Re: Depressie of toch een burn-out?
Superlief en een groot compliment, maar het maakte het wel allemaal nog een slagje moeilijker. Ik sta echt achter mijn beslissing, maar in de auto naar huis (moest een ochtend werken) kon ik wel huilen om wat ik hier had kunnen hebben en nu dus 'kwijt' ben. Dat ik nu allerlei mooie kansen misloop. Want de backoffice, dat had ik echt wel leuk gevonden, en dat is ook minder onregelmatig allemaal. Maar ik weet ook zeker dat ik dat voorlopig ook niet aankan en wil. Dat ik nu echt aan mijn eigen gezondheid en geluk moet gaan werken en niet aan mijn carrière.
Kortom, ik had gehoopt op een opluchting maar nu heb ik het er eigenlijk toch wel heel moeilijk mee. Het voelt alsof ik veel meer in mijn mars heb dan ik zelf aan kan. En van die dingen benutten die ik in mijn mars heb voel ik me echt heel goed, maar de energie om dat te doen die is er niet en ik vraag me af of die er ooit nog wel komt. Ik ben al zo lang steeds teruggefloten door mijn eigen lijf en energie. Ik word er stikverdrietig van als ik daar aan denk.
Maar de keuze om te stoppen an sich om dit nu te doen, mezelf die tijd en ruimte te gunnen, daar sta ik nog steeds achter.