Ik denk vooral dat hij door krijgt dat iets niet mag en daar dan echt boos of verdrietig van wordt. Mijn zoon van 2,5 heeft dagelijks wel minstens een zo'n huilbui, omdat hij niet een 2e koekje mag of überhaupt geen koekje omdat ik eten aan het koken ben of omdat ik water ipv limonade in zijn beker die of omdat hij z'n schoenen wel of niet aan wil...noem maar op. Afleiden werkt soms en anders gewoon maar even laten. Dan is hij maar boos. Ik heb hem ook wel eens zonder laarzen in de bakfiets gezet omdat ik echt weg moest. En toen we bij school waren wilde hij z'n laarzen toch wel aan.

Ik denk dus dat het bij de leeftijd hoort. 'Het is een fase' al vind ik het wel een lange fase haha. En vermoeiend is heet zeker!

Nee. Dit is geen sprong. Duurt wel tot ie 7 is.

Maar, je doet het hartstikke goed. Consequent blijven en met verschonen verschoonde ik Julian op de grond want die zou echt een x van de comode vallen anders. Ze hebben gewoon door dat ze een eigen mening hebben en denken dat tekeer gaan effect heeft, of beter gezegd: hij wil iets anders dan jij bedenkt en hij uit zijn ongenoegen. Leer hem niet dat dit gedrag zin heeft dus hij dan ineens wel tv mag kijken of een krentenbol krijgt.

Klinkt als de bevreesde peuterpuberteit, misschien idd extra getriggerd door vermoeidheid. Succes

Ik denk dat t zeker te maken kan hebben met vermoeidheid. Merkte toen aan m’n dochter ook dat ze soms ineens veel vroeger moe was dan normaal. Van die echte driftbuien heeft ze niet zo extreem gehad, maar als ze ze had was dat eigenlijk altijd omdat ze (ook) heel moe was. (Ik gaf borstvoeding en als ze dan zo onredelijk deed, legde ik haar wel eens aan de borst en dan sliep ze altijd in no-time. Ook als ze eigenlijk nog maar net wakker was. Vandaar dat ik weet dat t echt voor groot deel moeheid was).

Heb verder niet echt tips. Miss m op dat soort dagenlang eerder naar bed doen misschien? Of idd op die dagen twee slaapjes? Kan best zijn dat ie in een sprongetje of in een groeispurt zit of zo, wat extra energie kost.

En voor de rest doe je zo te lezen al wat je kan, met consequent blijven enzo.

Ja precies, dat vind ik heel belangrijk en dat doe ik volgens mij wel goed inderdaad (verder twijfel ik nogal eens of ik dingen wel goed doe, maar hiervan weet ik dat ik dit wel kan). Wat ik er verder mee moet weet ik niet, maar dit probeer ik in elk geval maar. Verder probeer ik er voor 'm te zijn, maar soms word ik ook wel écht boos en dat vind ik dan zo erg van mezelf en dan ga ik zelf huilen.

Jezzie, hij heeft het inderdaad veel bij dingen die niet mogen, maar ook 'gewoon zomaar' ineens uit het niets af en toe, daar snap ik dan echt niets van wat er nou is. Of wanneer hij iets wil en ik snap niet wat hij wil (als ik alllles van tafel aan hem geef maar hij nog diediedie zegt en dan keihard gaat krijsen). Dat laatste is echt onmacht denk ik, dat hij niet kan zeggen wat hij nou wil. Dat vind ik ook echt zielig (maar hoort ook bij z'n ontwikkeling hoor).

Ja he, dat is zo'n puzzel dan. Als ik merk dat hij te moe is, breng ik 'm ook wel eens naar bed vóór de lunch, of geef ik 'm om 11 uur al een boterham en dan na 15 uur nog eentje. En vanavond lag ie na z'n megahuilbui al om 6 uur in bed ipv half 7. Dat is al best vroeg. Hij slaapt dan ook echt tot 7 uur 's ochtends dus hij zal het wel echt nodig hebben.

