38+2.

Bij de oudste stapte ik om 9.00 uit bed en braken mijn vliezen met 39+3. Naar het zkh omdat vk twijfelde of hij in het vruchtwater gepoept had. Vervolgens een paar uur nog geen weeën en prima ctg dus weer naar huis. Om 12.00 begonnen de weeën en rond 21.00u is hij geboren.

De jongste was ik 40+1 en ik was in de ochtend gestript. Heb de gehele dag wat krampen gehad, maar het zakte steeds weer af. Ik was bloedchagrijnig en wist zeker dat dit de eerste baby was die er nooit uit ging komen. Vervolgens begonnen rond 4.30u ''s nachts de echte weeën en is hij om 6.15 geboren.

Niet
Bij de oudste ben ik met 41+5 ingeleid dmv gel. Rond 7.30 begonnen daarmee, rond 20.00 heeft de vk de vliezen gebroken en werd het infuus met weeopwekkers aangezet. Rond een uur of 5.00 begon ik het pijnlijk te vinden en kreeg ik een prik in mijn been. Rond 8.30 bleek ik volledige ontsluiting te hebben en mocht ik gaan persen. Rond 9.00 kwam de gyn tot de conclusie dat het niet ging lukken zo. F was niet ingedaald en maakte ook geen aanstalten daartoe. Er werd toen besloten dat het een keizersnede zou worden, dus het infuus werd afgekoppeld en ik moest op een ander bed klimmen. Daarna naar de ok, daar ook weer op een ander bed en rechtop zitten voor de ruggenprik. Uiteindelijk is F geboren om 10.34 op 7 december, 6 jaar geleden vandaag Hij bleek uiteindelijk een te groot hoofd te hebben om door het bekken te kunnen passen. Hij woog 3800 gram, was 53 cm en zijn hoofdje 37 cm.

Bij de tweede kreeg ik een geplande keizersnede, omdat L groot geschat werd en het nu bekend was dat ik een smal bekken heb. Hij is met 39 weken gehaald. Hij woog 3930 gram en was ook 53 cm. Zijn hoofdomtrek weer ik niet zeker, maar was volgens mij ook 37 cm, zoals zijn broer. Zijn 3e verjaardag vieren we aanstaande maandag

Gefeliciteerd Mickey! Mooie datum, mijn man is ook jarig vandaag