Welkom op Zeg maar Yes!

Waar het Yesforum stopte gaan wij door. Meld je nu ook aan en klets mee! Om deel te nemen aan een discussie op het forum moet je jezelf registreren. Hier kun je kletsen over alles wat je bezig houdt. Je kunt een discussie starten of reageren op andere topics. Wanneer je een nieuw topic opent, zorg er dan voor dat je dit in de juiste pijler doet, anders heb je kans dat deze door een van de burgemeesters wordt verplaatst. Zorg er ook voor dat je je aan de regels houdt. Deze kun je teruglezen in de Moderatortopics. Vragen of klachten over een topic? Stel of meld deze dan in het moderatortopic van de desbetreffende pijler of via de button met het uitroepteken in het topic zelf. Daarnaast kun je de burgemeesters ook een PM of een mail sturen naar het mailadres: zegmaaryes@gmail.com. Veel forumplezier!  


Depressie of toch een burn-out?

<<

Anoniem245

Bericht 22 Jan 2018 01:35

Re: Depressie of toch een burn-out?

Ik heb nog niet gereageerd maar wil even zeggen dat ik ook wel eens zulke kronkels heb en dat het dan net echt lijkt.
Volgens mij spelen heel veel mensen scenario's af in hun hoofd bij dingen die zouden KUNNEN gebeuren.
Daarin ben je echt niet raar. En ik wil kwijt dat ik echt mega veel respect heb voor hoe je dingen oppakt, vertelt en mee om gaat. En jouw man ook trouwens.
<<

Pompoen

Gebruikers-avatar

Major Yipyapper

Berichten: 7281

Geregistreerd: 31 Aug 2013 22:04

Bericht 22 Jan 2018 10:55

Re: Depressie of toch een burn-out?

Fijn dat ik niet de enige ben. Heb wel redelijk geslapen alleen heeft mijn zoon tussen 2.00 u en 5.00 u lopen spoken. Daarna wel wat uit kunnen slapen. Niettemin voel ik me wederom heel rottig.
Hele negatieve gedachten, dat ik dik en vadsig ben en dat ik misschien dood wel beter af zou zijn. En van die gedachten word ik weer verdrietig. Ik ga denk ik zo maar even een wandelingetje maken, even kijken of ik dat gevoel er uit kan lopen.
<<

Joey

Gebruikers-avatar

Major Yipyapper

Berichten: 6187

Geregistreerd: 31 Aug 2017 14:18

Bericht 22 Jan 2018 12:12

Re: Depressie of toch een burn-out?

Even over die kronkels nog. Eerder deze week maakte ik mij in de slaapkamer klaar om op bed te gaan. Ik dacht dat ik iets tegen de slaapkamer deur aan hoorde vallen. Ik ging gewoon verder mijn ding doen maar ik bedacht: straks is dat mijn vriend, die op de bank ligt te stikken, met zijn laatste krachten nog iets tegen de deur aan gooit om mijn aandacht te trekken. Denk ik zo dat het niks is en ga ik gewoon slapen en vind ik hem morgenochtend dood op de bank. Ondanks dat ik wist dat dit onzin was, heb ik toch even gekeken :eyes:.
Nu kon ik wel lachen om mijn gedachtegang en deed het me verder ook niks. Een jaar geleden, toen het niet goed met mij ging, had ik hier zowel geestelijk (verdrietig) als lichamelijk (stress) heftig op gereageerd, had het me nauwelijks meer losgelaten.

Jammer dat je je weer rottig voelt. Ik snap dat je verdrietig wordt van zulke nare gedachten, ze zijn ook verdrietig. Helaas horen zulke gedachten bij je gesteldheid momenteel. Ondanks dat je je misschien in een heel eenzame situatie bevindt, hoop ik dat je begrip en steun ervaart van je directe omgeving en je therapeuten. Zodat je dit niet helemaal alleen hoeft te dragen.
<<

Minx

Gebruikers-avatar

Stamgast

Berichten: 11502

Geregistreerd: 15 Jan 2014 00:42

Bericht 22 Jan 2018 12:49

Re: Depressie of toch een burn-out?