Je doet het goed hoor, alleen meehuilen heeft ie misschien niet zoveel aan maar dat kan gebeuren natuurlijk . Lief dat je hem wil begeleiden in zijn emoties maar ik snap best dat je geen zin hebt om dit 15x per dag mee te maken. Dat hij op jou klimt en boos is. Daarom zou ik wel benoemen wat je ziet (je bent boos omdat...) of mama ziet dat je heel graag nog een koekje had gewild of ik snap dat je geen zin hebt om te verschonen. Maar hem dan ook gewoon even laten, dan word jij er niet telkens zo in mee gesleept. Je kunt dan gewoon iets voor jezelf gaan doen of bijv. met zijn speelgoed gaan spelen zodat zijn interesse gewekt wordt.

Je kunt trouwens ook proberen om hem van 11.00u/14.00u te laten slapen en dan tussen 18.00u/18.30u weer in bed te leggen. Dan ben je het misschien voor, dat diediedie kan goed dat hij het zelf ook niet weet hoor, ze zitten zichzelf dan gewoon in de weg en weten het zelf eigenlijk ook niet.

Goede tip Lot, dat er door heen praten, het benoemen wat er is. Als hij dat begrijpt (en dat denk ik best, hij begrijpt zoveel al) dan voelt hij zich in elk geval begrepen. Dat vind ik heel fijn en dat zal hem op termijn misschien helpen. Het is voor mij ook een goede les in rust bewaren. Soms tel ik echt tot tien in m'n hoofd en let op m'n ademhaling, zodat ik zelf ook weer m'n frustratie kwijtraak (en dit is nu twee weken pas joh, kan je nagaan als dit jaren duurt).
Alleen het laten gaan is wel lastig omdat hij zich echt letterlijk aan mij vastklampt. Als ik sta, dan klampt hij zich vast aan m'n been en als ik 'm til dan gooit ie zich echt tegen me aan. Lief, maar ook lastig qua ruimte geven. Het afleiden met iets werkt tot nu toe niet heel goed nog, probeer ik wel.

Jo Frost on tour ging vorige week ook over een peuter met driftbuien. Ze gaf goede tips over hoe daar mee om te gaan, wellicht interessant om terug te kijken .

Hier ook een 'driftig' kind bij vermoeidheid. Of bij een suikerdipje! Mijn kind kan echt kneiter 'Hangry' worden, dan is-ie echt eng, hoor. Maar dan prop k er wat suikers in (banaan of een koekje) en als magie; opeens is ie weer zoet!

Consequent blijven, het verdriet (klinkt heftig, maar hij is natuurlijk wel verdrietig als-ie geen tv mag kijken of krentebol mag eten) erkennen en afleiden, dat werkt hier het best. Oh en ik bied 'm altijd een alternatief en tegenwoordig in de vorm van een keuze. 'Nee, je krijgt geen krentenbol, maar we gaan naar huis en daar mag je x of x.' En dan ga ik daar superfanatiek over praten en dan gaat-ie er vaak wel in mee.

Ik herken het een beetje. R.avi is sinds 2 weken ongeveer over op 1 slaapje en ik merk dat het nu sommige dagen vaker voorkomt omdat hij daar nog aan moet wennen. Vooral als hij eigenlijk net te weinig geslapen heeft. Ik denk dat het gedeeltelijk met moeheid te maken heeft, maar ook wel bij de leeftijd hoort. Nu R weer een paar dagen heel goed geslapen heeft, is hij weer veel vrolijker. Ik negeer zo'n buien trouwens altijd, dat werkt het beste. Maar soms wel lastig hoor en ik kan het nu hoogzwanger niet zo goed hebben haha.
Verder heb ik geen tips helaas, ik zou afleiden proberen en anders negeren. En misschien op dagen dat hij echt moe is toch 2 slaapjes? Of vroeg naar bed

