Ik ben blijkbaar een van de weinige, maar ik zou het niet zeker niet prettig vinden als mijn vriend en ik niet samen kunnen zijn op oudjaarsavond. Ook niet voor 6000. Dus dat overleggen vind ik echt essentieel. (even daar gelaten dat ik mij ook afvraag waar je 6000 in 1 nacht kan verdienen).

Het feit dat er nu sprake is van radiostilte, zegt mij alwel genoeg haha.

Maar mocht het echt zo zijn, had mijn man me lekker laten gaan. Kunnen we goed gebruiken.

Het gaat uiteraard niet om iets seksueel of illegaals.

Caro, daar heb je gelijk in hoor. Ik verwacht ook niet dat hij huilend op de bank zit de hele avond, maar voel me toch een beetje schuldig dan.

Ik kan het geld heel goed gebruiken, dus dat speelt ook mee. Heb voor nu gezegd dat ik in principe kan en wil, dus ik wacht nu op een respons of het voorstel echt serieus is en daarna overleg ik het met mijn vriend.

Haha Zora, mijn vader zei ook direct 'Ik breng en haal je!'

Maar wát voor werk doe je dan? Ik denk dat we daar nu allemaal wel benieuwd naar zijn

Het staat los van mijn reguliere baan.

Jemig, kun je niet gewoon zeggen wat je dan voor 6k kunt gaan doen? Je bent anoniem, dus zo geheimzinnig is nergens voor nodig.

Het heeft niet met geheimzinnig te maken, ik zei al dat het neerkomt op grotendeels televisie kijken. Het gaat om oppassen. Maar het doet er voor mijn vraagstelling volgens mij niet voor. Vandaar.

Ah, gaan Wim-Lex en Máxima een avondje op stap?

Doet er niet toe, maar je snapt vast wel dat het mensen nieuwsgierig maakt als je er zo geheimzinnig over doet. Ik zou in elk geval niet twijfelen en gewoon 6k binnenhalen, dan maar geen oud & nieuw.

Ho even. Kun je 6k verdienen met een nachtje oppassen? Waar mag ik solliciteren?

Altijd wel. Vooral als het mannen in pampers zijn die een flesje melk willen als ze wakker worden en gaan janken. Ik dacht gelijk hieraan, haha. Maar ze zei al dat het niet seksueel o.i.d. was.

Ben je echt nieuwsgierig? Kan aan mij liggen, maar ik vind het echt niet boeiend. Die 6k /de hoogte van het bedrag had Biechtje namelijk voor het verhaal net zo goed achterwege kunnen laten en in dat geval niet anoniem hoeven biechten. Nu gaan forummers zich hier op focussen, terwijl dat helemaal niet de kern is van wat dit Biechtje wilde voorleggen - als je die speciale aandacht niet per se wil, zou ik er ook niet indirect om vragen.

Hier het biechtje met stiefdochter in pleeggezin.

Vorige week donderdag zijn we naar een instantie in het land gereden. Iedereen die betrokken is heeft zijn of haar verhaal gedaan en n.a.v. dat gesprek is een plan van aanpak opgesteld. Mijn man wint hier iets bij, want hij mag zijn dochter eens per maand bezoeken en heeft een belafspraak op zondag, de moeder verliest al haar privileges en zal haar dochter slechts 1x in de drie weken zien en enkel op zaterdag bellen. Mijn man heeft akkoord gegeven. Moeder niet. C.JG moet nu met moeder om tafel om haar duidelijk te maken dat ze vrijwillig kan tekenen of dat de instanties naar de raad van de kinderbescherming staan en haar haar ouderlijk gezag zullen afnemen. Zowel pleeggezin als mijn man is bang dat moeder dochter ontvoerd als het zover komt. Maar niemand kan iets doen, tenzij ze daadwerkelijk iets doet.