Ach lieve pompoen wat naar dat je je zo vervelend voelt. Die kronkels heeft iedereen wel maar in jouw geval komen ze gewoon veel harder binnen. Je het A toentertijd gevonden en dat is traumatiserend. Je hebt zo in een stroomversnelling geleefd de afgelopen jaren. En het enige wat ik kan zeggen je doet het fantastisch. Zoals jij over Lu en Lo praat. Ik vind dat zo mooi. Ook de dingen die ik op Facebook langs zie komen. Het geen energie hebben is echt onwijs kut maar blijkbaar heb je nu de rust om bij te tanken ondanks dat hebt zwaar is.

Ik wil je in ieder geval even een hele dikke knuffel geven!
2015 💙
<<

Pompoen

Gebruikers-avatar

Major Yipyapper

Berichten: 7281

Geregistreerd: 31 Aug 2013 22:04

Bericht 22 Jan 2018 16:11

Re: Depressie of toch een burn-out?

Thanks, het is fijn om het hier kwijt te kunnen. Ik merkte vanmorgen dat ik met dat gevoel bleef zitten, toen heb ik mijn man gevraagd of hij me kon bellen. We hebben daarna even kort gepraat en ik heb verteld over mijn akelige gedachten en dat ik er heel verdrietig van werd en niet zo goed wist wat ik er mee moest doen. Hij zei dat het ook verdrietige gedachten zijn en dat ik nu heel lief voor mezelf moet zijn en dingen moet doen die goed voor me voelen.
Daarna heb ik wat genaaid achter de naaimachine, dat was wel fijn, voelde me gelijk wat nuttiger. Al had ik daarbij ook gelijk de gedachte: “ik kan ook heel veel slabbetjes gaan naaien en die verkopen.” Oftewel, het moet altijd meer in mijn hoofd. Maar heb het bij 1 gehouden voor mijn nichtje die donderdag 1 wordt en die is mooi geworden en daar ben ik tevreden over.
Later stuurde de buurman een appje dat hun vlucht heel erg vertraagd was en dat ze nog thuis waren. Die heb ik toen uitgenodigd om kwarktaart te komen eten (die had mijn man gisteren gemaakt) en dat hebben ze gedaan, dat was gezellig.
En nu is Lo. thuis, ik zag daar tegenop maar ze is lekker bezig, ze wilde een pindaketting rijgen en ik zag al op tegen het feit dat ze dan allemaal hulp nodig zou hebben, maar ze heeft het helemaal zelf gedaan en nu is ze in een boom aan het klimmen om ‘m op te hangen haha. Ik heb haar net geknuffeld omdat ik vond dat ze het zo goed gedaan had zelf.

Oftewel, het zijn niet mijn beste dagen, maar ik heb toch het gevoel dat ik er vandaag aardig in geslaagd ben om mezelf niet in dat zwarte gat te laten wegzinken.
<<

Minx

Gebruikers-avatar

Stamgast

Berichten: 11502

Geregistreerd: 15 Jan 2014 00:42

Bericht 22 Jan 2018 17:32

Re: Depressie of toch een burn-out?

Wat een goede dag pompoen. 3 mooie activiteiten als ik het zo zie dat is echt super netjes!!
2015 💙
<<

Pompoen

Gebruikers-avatar

Major Yipyapper

Berichten: 7281

Geregistreerd: 31 Aug 2013 22:04

Bericht 23 Jan 2018 09:38

Re: Depressie of toch een burn-out?

Nou mijn nacht was slecht. Ik kon maar niet in slaa komen. Uiteindelijk heb ik er een blog over geschreven om 2 uur vannacht.

https://donkergrijs.wordpress.com/2018/01/23/het-mist/

Wat ook niet hielp is dat Lu. weer aan het spoken was. Om 4.00 u maakte mijn man me wakker, Lu. was boven aan het gillen en zijn geduld was op. Dus toen ben ik met hem gaan praten tot hij rustig was en bleef liggen. Daarna is hij gelukkig niet meer uit bed gekomen maar het duurde even voor ik weer sliep.
<<

MissBitchy

Gebruikers-avatar

Yipyapper

Berichten: 2197

Geregistreerd: 01 Sep 2013 17:49

Bericht 23 Jan 2018 10:04

Re: Depressie of toch een burn-out?

Luchtte het ook íets op, toen je het van je afgeschreven had?

Dikke knuffel! Zoals al gezegd, je doet het hártstikke goed. Je wéét dat je die dingen routinematig moét blijven doen, super dat je dat volhoudt. Daar mag je echt trots op zijn.

