31 Mrt 2017 14:51 door Anoniem221
Ik geloof niet dat ik emdr als wondermiddel zie. En al helemaal niet dat ik het wel even doe of dat ik er zelf niet hard voor hoef te werken. Ik weet dat het emotioneel zwaar zal gaan zijn. Ik wil iets van mijn oude ik terug, maar als je me vraagt wat dat iets dan is? Daar heb ik geen antwoord op, want voor zover ik weet is dit, wie ik nu ben, ook mijn oude ik.
Mijn ouders hebben niet altijd juist gehandeld. Meestal niet. Ze vonden me lastig, omdat ik op alles een weerwoord had en alles beter dacht te weten. Op mijn 22e heeft mijn vader zijn excuses al aangeboden voor het feit dat hij losse handjes kreeg van het feit dat ik slimmer leek te zijn dan hij was en is. Na de excuses zijn we normaal met elkaar omgegaan, maar ik blijf bang voor hem. Hij hoeft zijn stem maar te verheffen of een vraag te stellen die ik niet goed begrijp en ik kruip in elkaar. Natuurlijk slaat mijn vader mij niet meer op deze leeftijd, maar iets in mij is bang om hem boos te maken. En dat mag toch niet zo zijn op deze leeftijd? Dat wil ik voor mezelf aanpakken. Want wat maakt dat ik nog steeds bang voor hem ben? De rest heb ik hem heus allang vergeven en vergeten ben ik het deels ook. Ik had mezelf bij elkaar moeten rapen en had moeten doen wat ik had moeten doen en dat heb ik niet gedaan, omdat ik niet durfde. Te bang om afgekraakt te worden. En nu kraak ik mezelf op voorhand al af, waardoor ik nooit een stap verder kom. Ook daar zou ik graag een oplossing voor willen, als dat mogelijk is. Niet roepen en geen actie, maar actie en gaan.
Ik weet niet of ik begrepen wordt. Maar ik weet dat ik hard moet werken. Het is voor mij geen wondermiddel, maar ik hoop wel dat het een oplossing is voor bepaalde zaken.