Biechttopic #2

Mijn vader is gisteren overleden.
*verwijderd wegens herkenbaarheid*

==
Deel 1

In dit topic kun je terecht om anoniem iets te vragen of op te biechten over zaken die niet thuishoren in de meer specifieke biechttopics in de pijlers Liefde, seks & relaties, Werk & studie en Zwangerschap & kinderen. Dit kan onder het biechtaccount. Wil je reageren op een biechtje maar dit liever ook anoniem doen? Hiervoor kun je het Anoniem Antwoord acoount gebruiken

De inloggegevens van deze accounts zijn alleen toegankelijk voor geregistreerde gebruikers. Klik hier om ze te bekijken.

Let op: Zowel het Biechtje account als het Anoniem Antwoord account mag alleen in de biechttopics gebruikt worden. Posts onder één van deze accounts buiten deze topics worden verwijderd.

Wees je ervan bewust dat de Burgemeesters IP-adressen kunnen zien en ook kunnen zien welke forummer daarbij hoort. We gaan uiteraard discreet met deze informatie om.

Hou er ook rekening mee dat je als biechtje herkend kunt worden aan je situatie en/of schrijfstijl.

Gecondoleerd, wat moeilijk voor je. Ik hoop dat je iemand hebt, die mee kan. Verdrietig dat het zo is gelopen, maar het is goed zo. De 'had ik maar's kun je hopelijk snel naast je neerleggen (daar kun je feitelijk niets mee). Heel veel sterkte.

Gecondoleerd biechtje, wat een heftig verhaal. Probeer het van de andere kant te zien, je bent gegaan en hebt hem nog gezien/gesproken voor hij stierf. Dat vind ik erg dapper. Goed dat je realistisch bent wat betreft zijn huis. Misschien kan er inderdaad iemand met je mee die je vertrouwt.

Gecondoleerd biechtje. Veel sterkte.

Biechtje, gecondoleerd! Veel sterkte!

Biechtje, gecondoleerd! Heel veel sterkte om dit een plekje te geven en sterkte bij het bezoek aan zijn huis.

Ik heb niet direct een biecht, maar wel een dilemma waar ik geen eigen topic voor hoef te openen, maar toch even graag jullie visie/advies op wil.
Ik heb zo'n 3 jaar lang eens in de week opgepast op de kinderen van m'n exschoonzusje, m'n vroegere (toen ik nog samen was met ex) neefje en nichtje dus. Ik help haar hiermee uit de brand en verdien er zelf een erg welkom extraatje van. Vandaag was de laatste keer, ik ga straks andere dagen werken dus kan niet meer oppassen en zij heeft een goedkopere opvangmogelijkheid gevonden. Vandaag kreeg ik een cadeau, o.a. een waardebon, ik kijk nooit ter plekke naar de waarde omdat ik dat onbeleefd vind. We hebben nog ruim een uur fijn zitten kletsen en daarna ben ik naar huis gegaan. Bij thuiskomst de bon opengemaakt, en het bedrag wat erop staat is echt een behoorlijk bedrag. En dan zat ee nog een ander kleinigheidje bij ook. Direct geappt, dank je wel, had echt niet gehoeven etc etc, waarop ik een zee aan complimenten ontving, hoe blij ze met me was, hoe ik er was in moeilijke tijden etc. Superlief. Alleen... nu kwam ik er net achter dat ze me is vergeten te betalen. Normaal doet ze dat direct via bankoverschrijving, maar nu dus vergeten, in al het kletsen denk ik. Ik zit nu een beetje in dilemma , ga ik haar nog hierom vragen, en hoe dan? Ik voel me haast schuldig dit nog te vragen. Of zal ik het zo laten (het gaat om 4 uurtjes oppassen, het cadeau wat ik kreeg is groter dan het bedrag wat ik daarmee verdien) omdat ik al zo'n prijzig cadeau heb gehad? Aan de andere kant, dat geld kan ik deze maand ook heel goed gebruiken...

Wat zouden jullie doen, in mijn schoenen?

Ik ben digene van het overlijdens berichtje. Bedankt voor jullie lieve reacties. Gelukkig kan ik met mijn vriend er ook goed over praten.

Als het bedrag groter is dan het bedrag wat je normaal krijgt (zeg maar hoger dan +20 euro) dan zou ik het zo laten. En anders zou ik haar na het weekend nog een appje sturen of ze het misschien vergeten is.