Dochter blijkt als de dood voor haar moeder. Als ze weet dat ze haar moeder weer gaat zien dan wordt ze misselijk, met braken tot gevolg, en heeft ze ernstige buikpijn. Ze moet ook naar moeder, ze zegt nooit dat ze het mag of dat ze het leuk vindt. Ze is vervolgens twee dagen van slag van haar bezoek aan moeder en dan staat de volgende ophaalafspraak al weer gepland. Moeder mag nu nog twee keer per week vier uur met haar dochter doorbrengen. Dat is veel te veel, vooral omdat ze zo bang is.

Duimen jullie mee dat moeder het besef krijgt dat ze niet aan zichzelf maar aan haar kind moet denken? Dat ze tekent en dat ze haar dochter gelukkig laat zijn?

Ik duim zeker mee. Ben wel benieuwd waarom je man maar zo weinig contactmomenten krijgt, wil je dat ook toelichten?

Mijn man is niet consequent in het leven van zijn dochter geweest. Zijn ex-vriendin heeft er alles aan gedaan om mijn man uit het leven van hun dochter te houden. Ik kan er een boek over schrijven. Rekeningen plunderen, ID-bewijzen achterover drukken, telefoonnummer veranderen, niet willen meewerken met een instantie, terwijl er een uitspraak van de rechter lag, continu zielig doen, zeggen dat mijn man niets met hun dochter te maken wil hebben, dat hij heeft gekozen voor zijn nieuwe vrouw, waarna ik ook een tijd dood ben geweest en dochter die zegt dat papa nu wel thuis kan komen, want vrouw is toch dood. Joh, er is teveel gebeurd. Maar moraal van het verhaal is dat mijn man te weinig in het leven van zijn dochter is geweest en hij daarom zijn contactmomenten weer moet opbouwen. Pleeggezin ziet wat voor toegevoegde waarde mijn man is voor mijn dochter, maar instanties, één instantie beginnende met de C, vertrouwt volledig op de leugens die de moeder verteld en dus is dit de consequentie. Als ze erachter komen wie moeder is, is het mogelijk veel te laat. Wij kunnen erg goed met de pleegmoeder, maar pleegmoeder heeft het in deze niet voor het zeggen. Haar bazen vinden dit meer dan voldoende en dat snap ik wel als ze denken dat mijn man er nooit is geweest.

Weloverwogen en een goed keuze denk ik. Hooelijk is er in de toekomst nog veel meer voor je man en jullie weggelegd. Het klinkt best positief allemaal.

Hier het stiefdochter biechtje weer.

Moeder heeft getekend, maar is niet akkoord met de eisen van pleeggezin/instantie die pleegzorg verzorgd. Zo wil ze haar twee keer vier uur bezoekregeling per week houden en wil ze elke dag met pleegmoeder/dochter kunnen bellen. Dus geen één keer per drie weken vier uur en elke zaterdag een belmoment. Het is belangrijk dat moeder zich terugtrekt en slechts eens per drie weken een middag met dochter spendeert, omdat dochter bang voor haar is en vier dagen van slag is als ze naar moeder moet of van moeder komt. Ze belemmert op deze manier de vooruitgang van haar dochter. Dochter reageert/handelt namelijk op leeftijd 2, terwijl ze 6 jaar is, en pleegmoeder weet zeker dat ze haar naar haar echte leeftijd kan krijgen, maar dan moet ze niet vier van de zeven dagen van slag zijn door bezoek aan moeder.

Toevallig belde VT gisteren, omdat ze het eerste kwartaal moet monitoren en mijn man hierover post ontvangt en mijn man heeft aangegeven dat het gewoon niet goed gaat. Dat de medewerker van CJG niet meewerkt en bang lijkt te zijn voor moeder. Dat ze nog steeds inzet op terugkeer naar moeder, terwijl dat echt niet kan en mag. We hebben gisteravond gebeld met pleegmoeder. En nee, dat mag niet. Maar wij, man, ik en pleegmoeder, zijn wanhopig en merken dat wij op één lijn zitten qua het beste voor dochter en dus bellen en dus vinden we het prettig om gedachten te wisselen. Het klinkt allemaal verschrikkelijk onecht, net alsof je uit een slechte film stapt, maar moeder is knettergek en we vrezen zelfs voor het leven van dochter. Want ze zit in de 'Ik mijn dochter niet, jullie zeker niet', modus met alle gevolgen van dien. Mijn man en ik hebben al vier jaar gewacht op de cruciale fout (waardoor dochter eindelijk uit huis geplaatst werd) en nu is het weer wachten op een fout van moeders hand, maar laten we hopen dat deze fout niemand duur komt te staan. Gek genoeg wordt er pas iets gedaan als het fout gaat en daar wachten we op....