En echt, het gaat helaas eerst (soms zelfs flink) slechter, dat hoort erbij. En dan, opeens, denk je achteraf ‘hey, ik had best een OK-dag’. En daarna gaat het waarschijnlijk weer 2 dagen k*t, maar het wordt echt weer beter.

Heb je ook medicijnen/zou je daaraan willen?
<<

Joey

Gebruikers-avatar

Major Yipyapper

Berichten: 6187

Geregistreerd: 31 Aug 2017 14:18

Bericht 23 Jan 2018 10:08

Re: Depressie of toch een burn-out?

Inderdaad knap dat je de routinematige dingen blijft doen! En vervelend zeg, dat je dan ook nog zo'n gebroken nacht hebt. Dat helpt ook niet mee dan.
<<

Anoniem264

Gebruikers-avatar

Noob

Berichten: 109

Geregistreerd: 09 Nov 2017 07:49

Bericht 23 Jan 2018 10:08

Re: Depressie of toch een burn-out?

Wat fijn dat je hier van je af kunt praten, Pompoen!
<<

Pompoen

Gebruikers-avatar

Major Yipyapper

Berichten: 7281

Geregistreerd: 31 Aug 2013 22:04

Bericht 23 Jan 2018 22:55

Re: Depressie of toch een burn-out?

MB, ik slik alleen medicatie voor het slapen (al jaren, voorgeschreven door een slaapspecialist). Soms denk ik wel eens: doe mij maar antidepressiva, gewoon een pil om me er vanaf te helpen.
Maar ik weet ook dat het me er niet echt vanaf helpt, wat er zit verwerk ik dan niet. En daarnaast vind ik het zonde, ik houd het al zo lang vol zonder medicatie. Ik zou het zonde vinden om het nu alsnog te gaan slikken.
Als het moet doen ik dat wel hoor, als het me echt kan helpen. Maar als het zonder kan dan heb ik dat liever.

Fijn dat ik hier mijn verhaal kwijt kan en dat jullie de moeite nemen om te reageren.

Vandaag was een drukke dag. Ik ben weinig echt alleen geweest en merkte vanmiddag dat het eigenlijk gewoon op was. Het liefst wilde ik een potje huilen omdat Lu. naar dansles moest. Heb nog wel mijn man gevraagd of die het kon doen maar die zat in een bespreking. Dus uiteindelijk mezelf en Lu. maar in de auto gehesen en er naartoe.

En mijn man zou koken maar hij was behoorlijk laat dus toen ben ik toch maar begonnen.

Nu zit ik op de bank met wederom een brok in mijn keel en het gevoel dat mijn tranen hoog zitten maar er niet uit kunnen.
Mijn man vroeg gisteren of ik mezelf pijn ging doen en of ik hem wilde waarschuwen. Ik vroeg of hij bedoelde zelfmoord of mezelf letterlijk pijn doen, maar het was allebei. Ik vond het wel een verdrietige vraag, ik wil niet dat hij zich zo’n zorgen maakt. Gelukkig gelooft hij me ook wel als ik zeg dat ik dat niet doe behalve dan in dat ik wat minder goed voor mezelf zorg soms (als in teveel snoepen en minder bewegen dan ik zou willen).

Ik had trouwens ook weer akelige gedachten, ik zag mezelf van de trap vallen en mijn nek breken en niemand hoorde het. Wat ben ik toch een gezellige metgezel voor mezelf, grrr.
<<

Fiederilsje

Gebruikers-avatar

Major Yipyapper

Berichten: 6516

Geregistreerd: 31 Aug 2013 20:44

Bericht 24 Jan 2018 10:50

Re: Depressie of toch een burn-out?

Heftig hoor Pompoen. Ik vind het echt goed dat je toch naar dansles bent geweest, echt wel een hele opgave. Qua koken had ik misschien gewoon gekozen voor afhaal/thuisbezorgd. Al staat dat natuurlijk haaks op minder snoepen (is geen snoep maar in het kader van gezond eten). Ik hoop dat je vandaag een minder drukke dag hebt en de ruimte hebt om lief voor jezelf te zijn.
L2014 & H2017
<<

Pompoen

Gebruikers-avatar

Major Yipyapper

Berichten: 7281

Geregistreerd: 31 Aug 2013 22:04

Bericht 24 Jan 2018 11:01

Re: Depressie of toch een burn-out?

