Gefeliciteerd met de geboorte van jullie dochter

Van harte gefeliciteerd met jullie dochter!

Wat een plaatje is het

Heel veel geluk samen!

Gefeliciteerd Bliss!! Veel geluk

Gefeliciteerd!

Gefeliciteerd! En wat een mooie naam heeft ze

Ik heb mijn bevallingsverhaal net eens even uit de doeken gedaan, is goed voor de verwerking enzo. Schrik niet, het is een láng verhaal!

Het begon gisterochtend vroeg, of eigenlijk voelde het nog als woensdagavond. In de twee dagen ervoor was ik steeds slijm verloren dat bij elkaar waarschijnlijk de slijmprop had gevormd. Ik kreeg toen wel het idee dat het niet heel lang meer ging duren, al kun je daar eigenlijk niks over zeggen.

Rond middernacht gingen we slapen. Het was flink onrustig in m’n buik en ik had sterk het gevoel dat er iets gaande was, dus in plaats van “welterusten” zei ik tegen m’n vriend: “tot zo!”. Rond 1.15 uur, ik had nog niet geslapen, kreeg ik buikkramp. Ik wist niet of dit nou een wee was of dat ik gewoon nodig moest poepen. Dit laatste was sowieso het geval, dus ik wachtte af en ja hoor, paar minuten later weer zo’n zelfde kramp. Weeënapp erbij gepakt en meteen regelmatig weeën van ongeveer anderhalve minuut, elke drie tot vier minuten. Volgens de instructies hebben we toen na een uur de verloskundige gebeld, ze was er om 3.00 uur. Getoucheerd en ik had 2 centimeter ontsluiting. Ze was tevreden en zou om 7.00 uur terugkomen. Intussen vond ik de weeën al een behoorlijke hel worden, ze kwamen ook steeds vaker. Ik denk dat ze in die vier uur wel om de minuut kwamen en ook een minuut aanhielden. Ik wist niet goed hoe ik ze op moest vangen; ik heb gestaan, gelegen, gezeten, gedoucht, voorover gehangen, maar het bleef de hel. Anyways, vier lange uren later kwam de vk terug. Ik bleek 5 centimeter ontsluiting te hebben, dus in elk geval was ik goed op weg. Ze belde naar het ziekenhuis om een plekje te reserveren en dan zouden we daarheen gaan. Wij waren nog boven en beneden hoorde ik haar iets zeggen van “geen plek”; ik wist niet wat ik hoorde! Alle zorgsuites zaten vol en ik kon niet naar het ziekenhuis waar ik per se heen wilde! We zijn daar vaak geweest de laatste tijd, rondleiding gehad, informatieavond etc. De andere optie was een ziekenhuis ongeveer even ver weg, maar in een stomme plaats waar ik helemaal niks mee heb. En het ergste: ik wilde graag in bad bevallen en dat kan niet in dit ziekenhuis! Maar ik had weinig keus, ik moest toch ergens heen en ik moest me er heel snel overheen zetten dat Bobje daar ter wereld zou komen en dat dat voor altijd op haar paspoort zal staan.

Dus oké, op naar dat ‘stomme’ ziekenhuis dan maar. We kwamen daar rond 8.15 uur aan en aangezien ik toch al niet meer in bad kon bevallen, informeerde ik toch eens naar pijnstilling bij mijn verloskundige. Naast een ruggenprik kon je hier ook kiezen voor een morfinepomp. Ik was dit aan het overwegen en ondertussen stelde de vk voor dat ik onder de douche zou gaan staan om de weeën op te vangen. Dit deed ik even, tot ik rond 8.45 ineens ontzettend het gevoel kreeg dat ik moest poepen. Ik wist wat dit betekende: persweeën! Ik kwam snel onder de douche uit en na het toucheren bleek ik 9,5 centimeter ontsluiting te hebben! De verloskundige raadde me aan om nog een paar weeën op te vangen en ja hoor, even later had ik volledige ontsluiting en kon ik dus al mee gaan persen! In twee uurtjes van 5 naar 10 centimeter: ik was in elk geval blij dat het einde al in zicht leek en dat het een voorspoedige bevalling leek te worden. Persen geblazen dus. M’n vriend, de vk, een verpleegkundige en een soort verpleegkundige in opleiding moedigden me aan en dat hebben ze geweten: waar ik bij de ontsluitingsweeën nog totaal in mezelf gekeerd was, leek ik hier wel een wild beest. Bij elke keer persen kwamen er toch een oerkreten uit! Na een halfuurtje ofzo hoopte ik dat het wat op was geschoten, maar dat idee had ik zelf totaal niet en de verloskundige was ook niet enorm enthousiast over de vorderingen. In plaats van in bed moest ik het op de baarkruk proberen, maar dat was ook geen succes, dus ik ging weer terug in bed. Op een gegeven moment klopte het hartje van de baby ook wat minder snel en moest dat steeds goed in de gaten gehouden worden. Ondertussen werd m’n vk door allerlei mensen gebeld en omdat er bij mij ook een vk van het ziekenhuis bij kwam, besloot zij naar een andere bevalling te gaan (van een vriendin van haar, die ging ineens heel snel). Inmiddels zat ik er al best wel doorheen en vond ik het allemaal wel best.