Ik zit er volop in en reageer uit emotie. Ik wil zo graag dat het de dochter goed gaat. Dat ze op alle fronten gewoon kind mag zijn. Maar goed, dat houdt wel in dat ik mogelijk dingen vergeten ben te vertellen. Als je iets mist, dan vraag maar raak.

Hier een situatie die hetzelfde lijkt.
We hebben 4 jaar gestreden, kind ontvoeren, vader bewerken met een mes, verschillende politie oproepen gehad. Noem het maar op, we hebben het meegemaakt.
Moeder heeft in een gevangenis gezeten hiervoor en pieter baan centrum.
Maar na die 4 jaar kreeg vader volledige voogdij en moeder had niets meer te zeggen. Moeder is uit beeld al houdt ze contact. Kinderen weten inmiddels hoe moeder is en weigeren contact.
Nu na 8 jaar gaat het redelijk goed met de kinderen. Ze hebben 5 jaar therapie nodig gehad en ze zijn er nog niet helemaal. Komt ook niet meer helemaal goed. De littekens zullen altijd blijven.
Maar blijf volhouden en blijf vechten voor jullie (stief)dochter. Dat is jullie taak en daar moeten jullie in volhouden. Blijf doorgaan, blijf vechten en vind steun aan elkaar.
Hier is het uiteindelijk goed gekomen, dat komt bij jullie ook.
Een vader moet zichzelf echt bewijzen en een nieuwe partner moet hem hierin steunen en helpen vechten.
Succes!

Bericht niet quoten, wil dit weg hebben ondanks dat het Anoniem is.

Dank je wel voor het delen van je verhaal, AA. Ik heb het met kippenvel gelezen. Fijn dat het op het eind toch goed is gekomen, ook al hebben ze daarvoor vijf jaar therapie nodig gehad. Dat probeer ik nu met man en macht te voorkomen, dat stiefdochter die kant ook opgaat. Vooral ook omdat haar vader haar is voorgegaan. Precies zelfde situatie en als het zo doorgaat met stiefdochter, dan ook zelfde toekomst.

We hebben zojuist gebeld met de instantie die 'aan het roer' voor moeder staat. Ze wil, zal en krijgt naar eigen zeggen een intensieve bezoekregeling voor moeder voor elkaar. Dus ik heb in alle snelheid al de instantie gebeld om dit te voorkomen. Moeder moet grotendeels uit het leven van dochter, want anders gaat het heel erg mis. Haar gedachtegang is gevaarlijk, wat haar gevaarlijk maakt en dat is niet goed voor het meisje. En ik schreeuw het zo'n beetje van de daken en nu hopen dat er iemand zo wijs is om te luisteren. Stap naar de raad, zorg dat het kindje veilig is, laat haar leren, leven en zorg dat ze een kind van zes mag zijn.

Ik ken mensen die al hun kinderen zijn 'kwijtgeraakt' aan Jeugdzorg en dat is allemaal door de slechte zorg van Jeugdzorg, want ze zijn de perfecte ouder, maar iedereen werkt hun tegen... Als ik dan zie hoeveel wij ons best moeten doen om moeder überhaupt buiten beeld te krijgen, hoeveel macht ze nog steeds heeft en hoe er continu haar kant wordt gekozen, want een moeder kan onmogelijk slecht zijn, dan vraag ik me af wat ze in hemelsnaam hebben uitgevreten. Want het kost ons zoveel moeite om het meisje op een goede plek te krijgen...

