Ok, ik geef onmiddellijk toe, ik heb niet veel ervaring met haptonomie.
Ik ben namelijk één keer naar een haptonome geweest en daarna nooit meer, ik vond het namelijk vreselijk. Ik denk op zich dat het echt wel iets kan doen en kan helpen, maar deze persoon, ze was het gewoon niet.
Het was de eerste sessie en ze wilde me gelijk aan het huilen maken, die emoties moesten loskomen, ik moest mijn verdriet oproepen. Ik voelde me heel ongemakkelijk en helemaal niet vertrouwd met haar en ik vond haar manier van pushen erg vervelend. Het kwam er min of meer op neer dat ik echt mijn gevoelens moest laten gaan en dat het feit dat ik het niet prettig vond juist kwam omdat het goed voor me was of iets dergelijks.
Het is alweer jaren geleden, maar ik ben daarna dus nooit meer naar een haptonoom gegaan.

Ik was overigens doorverwezen door mijn huisarts en die gaf daarna ook aan dat ze had getwijfeld of het wel iets voor me zou zijn, maar dat het proberen waard vond.

Mijn vader heeft wel goeie ervaringen met een haptonoom, hij had last van hyperventilatie en heeft hem geleerd om beter te ontspannen.

Ik.

Bij mij ging het kort gezegd zo. Eerst praten over hoe het gaat/wat je dwars zit daarna ga je niet meer praten maar voelen. Ik moest dan op de bank gaan liggen, rug was ontbloot, haptonoom ging dan vanaf boven tot beneden naar je onderrug steeds stukjes huid bij elkaar pakken en omhoog trekken. Soms deed dat ook een beetje pijn (niet heel erg hoor) . Zeg maar je hele rug in ongeveer 10x 'knijpen'. Daarna ging hij van boven naar beneden wrijven om het goed te laten doorbloeden, je een soort stroming in je lichaam krijgt, je emoties los komen. Dit is een proces, je moet proberen te voelen.

Aan de ene kant is het zweverig aan de andere kant is het ook juist heel dicht bij jezelf blijven.

Bedankt voor jullie reacties!

IK heb een jaar of 7 een tijdje bij een haptotherapeut gezeten. Ik moet zeggen, ik weet sindsdien lichamelijke signalen beter te koppelen aan mijn mentale gebeuren. Bepaalde rugklachten zijn voor mij wel een teken dat ik teveel hooi op mijn vork neem en dat ik een hoop spanning in mijn lichaam heb zitten.

Ik ben er gekomen via de decaan van mijn opleiding, aangezien ik weinig vertrouwen had in een studentenpsycholoog waar ik eerder had gelopen. Haar ervaringen waren heel goed en ik heb er ook veel aan gehad.

Ik moest van haar gaan leren voelen met mijn lichaam. Hoe raar het ook klinkt, maar ik kon daar op een tafel liggen en letterlijk de spanning uit mijn lichaam voelen zakken. Via mijn benen de grond in. Ik ben totaal niet zweverig aangelegd, maar het was wel een bijzondere ervaring.

Ik heb er ook niet heel goede ervaringen mee. Ik heb er 2 geprobeerd. De eerste vond ik erg zweverig. Moest ik op zo’n grote bal gaan zitten en de grond voelen. Daarna ging ze mijn ene been van boven naar beneden strijken en daarna vroeg ze welk been ik meer voelde. Tja, dat been waar u net 5 minuten over heeft staan wrijven he. Ik moest overigens daar mijn kleren uittrekken, wat ik niet wilde (toen hoefde het ook niet, en ik begrijp ook niet waarom het zou moeten, aangezien ik met kleren aan ook echt wel voelde dat ze over mijn been aan het wrijven was).
Daarna heb ik een andere geprobeerd. Na de eerste behandeling (een soort buikmassage) leken mijn buikklachten wat te verminderen en ben ik teruggegaan. De haptonoom ging toen bij mijn hoofd staan (ik lag op mijn rug) en over mijn hoofd wrijven, waarbij ik mijn ogen dicht moest doen. Ik vind dat erg onprettig dus wilde het niet. Ik word onrustig als ik niks zie om me heen en die man wilde dat niet geloven. Ik kan me echt 10x beter ontspannen als ik gewoon in de verte kan kijken ofzo. Hij heeft me toen weggestuurd omdat hij niet met me kon werken.

Ik heb er wel goede ervaringen mee. Ik heb van tevoren gekeken wie er bij mij zou passen. Ik ben behoorlijk nuchter, dus wilde geen zweverig type. Op websites kun je al snel zien wie er wel of niet bij je past.
Daarnaast wilde ik een vrouw, dat voelde goed.

Afspraak gemaakt en uitgelegd waarvoor ik kwam. Mijn vraagstelling was vooral dat ik veel hooi op mijn vork nam en wilde voorkomen dat ik (ooit) een burn out zou krijgen.
Ik had een beetje een combinatie van praten en soms oefeningen doen, sommige zweverig, andere iets minder zweverig. Ook al vond ik het soms wat vaag, ik vond het wel belangrijk om ervoor open te staan. Ik heb ook niet aan álles wat gehad, maar de oefeningen gaven me wel inzicht ('mijn' haptonoom deed volgens mij niet al die wat vage oefeningen...) oefening met zitten op een bal wel gedaan, maar iets met wrijven over een been niet.. En ik hoefde ook geen kleren uit te trekken)

Ik vind het moeilijk om gevoel te herkennen en uit te spreken, dus daar hebben we aan gewerkt en ik vond het vooral leerzaam om te kijken wat "iets" met je doet. Die oefeningen gaven me wel inzicht. Ik vond het bijvoorbeeld moeilijk om nee te zeggen en heb een groot verantwoordelijkheidsgevoel en daardoor nam ik heel veel hooi op mijn vork. Nu kan ik het makkelijker van mij afzetten en bij mezelf te rade gaan of iets realistisch is of niet.

Ik kan je wat oefeningen vertellen, maar dat moet je vooral ervaren, want op tekst lijkt het inderdaad heel vaag en onzinnig, maar als je er echt voor open staat, dan heb je er best wat aan!

let wel even op waarvoor je het doet. Wat is je doel? Voor sommige dingen werkt dit misschien, voor andere dingen is een psycholoog misschien het juiste middel tot een oplossing.

.

Ik ga het binnkenkort proberen. Hoop idd niet dat het echt te zweverig voor me is maar wil het wel een kans geven.
Ik ben doorgestuurd door de fysio omdat ze niet door mijn spierspanning heen komt. Ze komt er wel door heen elke behandeling, maar de volgende behandeling 4 dgn later zit alles weer muurvast. Daarom leek dit haar een optie voor mij, misschien leer ik zo een betere houding aan te nemen en de spanning los te laten.
Stiekem zie ik er wel tegenop, bang te moeten huilen en alles weer te moeten oprakelen. Maar ik zie wel.