De nieuwe vk stelde voor dat ik op handen en knieën zou gaan zitten tijdens het persen. Dat een poosje geprobeerd, maar ook dat was niet echt een succes. Rond 11.00, ik was al bijna twee uur aan het persen, kwam er een gynaecoloog die zei dat we zouden gaan proberen haar met de vacuümpomp eruit te halen. Dit was wel de laatste mogelijkheid om haar op een natuurlijke manier ter wereld te laten komen, dus het was van groot belang dat ik goed mee zou persen. Binnen no-time lag ik aan een infuus, ctg en werden er nog echo’s gemaakt waarop ook weer de cyste te zien was die tijdens de zwangerschap ontdekt is, maar wederom leek dit geen baringsbelemmering te vormen. Ik was inmiddels echt volledig gesloopt, ik kón eigenlijk niet meer. Maar goed, toen moest er dus ineens nog zo’n pomp naar binnen gedrukt worden, en zeer dat dat deed! Ze bleek een maatje te groot te hebben gepakt, dus hij moest er weer uit en een iets kleinere erin. Bij de volgende perswee werd er gigantisch aan die pomp getrokken en ik heb met m’n laatste krachten meegeperst, maar wederom zonder succes. We zouden het nog een keer proberen, maar er zat gewoon nauwelijks beweging in! Intussen was ik al ruim twee uur bezig met persen en moest ze er met spoed uit, dus uiteindelijk werd besloten dat het een keizersnede. Ineens ging het heel snel, met de hele clan gingen we naar de OK, m’n vriend in een groen pak, overal nieuwe gezichten, een anesthesist die me dingen uitlegde over de ruggenprik. Het leek wel of ik ineens midden in een aflevering van Grey’s Anatomy zat. Ik kreeg ook nog steeds persweeën, dus net toen hij de ruggenprik wilde zetten, kwam er weer zo’n vervelende wee. Wat was ik blij dat die ruggenprik begon in te trekken en ik voorgoed van die ellendige weeën af was! Toen alles eenmaal geïnstalleerd was, ging het ineens heel snel. Voor ik het wist keek ik door een venstertje naar mijn bloedeigen baby! Om 12.10 uur is ze uiteindelijk geboren. Ik hoorde haar meteen huilen en zag een dikke drol uit haar kontje hangen en toen werd ze weggehaald en ging m’n vriend mee met de kinderarts voor alle testen. Ik moest nog dichtgemaakt worden, dus dat duurde nog wel even. M’n vriend kwam terug met de baby, maar ik kon haar steeds niet goed zien. De verpleegkundige in opleiding had steeds foto’s gemaakt in de OK en liet me er een paar zien. Toen zag ik pas goed hoe m’n baby eruitzag en stroomden de tranen ineens over m’n wangen. Nadat ik dichtgemaakt was moesten we nog even wachten en gingen we naar de verkoeverkamer, waar ik een katheter kreeg en een waterijsje. Daarna gingen we terug naar onze kraamsuite en kon ik eindelijk een beetje bij gaan komen van dit avontuur. Het drong nog nauwelijks tot me door wat er allemaal gebeurd was en ook nu ik het allemaal opschrijf, lopen de tranen weer over m’n wangen. Ik heb het als behoorlijk heftig ervaren en zoals ik al zei, ik ben blij dat ik dit nooit meer hoef mee te maken!

Gisteravond kwam de gynaecoloog nog even langs om alles een beetje samen te vatten en te bespreken wat er nou eigenlijk allemaal was gebeurd. Ook zei ze dat ze bij het toucheren een soort zwelling had gevoeld, mogelijk de cyste. Ze had het idee dat die misschien in de weg had gezeten, waardoor de baby er niet uit kwam. Maar tijdens de keizersnede heeft ze nog gekeken of ze de cyste toevallig meteen weg kon halen en toen zag ze het hele ding nergens! Bij het andere ziekenhuis zeiden ze dat het een eierstokcyste was, maar op de eierstokken zag zij niks zitten. Het blijft dus nog een mysterie en we gaan hier nog wel nader naar kijken over een tijdje.

Gisteren mocht ik m’n bed de hele dag niet uit en vandaag wel, maar jemig, dat viel nog vies tegen. Ik heb wel gedoucht, maar daarna moest ik meteen weer bijkomen. Lopen gaat voetje voor voetje en elke beweging doet zeer aan m’n wond. Daarbij heb ik in de afgelopen twee nachten in totaal welgeteld één uur geslapen en ben ik echt kapot! Maar ik kan alleen maar op m’n rug in bed liggen en zo kan ik eigenlijk niet slapen, daarbij huilde N de tweede helft van de nacht veel en vandaag overdag ook steeds. Ik probeer borstvoeding te geven, maar vooralsnog zonder succes. Ze hapt niet goed aan en er komt op een druppeltje na ook geen melk uit. Tussendoor kolf ik ook om de boel te stimuleren, maar ook dat zet geen zoden aan de dijk. Vandaag heeft ze twee keer wat slokjes kunstvoeding gehad en die gingen er goed in. Ik kijk het nog even aan, maar vrees dat het uiteindelijk niks wordt met de bv.