Gecondoleerd Biechtje en veel sterkte voor de komende tijd.

Ik wilde m'n bericht bij nader inzien verplaatsen naar werk en studie omdat ik niet de aandacht naar me toe wilde trekken na het verhaal van het laatste Biechtje, maar zag dat er al gereageerd was

Ava, het verschil gok ik denk ik op een tientje. Juist omdat het zoveel geld voor haar is, denk ik: laat maar gaan. Maar ik had het geld deze maand wel meegenomen in m'n berekeningen om deze maand financieel uit te komen, zegmaar.

Ik zou het denk ik toch laten zitten omdat je zegt dat ze het niet zo breed heeft en omdat het toch je ex-familie is en het misschien verkeerd opgevat kan worden. Kan je niet iets van die bon kopen wat je deze maand nodig hebt? Drogisterij spullen, etenswaren etc.

Lastig. Ik zou het aten gaan, maar ik heb het financieel niet nodig. Moet je haar echt herinneren of kun je het nog wat de tijd geven om haar zélf de gelegenheid te geven om het zich te herinneren? Het is nu nog zo vers! Volgende week vrijdag kun je het erop gooien dat 'op basis van je administratie, blijkt...'. Ze heeft er waarschijnlijk wel rekening mee gehouden dat ze 'moet' betalen, dus het komt ook niet als een verrassing.

Ik denk dat ik het er inderdaad bij laat zitten. Ik kan altijd nog wat van m'n spaarrekening terugboeken als deze maand duurder blijkt dan gedacht. Bedankt in elk geval!
MzCharlotte: ik had sowieso nog wel eventjes gewacht met erom vragen hoor! Ik kan me alleen op voorhand al zo druk maken om zulke dingen.

Ik zou er niet meer om vragen tenzij je echt niet kan eten als je dat geld niet krijgt. Dan heb je het gewoon nodig. Maar anders zou ik gewoon blij zijn met hoe het afscheid gegaan is en dat ze je zo gewaardeerd hebben en het zo laten.

Weg

Eerlijk gezegd zou ik het me niet zo persoonlijk aantrekken. M.i. is masturberen/porno kijken iets van jezelf, wat volledig los staat of in ieder geval los KAN staan van je gevoelens tegenover je partner.
Ik kan me voorstellen dat het voor jou persoonlijk voelt omdat hij aangeeft niet altijd zin in seks te hebben, maar ik zou daaruit niet concluderen dat hij liever porno kijkt dan seks met jou heeft. Het zijn gewoon twee verschillende dingen.

In de basis ben ik het eens met Elliot en had ik dat antwoord ook gegeven als het verdere seksleven goed zat. Maar ik zat met mijn ex ook in zon situatie en hij keek maar had geen 'zin' (of hoe je dat ook wil noemen) om dingen met mij te doen. Je wordt er inderdaad hartstikke onzeker van, ondanks dat je weet dat die dingen los van elkaar zijn.

Weer los daarvan vind ik dat jij best mag masturberen als je daar zin in hebt. Schuldig voelen vind ik echt raar eigenlijk. Het is toch jouw lichaam?

Tips heb ik niet verder, ja... kijken waar het gebrek aan seks vandaan komt. En dan het ongemakkelijk en moeizame gesprek maar samen voeren maar een andere oplossing is er niet voor.

Elliot schreef:Eerlijk gezegd zou ik het me niet zo persoonlijk aantrekken. M.i. is masturberen/porno kijken iets van jezelf, wat volledig los staat of in ieder geval los KAN staan van je gevoelens tegenover je partner.
Ik kan me voorstellen dat het voor jou persoonlijk voelt omdat hij aangeeft niet altijd zin in seks te hebben, maar ik zou daaruit niet concluderen dat hij liever porno kijkt dan seks met jou heeft. Het zijn gewoon twee verschillende dingen.

Dank je voor je reactie.
Ik vraag het mij alleen wel af of dat voor hem ook zo is, hij kijkt het sinds zijn puberteit en hij is nu in de 40. Ik denk dus serieus dat hij gewoon met een verslaving te maken heeft. Hij zegt zelf ook dat het moeilijk zal zijn om te stoppen. We hebben gister ook goed gepraat en ik heb hem gevraagd wat hij eraan wil doen. Waarop hij zei dat hij gewoon vaker tegelijk mee met mij naar bed moet gaan, dan kan hij in ieder geval niet in de verleiding komen. Misschien kan ik hem wat vaker verleiden haha.