Zijn jullie al apart van moeder een gesprek met de CJG medewerker aangegaan? Hij/zij is degene die objectief naar de situatie moet kijken in het belang van het kind. Jullie wilden toch een klacht indienen? En ook wanneer de Raad wordt ingeschakeld wil dit nog niet zeggen dat gebeurt waarop je hoopt (gezag weg bij moeder). Dit wordt eerst beoordeeld door de Raadsonderzoeker na een uitvoerig onderzoek. Ik heb meerdere Raadsonderzoeken ingediend en de uitkomst sluit niet altijd aan op je Verzoek tot Onderzoek. En de CJG medewerker zal dit moeten indienen.

En tss tsss niet iedere jeugdzorg werker over 1 kam scheren he. Er werken duizenden mensen in de jeugdzorg we zijn geen boze instantie ( de jeugdzorg bestaat niet) die kindertjes uit huis komt slepen en ouders aan de kant schuift. Kinderen worden niet zomaar uit huis geplaatst.

Het zijn niet mijn woorden, Fantine. Het zijn de woorden van mensen die zeggen zonder schuld hun kinderen te zijn kwijtgeraakt aan 'Jeugdzorg'. En dat woord wordt gebruikt om duidelijk te maken wie de slechte mensen zijn, want volgens mij weten ze zelf niet eens hoeveel instanties ermee gemoeid zijn als het gaat om uithuisplaatsing/hulp aan gezin. Dat gaat een heel stuk moeilijker dan 'Kom maar hier met je kind. Die plaatsen we ergens anders om je even flink te pesten'. Maar goed, dat is ook een andere discussie, waar ik door ervaring ook wijzer ben geworden dan zoiets te geloven.

Er gaat in deze casus van alles mis. Zo staat nergens dat moeder en twee dochters al drie á vier jaar bekend zijn bij o.a. CJG. Toen dochter uit huis geplaatst werd dachten ze dat ze nog maar net twee weken onder de aandacht was van VT en CJG. In werkelijkheid gaan we way back en zijn wij, mijn man en ik, destijds naar de instanties gereden om ons, nou ja, vooral mijn man, zich te bemoeien met de zorg van moeder en wat het beste is voor dochter. Toen was er al weinig inspraak, want vader was volgens moeder een 'dead beat' en dat schijnt nogal krachtig te werken in het oordeel van de medewerker, die geheel partij heeft getrokken voor moeder. Daarnaast vindt de medewerker dat mijn man één partij trekt met pleegmoeder en alles doet om moeder te pesten. Dit heeft niets met rancune of wrok te maken, of om moeder haar kindjes af te nemen, alles behalve, dit heeft te maken met het feit dat moeder verslaafd is aan verschillende middelen en niet voor haar kind kan zorgen. Maar goed, terugkomend op de vraag: We hebben nog geen face to face één op één contact gehad met medewerker CJG. Dit stond gepland en gepland, maar wordt continu verschoven en heeft op de één of andere manier geen meerwaarde meer voor medewerker. We hebben een instantie, die klachtbrieven schrijft, ingeschakeld, maar vooralsnog mogen we dit niet toesturen. Het gaat al slecht, wat als het nog slechter gaat in de communicatie en medewerker helemaal de kant van moeder kiest? Moeder weet het namelijk allemaal perfect te vertellen, ook al is het één grote façade.

De medewerker van VT, de medewerkers van instantie, de medewerker van het leger, wij, pleegouders, weten wie moeder is en wat ze doet, het liefste doet. Wij hebben haar door, maar de uitvoerende instantie wil daar niet aan. Ze sprak in het persoonlijk gesprek met verschillende instanties over terugkeer kind naar huis in eerste kwartaal en anders zeker aan het eind van 2019. Dat mag absoluut niet gebeuren, maar daar luistert ze niet naar. Het voelt voor ons, de overige instanties en pleegmoeder en ons, alsof medewerker van C bang is voor moeder. Maar dat is een aanname. Ik heb gisteren gebeld en gebeld en iedereen snapt het dus, behalve degene die het meeste te zeggen heeft. En we 'durven' ook niet teveel te ondernemen, omdat we de instantie wel nodig hebben en haar niet tegen het harnas in willen jagen.

