Dilemma

Whatever schreef:

Guattari schreef:Gebaseerd op je laatste post, zou ik misschien juist afspreken. De tijd is al afgebakend door de 2 uur die je hebt en het zou een gelegenheid kunnen zijn om bespreekbaar te maken hoe jullie in de vriendschap staan.

Maar dan is het wel handig als je voor jezelf weet waar jij staat en wat je wilt. Of je er nog toekomst in ziet of dat je er eigenlijk mee wilt stoppen. Ik heb eigenlijk drie goede vriendinnen en door de jaren heen is dat beide kanten op gegaan qua fases waarbij de een meer op de andere leunde/er meer aan had en andersom en ook gelijkwaardig uiteraard. Ik weet niet of dit altijd al zo geweest is en zij als persoon gewoon zo is of dat het een fase is (en die kunnen in goede vriendschappen best langer duren) en dat de balans daarna weer kan verschuiven, maar klinkt alsof je meer een vriendschapsdilemma hebt dan een afspraak dilemma.

Ik lees net dat laten doodbloeden het idee was, maar dat ze dat niet kan. Dan wordt het wel lastig als je moeilijk nee kunt zeggen en toch af en toe zelf nog contact opneemt. Eerlijk gezegd weet ik dan ook geen oplossing, omdat hierin ook een deel bij Jip ligt: A denken/voelen en B handelen.

Ik vind overigens eenzaamheid geen reden om dan maar bevriend te blijven met iemand. Althans, ik zou het zelf best rot vinden als mensen alleen maar contact met mij onderhouden uit een soort van medelijden. Dat is m.i. geen basis voor een vriendschap. Misschien weet deze vriendin niet dat je er zo in staat, Jip. Daarom lijkt hierover communiceren mij sowieso op den duur toch wel aan te raden.

Ik heb heel lang geen contact opgenomen. Maar dat voelt dan toch ook niet goed. Zucht...kon ik maar soms wat harder zijn of zo.

Jip schreef:Ik heb heel lang geen contact opgenomen. Maar dat voelt dan toch ook niet goed. Zucht...kon ik maar soms wat harder zijn of zo.

Hm, misschien klinkt het wat zweverig, maar kan het zo zijn dat dit contact zelf opzoeken samenvalt met het idee dat je belangrijk bent voor haar en je dat een fijn gevoel geeft? Of is het echt puur uit schuldgevoel, of wellicht nog iets anders? Ik probeer te begrijpen waarom je haar uit jezelf contacteert na verloop van tijd, maar merk dat ik het nog niet begrijp.

Ik heb nu voor het afspreken geen initatief genomen hoor. En ik hoef zeker niet belangrijk te zijn voor iemand en dat geeft mij ook geen fijn gevoel.

Ik heb ook zo'n vriendschap Jip, die ik liever zou laten doodbloeden. Bij mij kost het ook altijd heel veel energie als we af spreken en als ik eerlijk ben heb ik dat er niet meer voor over en spreek ik die spaarzame vrije tijd met een andere vriendin af, of ik doe niks. We staan sociaal heel anders in het leven, zij spreekt echt dagelijks met vrienden en vriendinnen af en vindt dat doodnormaal, terwijl ik daar niet eens de tijd voor heb. Zij laadt denk ik op door veel in contact met mensen te zijn en mij kost dat energie (en bij haar nog meer). Het gaat altijd over haar, en dat stoort me enorm. Dus wat dat betreft begrijp ik je heel goed. Ik zou dus gewoon opperen voor een andere keer.

Jip schreef:Ik heb nu voor het afspreken geen initatief genomen hoor. En ik hoef zeker niet belangrijk te zijn voor iemand en dat geeft mij ook geen fijn gevoel.

Ok, ik opperde maar iets, alleen is dat het dus ook niet. Veel succes met een balans hierin vinden.

Wat heb je uiteindelijk gedaan Jip?

Ik had van 15 tot 17 u afgesproken. Maar door een wegafsluiting ging het helemaal niet door.

Maar is hiermee je dilemma ook opgelost over wat je nou met deze vriendschap wil? Zoals ik het lees, wordt het moment van afspreken nu hooguit verplaatst naar een ander moment. Of begrijp ik het verkeerd?

Nee je leest het goed. Ik weet niet wat ik er mee wil. Ik ga het aanzien.

Was je nu opgelucht omdat het niet doorging of vond je het jammer?
Misschien kun je uit dat gevoel wel verder afleiden wat je met deze vriendschap wilt?

Qua tijd enzo vond ik het wel fijn.

Mijn duit in het zakje: ik kan me herinneren dat je zelf een aantal keren bent teleurgesteld in vriendschappen. Kan het niet zo zijn dat je daarom haar wilt behouden, terwijl het je zelf weinig brengt? Omdat je a. haar niet wilt laten voelen hoe jij je toen voelde en b. misschien toch waarde hecht aan deze vriendschap omdat zij jou wel nodig heeft?

Ik ben ook helemaal geen ster in omgaan met veranderende behoeften in vriendschappen dus herken je worstelingen wel een beetje hoor!

Ik weet het niet zo goed. Haha. Ik zou haar nooit zo dumpen als in vorige vriendschappen wel bij mij gedaan is. Misschien is dit moment gewoon niet de tijd voor mij om er heel diepzinnig over na te denken. Maar het zou mij ook wel zeer doen om haar teleur te stellen.

Jip schreef:Qua tijd enzo vond ik het wel fijn.

Daar ging het natuurlijk niet echt om en eigenlijk vind ik dit een beetje klinken alsof je het hebt over een monteur die op een geschikte tijd langskomt dan een vriendin. Het ging toch meer om het gevoel bij haar dan om de tijd?