Eens met Whoop. Het enige wat ik zeg is dat niet doen wat zij willen iets anders is dan het contact verbreken of hem dwingen het contact te verbreken (wat je zelf noemt). Wat jij verder doet moet jij weten.

Haha, ik was misschien verdedigend maar ik denk dat je onderschat hoe vaak ik het al heb moeten uitleggen aan mensen die denken beter te weten en vooral ook wat zíj zouden doen als.. Dat kun je helemaal niet zeggen want je zit er niet in. Vandaar mijn reactie, want toen ik het typte, wist ik al dat er typische reacties zouden komen. En ik heb geen contact met mijn schoonouders, ik besta volgens hun niet. Ik heb ze wel ontmoet en op zich prima, maar toch heeft hun zoon geen relatie, want... we zijn niet getrouwd. Ik doe het dus ook zeker niet voor hun, ben ook niet lief voor ze want zie ze toch niet, doe het ook niet heel erg omdat mijn kinderen grootouders hebben, want ze hebben mijn ouders ook, maar ik doe het omdat ik niet wil dat mijn kinderen aan die kant verstoten worden door cultuur en geloof. En of ik daar nou achter sta (niet dus!!), dat geloof, of niet, dat is in die landen nou eenmaal nog normaal. En ik wil ze de kans geven om daar ooit heen te gaan. En als dat nou heel simpel te doen is door te trouwen voor die tijd, dan so be it.

Het lijkt nu alsof het heel big deal is, maar is het eigenlijk niet eens. Ik ben onzichtbaar en mijn vriend heeft nauwelijks contact met ze. Dit is het enige waar ik gewoon een beetje schappelijk in ben, verder zal het me aan mijn reet roesten wat ze van me denken.

Ik snap je zin niet helemaal Susan, jij denkt dat ik wil dat hij contact verbreekt? Tegengestelde is waar, ik wil juist dat hij contact onderhoudt, het zijn wel zijn ouders en het gaat heel slecht met zijn moeder. Hij wil niks liever dan geen contact met zijn ouders, maar ik wil niet dat het ooit escaleert vanwege mij, maar liever door 100 andere redenen. Dat het ooit escaleert is wel duidelijk, maar ik wil geen aanleiding zijn van deze ruzie.

Thanks Tabbie

Nee, dat denk ik juist niet. Jij gaf in je eerste bericht aan dat je schoonouders heel vervelende mensen zijn maar dat jij hem niet wil dwingen om het contact te verbreken en later heb je het over zijn broer die verstoten is omdat hij ongehuwd een kind heeft en dat jullie eerst gaan trouwen, daarop gaf ik aan dat daar wel een verschil in zit. Stel dat jij niet zou willen trouwen en stel dat zij daarom geen contact meer zouden willen, dan zou dat uiteindelijk wel hun keuze zijn, niet jouw schuld.

Ja klopt, dat is ook zo

Ik wil heel graag trouwen, misschien iets te graag. Wij gaan wel wachten ivm het financiële. Nu ben ik officiëel alleenstaand, heb ik voorrang bij kinderopvang en moet ik minder betalen (ipv 600 euro, 60 euro). Over drie jaar zullen we ook wat gespaard hebben en kunnen we dus een feest geven naar onze zin. Ik vind dat belangrijk, het is een grote gebeurtenis en ik wil iedereen die me lief is erbij hebben.

Ik ben ook zwaaaar teleurgesteld over zijn aanzoek. Ik heb er namelijk nooit een gehad en dat zal ook nooit gebeuren ook..

Ik was niet echt heel teleurgesteld, maar ik had me er wel wat meer bij voorgesteld. We hebben het dan ook samen besloten, tijdens het werk, vies en koud buiten aan het werk. Ach ja, achteraf past het wel bij ons en is zo'n aanzoek ook helemaal niet nodig, maar voor die tijd had ik wel een beetje de naïeve gedachte dat het altijd allemaal heel romantisch en vol rozengeur en maneschijn was (ook het huwelijk zelf trouwens) Ik was dan ook gewoon nog jong en naïef haha.

Nou ja Mini, jong en naïef.. Ik ben niet meer jong en zeker niet naïef maar zou het leuk vinden als mijn vriend me een aanzoek zou doen op een manier die echt bij hem past - romantisch en persoonlijk dus. Zo heb ik het me altijd voorgesteld en nu nog en denk ook dat het gaat gebeuren.

Heerlijk toch om dan maar 'jong en naïef' te zijn.

Het 'aanzoek' (het was meer een overleg) van mijn man was niet echt verbluffend maar dat past bij óns, het zegt weinig over hem vind ik. Hij is namelijk wel heel attent, verzorgend, romantisch en verrast me zo nu en dan met van alles. Maar ik vind dat je zoiets belangrijks als trouwen gewoon samen overlegt en besluit, ik hoef daarin niet verrast te worden eigenlijk.

+1 Azi

Ik heb daar ook over nagedacht. Wij hebben het al zo vaak over trouwen gehad dat ik het zelfs raar zou vinden als hij mij een aanzoek zou doen terwijl we het samen willen.