Caro schreef:In de basis ben ik het eens met Elliot en had ik dat antwoord ook gegeven als het verdere seksleven goed zat. Maar ik zat met mijn ex ook in zon situatie en hij keek maar had geen 'zin' (of hoe je dat ook wil noemen) om dingen met mij te doen. Je wordt er inderdaad hartstikke onzeker van, ondanks dat je weet dat die dingen los van elkaar zijn.

Weer los daarvan vind ik dat jij best mag masturberen als je daar zin in hebt. Schuldig voelen vind ik echt raar eigenlijk. Het is toch jouw lichaam?

Tips heb ik niet verder, ja... kijken waar het gebrek aan seks vandaan komt. En dan het ongemakkelijk en moeizame gesprek maar samen voeren maar een andere oplossing is er niet voor.

Over dat masturberen we waren net samen toen we het daar over hadden, toen hij aangaf dat hij dat niet leuk zou vinden heb ik bedacht oke dan doe ik dat niet meer. En daar zou ik mee kunnen leven als de vonken over en weer vlogen minstens een keer in de week. Dan zou ik dat oke vinden, alleen het smerige hieraan vind ik dat hij het dus wel al gewoon zes jaar lang zelf doet en daarbij ook nog naar andere vrouwen kijkt. En als je er dan naar vraagt, gewoon keihard liegen in mijn gezicht. Dat is gewoon klote.

*weg ivm privacy*

Als voor de bevalling de datum al vastgelegd was dan is dat toch gewoon een vervelend toeval en kun je je broer toch jn feite weinig kwalijk nemen? Of had hij de datum dan maar moeten verzetten?

Ik zal eens even heel goed met je broer om de tafel gaan zitten. Even een 1 op 1 gesprek gaan voeren hierover. Aangeven dat je door zijn dreigement nu ook ruzie kan gaan krijgen thuis. Misschien moet je hem even confronteren met het dilemma waar jij mee zit.

Natuurlijk is het slecht getimed en hij kan er ook niks aan doen dat er al het e.e.a. vast stond op die datum. Natuurlijk moet het hun mooiste dag worden, maar ik vraag me af of het wel een mooie dag wordt als je eigen zus er niet bij kan zijn en vervolgens op die manier het contact ook verbroken gaat worden.

Nou ik vind wel dat ze haar broer kwalijk kan nemen dat hij zegt dat als zij niet komt dat hij dan alle contact verbreekt en niets meer met haar te maken wil hebben. Het lijkt wel een groomzilla. Het lijkt me logisch dat je bij de verjaardag van je eerste kind niet uren bij je kind vandaan wil zijn. Echter vind ik wel dat je naar de plechtigheid kan gaan en de rest kan skippen om met je kind de verjaardag te vieren en dat je partner daar ook wel iets meer in mee kan gaan.

Kortom, ik vind dat de broer en de partner zich beide aanstellen en eigenlijk vind ik dat je partner hierin jou moet steunen en dus jullie samen naar de plechtigheid gaan en je broer zijn excuses moet aanbieden voor zijn groomzilla gedrag. En eigenlijk vind ik dat je de kinderen gewoon mee zou moeten kunnen nemen.

Eens met Maple. Vind niet dat je broer sorry hoeft te zeggen vanwege de datum.

Snap wel dat je het vervelend en jammer vind dat kinderen niet welkom zijn en je nu dus echt moet kiezen. Vind eerlijk gezegd iedereen een beetje overdreven reageren waardoor iedereen nu gekwetst is of wordt. Het lijkt mij een goed idee om er met iedereen even een goed gesprek over te hebben. Misschien kun je dan gewoon inderdaad afspreken dat jij een gedeelte van de dag komt en de rest van de dag de verjaardag van je kind viert.

Al vind ik persoonlijk dat je de 1e verjaardag van je kind misschien ook wel een dag later kan vieren. Het kind zelf weet toch niet wat het vieren van een verjaardag is. Alleen jullie als ouders weten dat je kind precies op die dag 1 jaar oud is. Zelf zou ik dat niet heel belangrijk vinden om dan die dag het te vieren... Maar ik heb zelf nog geen kinderen en ben daar misschien ook te nuchter voor om dat zo belangrijk te maken.

*weg ivm privacy*