Ik ben nu nog in het ziekenhuis, morgenochtend gaan we als het goed is naar huis. Ik vond het een vreselijk heftige ervaring, maar ben nu vooral heel blij dat het achter de rug is, dat we zo’n knappe dochter hebben gekregen en dat het vanaf nu alleen maar beter kan worden. Ik hoop snel wat minder last van de wond te hebben en wat uurtje slaap te kunnen pakken ergens.

Wat een verhaal! Ik hoop dat je voorspoedig herstelt, maar... gefeliciteerd! Op IG een heel mooi meisje gezien en dat heb je toch maar ff gedaan! Veel geluk samen.

Oh jeetje Bliss, wat een zware bevalling zo!
Terwijl het tot de 10 cm ontsluiting zo positief klinkt en aardig te doen was.
Heel veel sterkte met het herstel en alles een plekje geven.

Wat lijkt alles dan in eerste instantie goed te verlopen en kan net dan toch ineens zo veranderen hè? Probeer de rust te pakken waar dat lukt en ben trots op wat jullie samen gepresteerd hebben.

Jeetje Bliss, heftige ervaring zo zeg! Om het zo maar even te zeggen, je hebt wel het hele pretpakket van alles erop en eraan gehad. Nu weet je wel for once and for all hoe het nou voelt, zo'n bevalling. Knap hoor dat je het allemaal zo goed hebt gedaan. Laat alle tranen maar stromen en blijf schrijven en praten als je moet verwerken. Dat hoort er bij en is goed.

Qua borstvoeding wilde ik je nog één tip mee geven: misschien werkt een tepelhoedje. Dat snapt je dochter misschien iets beter, is misschien iets makkelijker voor haar in haar mondje. Je kunt het proberen. Bij O heeft dat in het begin gewerkt want hij snapte er ook de ballen van. Doe ermee wat je wilt, mocht het niet werken of jij beslist dat je toch liever op fv over wilt gaan, dan is dat ook niet verkeerd he.

Sterkte met je herstel!

Wauw inderdaad een heftige bevalling! En vervelend dat het niet duidelijk is waardoor ze de weg niet kon afleggen. Maar zo te lezen heb je de weeen super goed kunnen opvangen, hopelijk kun je daar als het allemaal geland is toch enige voldoening uit halen. Veel sterkte met je herstel en met verwerken van de hele ervaring.

Oh en je hebt echt een prachtige baby! Ik smolt helemaal bij de foto’s op IG .

Oh oh wat een verhaal en die pomp, auw! Maar gelukkig is dat nu achter de rug. Sterkte met je herstel.

Wat balen dat het uiteindelijk een keizersnee is geworden joh, want het klinkt eigenlijk supergoed tot aan de tien centimeter – volgens het boekje zeg maar. Daar mag je ook echt trots op zijn hoor, dat je het zo goed hebt gedaan. Ik hoop echt voor je dat er iets uit dat onderzoek komt waardoor het nou zo blokkeerde allemaal.

Sterkte met het verwerken Bliss! Laat je maar goed verzorgen, want herstellen kost echt tijd. Het ziekenhuis, je kraamverzorgster, laat je maar goed oplappen.

Ik wilde bijna typen dat het precies als min bevalling klonk.. Tot het keizersnede gebeuren.. Jeetje! Maar wat schrijf je mooi en liefdevol. Kom maar lekker bij en laat alles maar goed bezinken!

Jeetje wat een pittige bevalling zeg, maar gelukkig is ze er

Gefeliciteerd met jullie dochter. Het klinkt als een vooral pittig eind. Nu maar lekker bijkomen van alles.

Oh wat een verhaal.
Van harte gefeliciteerd met je dochter !
Daar is ze dan

Gefeliciteerd met de geboorte van jullie dochter! Wat een mooie namen heeft ze gekregen. Je bevalling klinkt heel heftig, rustig aan weer opknappen.

Ik dacht eerst: bevalling volgens 't boekje, maar shit joh dat het alsnog een keizersnede is geworden! Belangrijkste is dat je mooie dochter helemaal gezond is geboren, je hebt er hard zat je best voor gedaan. Ik hoop dat je voorspoedig herstelt en dat je alles een plekje kunt geven.

He wat een pech dat het zo liep! Echt balen voor je, het zal mega-uitputtend geweest zijn zeg. Geef je lijf maar flink de tijd om weer bij te komen. En je hoofd ook.
De foto’s zien er prachtig uit. Sterkte! En ook met de voeding.

Ik heb van dinsdag op woensdag ook al over Bliss d’r baby gedroomd!

Klinkt als een heftig verhaal, Bliss, maar gefeliciteerd met jullie dochter! Hopelijk knap je gauw op.

Gefeliciteerd met de geboorte van jullie dochter!
Wat een verhaal, herstel maar goed en neem de tijd voor alle dingen.

Heftig Bliss. Sterkte met het herstel!
Wat een plaatje is babybliss

Oh ja ik zal morgen nog even een paar fotootjes posten!