Fiederilsje schreef:Heftig hoor Pompoen. Ik vind het echt goed dat je toch naar dansles bent geweest, echt wel een hele opgave. Qua koken had ik misschien gewoon gekozen voor afhaal/thuisbezorgd. Al staat dat natuurlijk haaks op minder snoepen (is geen snoep maar in het kader van gezond eten). Ik hoop dat je vandaag een minder drukke dag hebt en de ruimte hebt om lief voor jezelf te zijn.


We kiezen wel wat vaker dan anders voor afhaal of thuisbezorgd, maar ja de kinderen moeten ook een beetje gezond eten en we kunnen moeilijk de hele week bezorgmaaltijden eten. Overigens hebben we de allerhandebox dus het is verder niet heel ingewikkeld, gewoon doen wat er op het recept staat.
Vandaag een minder drukke dag maar onze huishoudelijke hulp is er en daar word ik niet zo blij van omdat ik dan niet echt mijn ding kan doen. Ik zit nu in het souterrain waar ze niet komt, maar zit toch steeds te luisteren. Maar...dan is mijn huis wel mooi schoon straks, dat is dan wel weer fijn. En ik heb de tijd dat ze boven in de badkamer bezig was maar gebruikt om een aantal telefoontjes te plegen die ik al weken heb laten liggen.
<<

Pompoen

Gebruikers-avatar

Major Yipyapper

Berichten: 7281

Geregistreerd: 31 Aug 2013 22:04

Bericht 24 Jan 2018 16:55

Re: Depressie of toch een burn-out?

Vandaag heb ik een wat betere dag, wel nog steeds hele dag een knijpend gevoel in mijn keel en ik voel me verdrietig, maar het lukt me redelijk om toch ook dingen te doen waar ik van geniet. Heb gezongen en ben bezig geweest met een vloerkleed wat ik aan het maken ben, ben het aan het uithalen omdat het krult dus moet overnieuw beginnen, maar het is toch lekker om met iets bezig te zijn. Vanavond ga ik weer naar het koortje van de school van mijn kinderen, daarin zitten ouders en meesters en juffen (en de directeur). Het is maar eens in de 3 weken en heb echt al heel vaak afgezegd de afgelopen maanden omdat het gewoon teveel was, dus ben blij dat ik nu zowaar zelfs een beetje zin heb om te gaan.
Nu nog mezelf er toe zetten om te gaan koken en te zorgen dat ik niet al mijn energie verspeel daaraan.
<<

Fiederilsje

Gebruikers-avatar

Major Yipyapper

Berichten: 6516

Geregistreerd: 31 Aug 2013 20:44

Bericht 24 Jan 2018 19:35

Re: Depressie of toch een burn-out?

Productieve dag joh! Overigens kunnen jullie altijd mee komen eten hoor, al zet dat misschien geen zoden aan de dijk omdat de energie om hier te eten gelijk staat aan zelf koken. Misschien is het wel leuk als we een keer komen eten en dat P dan in jullie keuken kookt.
Veel plezier vanavond.
L2014 & H2017
<<

Anoniem229

Bericht 25 Jan 2018 10:00

Re: Depressie of toch een burn-out?

.
Laatst gewijzigd door Anoniem229 op 26 Jan 2018 21:16, in totaal 2 keer gewijzigd.
<<

Pompoen

Gebruikers-avatar

Major Yipyapper

Berichten: 7281

Geregistreerd: 31 Aug 2013 22:04

Bericht 25 Jan 2018 10:30

Re: Depressie of toch een burn-out?

@Dobby, wie was je hiervoor? Wat akelig dat het al zo verschrikkelijk lang duurt en dat je in al die jaren therapie uiteindelijk maar weinig bent opgeschoten. Gebruik je medicatie eigenlijk? En ben je al bij topklinische ggz geweest? Waar ze gespecialiseerd zijn in depressie?
Aan mij zie je ook niet veel, ik lach, ik zet mijn beste gezicht op, altijd, behalve thuis als ik alleen ben en soms als ik mijn gezin om me heen heb. Dat maakt het lastig, het is ook niet iets wat ik uit kan zetten.

@fiederilsje, lief! Kunnen we zeker een keer doen. Op dit moment is dat ook al snel veel, wel gezellig en zo en daarom fijn, maar ook vermoeiend en belastend. Dus als ontlasting niet zo geschikt, maar wel als gezellige factor op een dag. Dat is heel gek.