Hier herken ik dat ook erg. Ook wat Bazinga zegt. Suiker te laag haha. Als hij honger heeft wordt het echt een chagrijnig jongetje. Hij kan zo in de nieuwe Snickers reclame.
Vandaag hadden we een dag dat niets goed was. Hij heeft de hele dag aan mij gehangen en ik heb alleen tijdens zijn middagslaapje even tijd voor mijzelf gehad. Iedere keer als ik nee zei barstte hij in tranen uit en net tijdens de afwas heb ik hem op de gang gezet omdat hij niet ophield met krijsen. De reden was dat hij geen beker ranja meer mocht.
Mijn man mocht net zijn tanden niet poetsen want mama moet het doen. Toen kwam de volgende driftbui.
Ik heb geen tips voor je want je doet het gewoon goed. Gewoon doorzetten en nee=nee en proberen hem uit de situatie te halen. En wij werken dus wel af en toe met de gang als straf. Maar T is ouder en begrijpt het echt nu. Het gaat dan overigens om een minuutje hoor.

Ik herken het ook heel erg. Door ervaring weet ik dat dit het begin is van die terrible two's waar iedereen wel mee te maken krijgt, sommige kinderen zijn daar vroeg mee. R.afi doet het momenteel ook enorm. Het is voor de kleintjes een rollercoaster aan emoties. En hoewel het onwijs zwaar is (ik moest 2 weken geleden ook even traantje wegpinken, want het was de zoveelste die dag en ik was ZO moe), hoort het erbij.

Ik probeer mezelf als hij zo boos is in hem te verplaatsen: wat heb IK nodig als ik verschrikkelijk boos ben? Heb ik dan een man nodig die door me heen praat, me in een houdgreep wil knuffelen, wegloopt en me alleen laat of me constant op andere dingen wijst? Nee. Ik wil gewoon even schreeuwen, even heel hard huilen, wil graag dat hij in de buurt is, maar me wel even met rust laat, dus niet meteen gaan knuffelen. Nee, rot op met je thee, ik wil gewoon even heel erg zeuren! En als ik rustig ben wil ik wel thee en eventueel je adviezen aanhoren, MAAR NU EVEN NIET.

Dus dat doe ik bij R: ik blijf erbij, ik blijf rustig en wacht tot hij klaar is voor die knuffel. En soms duurt dat enorm lang. En daarna pakt hij dan een boekje met z'n betraande rode gezicht en geeft het aan me alsof er niks gebeurd is. En dan 'bespreek' ik het gedrag wel even. Maar ik wil ook dat hij weet dat het ok is om soms boos/verdrietig te zijn. Later leer ik hem wel aan dat er andere manieren zijn. Plus: we zijn natuurlijk zelf ook een enorm voorbeeld.
Wat Bazinga aangeeft: de keuzes, is ook een hele goede en heel belangrijk ook. En door vooruit te kijken kun je vele tantrums voorkomen (ik had vanmorgen de fout gemaakt dat ik zijn slaapcreme op de tafel had laten staan, hij is geobserdeerd door dat potje, dus die moet uit het zicht, en toen hij dus niet mocht was het huis te klein).

Het is inderdaad ook erger als hij moe is, maar daar is weinig aan te doen. Ik geef niet toe en nee is gewoon hartstikke nee. R begint nu ook met hoofd bonken en slaan, en ook dat is een uiting van emotie. Zodra ik ga verbieden of er extra aandacht aan besteedt kan het een negatieve manier van aandacht vragen worden, dus dat wil ik voorkomen. Ik ben erbij, als hij zichzelf zeer doet ben ik er om te troosten (en hopelijk doet hij het dan niet weer).
Suiker te laag herken ik niet, R krijgt vrijwel geen suiker.

Marsy, er zit ook suiker in fruiten. Als ik zeg dat-ie suikers nodig heeft, bedoel ik ook de suikers in fruit. Ik merk bij Tobias echt op gezette tijden dat-ie zo'n bui krijgt, meestal rond 14h00 (als-ie z'n slaapje overslaat) en/of 17h00, zo vlak voor 't eten. Daarom geef ik hem dus ook vlak vóór die tijden een appeltje of banaan (of soms dus een koekje) en dan is er meestal niks aan de hand!