Dan heb ik liever dat we gewoon samen uit eten gaan omdat we besloten hebben te trouwen. Of een andere leuke date inplannen. Of dat hij van mijn part een doosje bonbons meeneemt om het te vieren. Iets waar hij zelf ook wat aan heeft. Ik vind het jammer dat 'het aanzoek' alleen voor de vrouw is. En de man dan? Je trouwt toch samen?

Uiteindelijk gaat t toch helemaal niet om het aanzoek? Het belangrijkste is toch dat je het beide wilt en gaat trouwen?

Precies, Sam.

Ik denk ook dat het woord 'aanzoek' gecreëerd en geromantiseerd is door programma's als die van Linda de Mol.
Vroeger deed men toch ook geen aanzoek? Ja, aan de vader van de bruid....

Ik zag op t.v. een aanzoek bij het programma 'een zaak van bloemen'. De jongen ging een boeketje kopen bij de bloemist, John Williams kwam er bij, voor wie zijn die bloemen? Voor mijn vriendin, ik ga haar zo ten huwelijk vragen. John vraagt of hij er bij mag zijn, ja hoor zegt de jongen blij. Hij staat voor de deur van zijn appartement, opent de deur, vriendin zit op de bank tv te kijken, hij heeft zijn jas nog aan, bloemen in de hand, ik wil je wat vragen. Vriendin schrikt zich rot omdat er natuurlijk ook een camera bij is, hij gaat op zijn knieën en zij zegt ja.

Maarja misschien was het helemaal niet zo casual en had hij allang bedacht dat de cameraploeg er dan bij kwam, het op t.v. komt en op die manier juist heel bijzonder is. Ik vond het alleen wel grappig dat hij zo bam binnen kwam, jas nog aan, op de knieën.

Ik hoef echt geen zoetsappig aanzoek (sowieso de komende jaren nog niet!), maar tijdens een etentje of zo lijkt me wel leuk haha.

Oja, en ik ken een stel dat al twee kinderen heeft en zij wil heel graag trouwen. Hij wil dat niet omdat zijn ouders gescheiden zijn, voor hem hoeft het huwelijk niet. Zij zegt steeds in het bij zijn van andere mensen, ja ik wil wel trouwen, maar ja wanneer gaat HIJ me nou vragen he, HINT HINT. Lijkt me echt heel irritant voor hem, ik vraag me af of hij nog ooit overstag gaat, en dan zou ik er zelf al niet meer zo'n prettig gevoel bij hebben.

Ooit wil ik wel trouwen omdat het voor mijn gevoel net dat beetje extra is dat je bij elkaar 'hoort'. Ik ben daar wel traditioneel in. Maar dat hoeft niet groots, gewoon lekker bij mijn oma in de tuin met een klein groepje mensen. Even snel 'ja' zeggen en dan lekker eten, kletsen en dansen :-D.

En een aanzoek hoeft ook niet groots te zijn. Als dat ooit gebeurd onder de afwas of op de bank boeit me echt niet. Het gaat toch om de vraag en wat die vraag inhoudt?
Ik vind het wel een beetje prinsessengedrag hoor, teleurgesteld zijn over je aanzoek. Het gaat er toch om dat hij graag de rest van z'n leven met je wilt doorbrengen? Dat is toch al bijzonder genoeg?

vind ik ook hoor kiek!

ik ben wel romatische gevragd,na een twe weekse bikkelende kanotocht door noorwegen op het dak van de opera in oslo. Was erg leuk!

Ik vind het eigenlijk wel stom dat het blijkbaar 'cool' is als je onder de afwas of in een bushokje besluit te trouwen, dat je dat dan maar als norm moet zien als nuchtere Hollander, terwijl als je droomt van een romantisch aanzoek (op wat voor manier dan ook) je direct als prinsesje en overdreven wordt afgeschilderd. Is weer een beetje hetzelfde als trots zijn op de goedkope dingen die je hebt gekocht bij de Zeeman, maar wee je gebeente als je trots bent op je dure aankoop. Etcetera etcetera. Ik vind dat best stom.

Ik vind het niet zozeer cool of de norm om in een bushokje te besluiten te trouwen, maar ik vind dat ook niet minder dan een romantisch aanzoek. Ik vind ook niet dat je een prinsesje bent als je van een romantisch aanzoek droomt. Volgens mij is er ook helemaal niemand die dat beweert. Ik vind het wél stom om je partner af te wijzen als je niet tevreden bent over het aanzoek. Dat je diep in je hart een beetje teleurgesteld bent, dat kan, maar echt nee zeggen om die reden, dat vind ik gewoon sneu en zielig voor je partner en ik vind het dan heel begrijpelijk als hij het daarbij laat.

Ik vind de droom van een romantisch aanzoek geen prinsessengedrag. Dat is je goed recht en ik neem aan dat je vriend daar wel van op de hoogte is, die kent jou tenslotte dus zal er denk ik ook wel moeite voor doen.
Maar ik vind het wel stom dat als je vriend het niet romantisch genoeg zou doen naar je zin, je teleurgesteld zou kunnen zijn in de aanzoek. Dan denk ik wel van het gaat om de vraag.

dat bedoelde ik ook,snap best dat je er van droomt of heel blij mee bent als je helemaal volgens je dromen ten huwelijk gevraagd word, maar het niet romatisch genoeg vinden oid en er over klagen of om die reden nee zeggen vind ik stom!