Ik heb komende dagen echt een mega druk programma, ik heb het zelf gedaan, maar heb geloof ik niet zo heel erg goed opgelet of het niet wat veel werd, ook doordat ik niet alle onderdelen in mijn agenda had staan.
Vandaag weer emdr en vanmiddag/avond naar de verjaardag van mijn nichtje die 1 wordt. Morgen lunchen met een groep jonge weduwen bij Herman den Blijker en ‘s avonds naar Antwerpen met mijn man om een hapje te eten en naar de bios te gaan. Zaterdag met de kinderen fiederilsje en oreo en hun kinderen naar een speel-aardigs en zondag komt een neef van mijn man op visite met zijn twee kinderen. Hun oudste en onze kinderen hebben op het familieweekend zo leuk gespeeld dat we besloten om nog eens af te spreken. Ik moet ook nog een keer sporten vrijdag of zondag.

Allemaal leuke dingen waar ik ook wel zin in heb, maar erg handig gepland heb ik het niet. En behalve het sporten zijn er geen dingen die ik kan of wil afzeggen. Gelukkig heb ik wel weer een stuk rustigere week daarna met een leeg weekend ook.
<<

Anoniem229

Bericht 25 Jan 2018 11:19

Re: Depressie of toch een burn-out?

.
Laatst gewijzigd door Anoniem229 op 26 Jan 2018 21:16, in totaal 2 keer gewijzigd.
<<

Joey

Gebruikers-avatar

Major Yipyapper

Berichten: 6187

Geregistreerd: 31 Aug 2017 14:18

Bericht 25 Jan 2018 12:41

Re: Depressie of toch een burn-out?

Wauw Pompoen, dat is inderdaad een druk programma. Ik hoop dat je er van kunt genieten, de dingen klinken inderdaad wel leuk allemaal!


Dobby: ontzettend heftig hoor. Zoveel geprobeerd en dan nu zo eenzaam voelend thuis zitten. :hug:
<<

Pompoen

Gebruikers-avatar

Major Yipyapper

Berichten: 7281

Geregistreerd: 31 Aug 2013 22:04

Bericht 25 Jan 2018 14:21

Re: Depressie of toch een burn-out?

Nou, de EMDR is gestopt, de therepaut vindt het niet verantwoord om door te gaan en daarnaast denkt ze dat ik er in de toekomst ook niet meer aan moet beginnen. Het is zó veel, echt een beerput die wordt opengetrokken. Ze denkt dat het soms beter is om het dan af te dekken en te leren omgaan met de angsten en gevolgen dan om al die trauma’s weer te doorleven. Ze gaaf ook aan dat er écht heel veel trauma’s waren om te behandelen en dat ik echt heel diep zou moeten gaan. Ze denkt dat het echt te veel is om al die trauma’s te doorleven en ze vergeleek het met mensen die in een concentratiekamp hadden gezeten. Dat wat ze meegemaakt hebben zo erg is dat het voor die mensen beter is om dat juist niet meer naar boven te halen.
Verder denkt ze dat ik veel baat zou hebben bij antidepressiva. Juist omdat ik al heel ver ben gekomen met therapie zou het een goed steuntje in de rug kunnen zijn.

Ik voelde me heel erg opgelucht, vanaf het moment dat we met die emdr gestart zijn voelde het alsof al dat verdriet wat ik voelde slecht het topje van de ijsberg was. Ik ging door, want het was me geadviseerd en soms voelen dingen die goed voor je zijn gewoon niet goed omdat ze akelig zijn. Ik twijfelde na deze rotweek ook wel erg of het verstandig zou zijn om dit door te zetten nu.
Tegelijk voel ik me mega verdrietig omdat de boodschap eigenlijk heel verdrietig is. You’re messed up, deal with it.
Maar tegelijk voel ik me zo moegestreden, ik ben al 13 jaar bezig om mezelf beter te therapiëen. Ben al 13 jaar aan het knokken tegen die rottige gevoelens, het struikelen over mijn eigen voeten en mijn angsten. Ik ben al megaver gekomen, misschien is dit wel goed genoeg. Dat gevoel heb ik al een tijdje, met een vraagteken dat wel. Maar wanneer is het moment dat ik mezelf moet accepteren?
Het voelt ook niet als opgeven, maar wel als falen. Falen van mijn hoofd. En tegelijk is dit misschien wel een goed breekpunt. Ik ben er aan toe om mezelf te leren accepteren. Om te leren dat wat ik nu ben goed genoeg is. En misschien als ik stop met knokken dat ik eindelijk eens een keer wat meer energie krijg.