Ik heb zelf trouwens ook vaak rond 17h00 een dipje haha, dan ben ik ook een tikkeltje gevoeliger voor gezeur en gedoe. Dus eten we samen een banaan of appel

In fruit zitten ook suikers inderdaad en alles waar koolhydraten inzitten, heeft ook invloed op de suikerspiegel, Marsy

Heel herkenbaar allemaal! En af en toe, doodvermoeiend! Vooral als ik zelf ook moe ben. Bijvoorbeeld ala ik uit mijn werk kom en haar van het kdv heb gehaald en papa pas laat thuis komt. Dan kan ik het niet zo goed hebben.

Er is al veel gezegd Marin, ik denk niet dat het echt vermoeidheid is (als in: ik zou niet terug gaan naar 2 slaapjes) maar dat het echt bij de leeftijd hoort. Ik heb hierover ook met het CB gesproken, zij geven aan dat kinderen rond de 1,5 echt grenzen gaan opzoeken. Maar niet bewust. Ouders zeggen vaak: 'x weet heel goed dat hij daar niet aan mag komen' of zoiets, maar kinderen snappen dat eigenlijk nog niet. Ze vinden dat leuk en willen ermee spelen. Nee is dus driftbui, want ze snappen niet dat ze dat niet mogen.
CB adviseerde om elke keer goed voor onszelf te beslissen hoe 'erg' we iets vinden. Spelen met een schaar is bijvoorbeeld echt 'nee', maar achter de kussens op de bank kruipen mag dan wel heel even en daarna afleiden met een boekje of ander speelgoed. Zodat je niet de hele dag 'nee' aan het zeggen bent, aangezien dit gedrag waarschijnlijk erger wordt tot 2 jaar.
En dan inderdaad afleiden of even laten uitrazen. En een heeeeeeeeele lange adem

Ja, een suikerdip. Daar heeft D ook echt last van! Even iets eten of drinken en hij wordt weer zichzelf.

Heel herkenbaar Marin! Toevallig heeft A vanochtend al meerdere huilbuien gehad. Hij had uitgeslapen tot 8u, maar ik heb hem toch een uur later weer in bed gelegd. Hij ligt nu al een halfuurtje en ik hoor hem niet. Ik weet niet of hij echt aan het slapen is, soms ligt hij ook met zijn speentje en knuffel, dat geeft hem ook al rust.

Ja, ik besef natuurlijk ook wel dat fruitsuiker ook suiker is, maar ik herken het niet. Heeft niet specifiek met suiker te maken vind ik persoonlijk - als een kind of volwassene honger heeft is het wat anders. Maar als het suiker nodig heeft, dan vind ik dat gewoon aparte uitspraak. Vandaar mijn opmerking

Ik denk dat Bazinga gewoon honger bedoeld.
Als in dat de bloedsuiker laag is.

Ja precies, dat je bloedsuikerspiegel te laag is. Een quick fix is dan suiker (ook fruit). Een long term fix zijn trage koolhydraten. Ik geef hem bijvoorbeeld ook nooit fruit vlak voor het slapen gaan, vanwege de suiker.

Desondanks denk ik zelf eerder dat hij niet hangry is maar echt moe. Vanochtend ging het overigens wel redelijk. Een paar korte buien maar kwam er wel zelf weer uit (en afleiding werkte nu wel wat beter). Bij de groentenboer helaas wel weer gegil, maar toen heb ik m uitgelegd dat hij thuis wat stukjes watermeloen kreeg me daaraan gehouden. Goeie Baz. Denk dat hij daar nog wel net wat klein voor is, maar als ik zoiets blijf doen, dan leert hij het wel. Ik heb m nu om 11.30 een boterham gegeven en daarna direct naar bed. Dan slaapt ie hopelijk weer even goed.

Bedankt voor alle tips en herkenning!

Ja, eens. Na de uitleg hieronder begrijp ik het beter, gewoon honger/trek wordt daar blijkbaar mee bedoeld?

Nee, ik bedoel wel echt een suikerdip als in een daling van zijn bloedsuiker.