Met dochter gaat het trouwens goed. Ze is vooruit gegaan op school, ze kan zelfs al vijf letters schrijven, ze is rustiger, maar rekenen vind ze nog moeilijk, dus daar krijgt ze bijles in. En de instanties die ik gisteren heb gesproken vertelden allemaal dat dochter ongelofelijk opgeknapt is van het bezoek van haar vader. Dat ze zien wat voor positieve invloed vader op dochter heeft. Dat is natuurlijk mooi.

Aangezien het allemaal zo misloopt, kun je dan zelf niet aangeven dat je wilt dat er een raadsonderzoek komt?
En als het zo slecht loopt, moet je toch sowieso een klacht indienen? Daaruit kan ook blijken dat dit niet werkt en dan wordt de Raad er toch ook bij betrokken en zal de rechter misschien gaan beslissen over de situatie.
Dan heeft niemand anders daar meer iets over te zeggen, dus ook moeder niet.

Ik zit ergens mee. Sommige zullen mij wel herkennen. Dat maakt niets uit ik wil het niet onder mijn eigen naam hebben.

Elk jaar gaan we een weekend weg met de familie. Wij hebben twer kinderen en de oudste is ook van ons.
Dit jaar ging het zoontje van mijn zusje ook mee die zit tussen die van ons in. Ze was vooral op het eten en slapen gefixeerd, maar dan vooral denkend aan haar kind.
Gelukkig hebben we haar een dag wel kunnen ompraten om een slaapje in de auto te laten doen.
Voor de rest hielden ze wel rekening met haar.
Het jaar ervoor moesten wij maar gewoon in het huisje blijven en ging de rest dingen doen.
Dit jaar bleef dus iedereen wachten op haar. Volgend jaar heeft ze een tweede dis zal het wel helemaal naar haar ritme gaan.

Ook worden er vaak opmerkingen gemaakt door broertje dat lager opgeleide er niet echt toe doen. Hij wist niet eens hoe een mbo in elkaar zat. Daar zaten toch allemaal domme mensen op.
Erg fijn als jezelf mbo hebt gedaan en vriend ook. Ik heb er toen iets van gezegd, maar toen was het natuurlijk niet zo.

Onze baby is een huilbaby. En die moest door alle indrukken bijna 1,5 uur lang huilen. En toen moest de babyfoon uit en vroegen ze wanneer ze eindelijk stil zou zijn op een irritante toon.

Ze beginnen dus nu weer over het weekendje weg en ik heb geen zin om mee te gaan. Ik zit mij alleen maar te ergeren en kom er tien keer vermoeider vandaan dan dat ik gegaan ben. Daarbij leggen we ook allemaal geld bijelkaar en ik vind het dus zonde. Dat leg ik eerder bij een eigen vakantie.

Er speelt ook nog mee dat ik mij niet echt thuis voel bij mij familie. Mijn zusje krijgt bv een tweede babyshower. Die heb ik nooit gehad. En broertje is nooit op kraamvisite geweest. Hij wilde op dag 4 langskomen. Maar dat kwam niet uit iets met huilbaby en rusttijden. Daarna heeft hij nooit meer iets laten weten.

Mijn vraag is dus hoe kan ik dit het beste brengen. Of zouden jullie toch mee gaan?

Wat vervelend biechtje! Kan je het er met je ouders over hebben? Gewoon een keer alleen langs gaan en het bespreekbaar maken?
Ik begrijp wel dat je het geld liever voor een andere vakantie bewaart.

Wat verdrietig klinkt dit! Ik kan begrijpen dat je niet meer mee wil en ik zou in dit geval ook niet gaan. Je kan dat uitleggen, maar bedenk je dat je niet verplicht bent jezelf te verdedigen/verantwoorden. Ik zou het houden op 'we slaan over dit jaar'. Als er om een reden gevraagd wordt, zou ik het kort uitleggen en het daarbij laten.