Medicatie wil ik nu toch ook wel graag gaan proberen. Ik heb dat ook lang afgehouden, want het zelf doen is veel sterker. Maar wat nou als ik het gewoon nodig heb? Wat nou als medicatie mij kan helpen me gewoon iets gelukkiger en rustiger te voelen. Dat zou toch ook gewoon heel fijn en goed zijn? En als ik dan de rest van mijn leven medicatie moet gaan gebruiken om stabiel te zijn, nou dan ben ik serieus bereid om dat te doen. En daarnaast dan mezelf leren te ontspannen, lieft te zijn voor mezelf en te accepteren dat dit er is, dit stuk van mij waar ik soms gigantisch over struikel. En dat het misschien ook niet zo gek is, gezien alles wat ik heb meegemaakt.
<<

Anoniem229

Bericht 25 Jan 2018 14:34

Re: Depressie of toch een burn-out?

Met 'zelf doen is veel sterker' heb ik moeite. Mensen die medicijnen moeten gebruiken voor hun diabetes of hartklachten o.i.d. horen ook niet dat het sterker is om het allemaal zelf te doen. In bepaalde gevallen hebben mensen medicatie nodig op psychisch gebied. Maar het is moeilijk te bepalen of iets je gaat helpen en zo ja, wat dan.

Had je wel een gespecialiseerde EMDR-therapeut? Want afdekken is ook zo makkelijk niet. Vaak komt het verdriet of de pijn dan gigantisch op je af wanneer je het even niet 'verwacht' of toont het zich op andere manieren.
Het is een tweesprong, ja. De diepte omgaan of om leren gaan met de situatie nu.
Ik herken verschillende stukken die je schrijft. Van leren-omgaan-met en dat dat toch ook verdrietig is. Ik heb hier zelf ook moeite mee. Hoe accepteer je iets dat je in het dagelijkse leven nog continu herinnert aan je 'onmogelijkheden', kwetsbaarheden e.d.? Ik merk dat ik toch continu blijf proberen 'Wat nou als dit..' en 'Als dat nou werkt?' om weer terug te komen dat de depressie niet weg te krijgen is.
Plus daarbij, ik vind het leven vaak ondraaglijk met depressie - dus ik heb iets naars te accepteren. Het is mij nog niet gelukt.

Sterkte en ook bedankt voor het berichtje van degene die mij een hug gaf (naam even kwijt -> Joey).
Laatst gewijzigd door Anoniem229 op 25 Jan 2018 14:40, in totaal 2 keer gewijzigd.
<<

Anoniem278

Bericht 25 Jan 2018 14:39

Re: Depressie of toch een burn-out?

hej lieve Pompoen,

Even eerst op je laatste stukje ingaand. Zelluf doen.... Zelf doen is ook, zelf kiezen voor welke vorm van ondersteuning dan ook toch? Anders is in therapie zijn toch ook niet zelf doen? Wat nou als medicatie maakt dat je wat meer ruimte krijgt om adem te halen?
En even goed, stel je voor dat je nu diabetes had, en niet depressie (is toch allebei met dezelfde letter), dan is alleen n dieet volgen en regelmatig naar de dokter gaan, toch even zoveel zelf doen als jezelf moeten injecteren met insuline? Depressie is in dat opzicht eigenlijk hetzelfde, het gaat om aanvullen van stofjes die het lichaam van de bewuste persoon niet voldoende of niet aanmaakt.

Over het stoppen met EMDR, ik mag het ook niet en ik vind dat eigenlijk inmiddels wel ok. Waarom zou ik elke gebeurtenis willen opgraven en doorleven, in de hoop (niet eens de garantie) dat het daarna wegblijft en beter zal gaan?
Ik denk niet dat je daardoor meer of minder messed up bent als hiervoor, je bent hetzelfde. Je hebt dingen meegemaakt die je gevormd hebben, en helaas heb jij een aantal dingen meegemaakt die je grote littekens bezorgd hebben. Maar dat maakt je toch geen hopeloos geval? Je bent niet wat je hebt meegemaakt, immers dan was je ook alleen 'zindelijk' of 'houder van een strikdiploma', je bent Pompoen met wat je hebt meegemaakt. Dat houd je soms tegen en doet je soms tekort naar jezelf toe, maar er zitten ook krachtige kanten aan. Je hebt diepgang, je weet hoe intense liefde voelt en je weet dat je extreme verliezen kunt overleven. Dat is heel krachtig.

Ik denk dat het tijd wordt om de gedachte los te laten dat jij jezelf 'beter moet therapieën'. Ten eerste, wat is beter? We hebben allemaal dingen meegemaakt en ja, de een wat meer dan de ander, maar iedereen heeft littekens en oud zeer. Dat maakt jou dus niets minder en ook niet iemand die béter moet worden. Je bent niet slecht, je hoeft dus niet beter. Je hebt een gebruiksaanwijzing ja, en op sommige dagen kun je die goed lezen en er rekening mee houden en op andere dagen is er een pagina in het Chinees. Dat is okay, dat ben jij dan ook. Goed zoals ze is

Want weet je wat ik denk? Als dit het is (en ik tel de huidige zwartheid niet mee omdat ik die koppel aan emdr en veel te veel oprakelen voor jou) ,is dat dan zo erg? Ben je dan zo erg? Als je even uitgaat van het wel medicatie nemen om de depressie (volgens mij deels erger geworden door deze emdr) wat meer onder controle te krijgen, dan ben jij toch best een goed gelukt mens? Je had een geweldig lieve man, die we altijd in ere zullen houden en die ontzettend veel van je hield en je een geweldige zoon heeft geschonken, je hebt een geweldige zoon (moet ook wel iets met jou te maken hebben toch?), je hebt enorm veel creatieve talenten, je hebt volgens mij behoorlijk veel vriendinachtige wezens, en er is nu ook een man die hartstikke veel van je houdt en je de wereld aan geluk gunt, die je in het leven van je (stief? ik vind dat n naar woord) dochter heeft willen hebben en die volgens mij nog heel graag een kindje van jullie samen aan dit geheel wil toevoegen?
Noem jij dat messed up? Ik noem dat iemand die kennelijk heel veel goeds in zich heeft, anders kan ze nooit zo geliefd zijn.
<<

Pompoen

Gebruikers-avatar

Major Yipyapper

Berichten: 7281

Geregistreerd: 31 Aug 2013 22:04

Bericht 25 Jan 2018 14:45

Re: Depressie of toch een burn-out?

Ja ‘zelf doen is veel sterker’ is ook een soort kronkel hoor. Mijn voortdurende zelfstraffende neiging of zo. Ik moet altijd maar sterk zijn, knokken etc. Wat jij zegt over bij diabetes gebruik je toch ook medicatie zie ik zelf ook steeds meer zo. Ik vind medicatie een moeilijk onderwerp want ik leg mezelf dus op dat ik het zelf moet kunnen maar tegelijk denk ik langzamerhand steeds vaker dat het misschien ook wel een vorm van niet lief zijn voor mezelf en niet goed voor mezelf zorgen is. Dus dat je er moeite mee hebt begrijp ik, ik zie het zelf ook als een van mijn minder gezonde gedachten zeg maar.

Ik heb inderdaad een gespecialiseerde EMDR-therapeut, heel bewust ook naar gezocht. Daarnaast ben ik nog in behandeling bij een ander centrum waar ze me de EMDR niet konden bieden.

Accepteren dat je een depressie hebt is ook heel moeilijk. Ik zelf denk meer aan accepteren dat dingen bij mij niet vanzelf gaan; dat ik angsten heb veroorzaakt door trauma’s, dat ik meer rust nodig heb en vermoeider ben dan de meeste mensen, dat ik niet fulltime kan werken en misschien wel helemaal niet kan werken, dat ik moet genieten van de dingen die ik wel heb, dat ik liever voor mezelf moet leren te zijn, dat ik misschien wel hulp nodig heb van medicatie.
Ik wil me meer richten op dingen die me kunnen helpen beter mezelf te zijn dan me richten op dingen die me een betere zelf maken. Leren ontspannen, yoga misschien wel en misschien heb ik voorlopig wel een therapeut nodig die me hierbij begeleid, die me helpt te zien wat ik heb, wat ik kan doen om dingen die niet zo lekker gaan wat dragelijker te maken.
maar accepteren dat ik een depressie heb, dat vind ik wel moeilijk hoor, dan wil ik toch wel graag eerst medicatie proberen en zo.
<<

Pompoen

Gebruikers-avatar

Major Yipyapper

Berichten: 7281

Geregistreerd: 31 Aug 2013 22:04

Bericht 25 Jan 2018 15:00

Re: Depressie of toch een burn-out?

Ah Quizzle, nou komen toch die tranen. Echt heel lief wat je schrijft.
Ik heb nog even wat tijd nodig om het allemaal zo te voelen denk ik, maar ik ben een heel eind op weg. Ik durf te zien dat ik gevormd ben door mijn akelige jeugd en alles wat ik daarna nog mee heb gemaakt. Dat ik niet een wandelend trauma ben maar iemand die ook wat heeft toe te voegen. Er zijn momenten dat ik dat bijna niet kan zien, maar er zijn gelukkig ook steeds vaker momenten dat ik dat wel kan zien.
Dat liefdevolle wat jij omschrijft, daar wil ik voor gaan. Ik heb me mijn hele jeugd niet geliefd gevoeld, dus ik heb het er moeilijk mee te begrijpen en te voelen dat er anderen zijn die me wel echt liefhebben. Dát wil ik leren, niet hoe ik beter kan worden, maar hoe ik liever kan worden.

Mijn man is ook zo lief, hij staat zo ontzettend achter me, hij zegt: ga jij maar gewoon genieten van wat je wel kunt, lekker zingen, bezig zijn met ons gezin, creatieve dingen verzinnen, dingen maken. Je hoeft niet te werken, je hoeft niet te veranderen, ik hou van jou zoals je nu bent, met al je verdriet.

Oh en ik ga medicatie proberen, ik wil me nog even verder inlezen, maar ik ben nu op het punt aangeland dat ik denk: waar ben ik nou eigenlijk mee bezig, dit is net zoiets als proberen te herstellen van een gebroken been zonder gips of te proberen kanker te genezen met een dieet.

De EMDR heeft inderdaad mijn depressieve gevoelens aangewakkerd, maar toen ik hier over schreef in mei in dit topic waren ze er ook al, zonder EMDR of heftige therapiëen. En ze zijn er steeds, ze komen en ze gaan weer. Ik denk dat ik me met EMDR in iets veel te heftigs stort, nu voldoe ik aan 8 van de 9 punten van depressie, ik maak alleen geen plannen voor suïcide. Laten we het bij die 8 punten houden en het niet erger maken dan het al is.
En daarnaast, als ik een helicopterview kijk dan ben ik al 5 jaar in meer of mindere mate depressief en heb ik daarvoor ook heftige periodes gehad waarin ik depressies had. Er zijn altijd periodes geweest waarin het lichter was, waarin ik me wat beter voelde, maar de therapeut constateerde vandaag dat ik dan nog steeds aan veel punten van depressie voldeed. En de afgelopen 5 jaar, sinds A. overleed zijn die periodes nooit meer zo licht geweest als daarvoor. Eigenlijk ben ik al vijf jaar aan het worstelen en vechten om boven te blijven. En soms ga ik kopje onder, soms verdrink ik bijna maar nooit dobberde ik rustig op mijn rug, genietend van het zonnetje en het water om me heen. Het wordt tijd dat ik dat onder ogen zie en accepteer dat daar dus misschien ook wel gewoon medicatie voor nodig is.
<<

Anoniem229

Bericht 25 Jan 2018 15:08

Re: Depressie of toch een burn-out?

Doe die medicatie wel in heel goed overleg - niet dat ik anders van je verwacht als ik je lees - maar bij mij maakt het het allemaal nog erger. Dat kan een bijwerking zijn, maar als je aan zoveel punten van depressie voldoet, kan het je nog even erger schoppen. Sommigen starten 'zelfs' in opname (om ingesteld te worden) en dat is dan geen overbodige luxe.
Ik bedoel dit niet om je bang te maken, maar de start kan heftig zijn.
Voor de rest is het een trial and error, want heel persoonlijk hoe je reageert.
Vaak beginnen ze met een SSRI en als twee of drie daarvan niet werken, gaan ze verder met tri-cyclische (andere chemie). Daarna kunnen nog MAO-remmers geprobeerd worden.
VorigeVolgende

Terug naar Persoonlijk

Wie is er online?

Gebruikers in dit forum: Geen geregistreerde gebruikers