Biechttopic #2

22 Okt 2018 19:41 door Biechtje

I.v.m. de privacy van mijn vriendin doe ik dit even anoniem.

Een vriendin van mij heeft een soort van zelfmoordpoging gedaan dit weekend. Zelf zegt ze dat ze niet doorhad dat die hoeveelheid dodelijk kon zijn (geloof ik niet), maar dat ze gewoon rust wilde/wilde slapen. Ik geloof op zich wel dat ze niet dood wil, maar dat ze wanhopig is. Hoe het ook zij, het gaat niet goed.
Nu heeft ze onder 'dwang' van het ziekenhuis een afspraak gemaakt bij de huisarts. Maar die is over 1.5 week, omdat de eigen huisarts vakantie heeft. In mijn ogen had ze vandaag direct moeten gaan.
Ze heeft al jaren problemen en mijd al jaren hulp. Dat een afspraak met de huisarts nu zolang duurt, vind ik ook weer erg typisch een manier om het hulp zoeken weer uit te stellen. Ze lijkt totaal niet in te zien dat ze een probleem heeft en dat ze zich met hulp beter kan gaan voelen. Ze is al een paar keer bij de huisarts en zelfs 2x bij een psycholoog geweest, maar psycholoog kapt ze af en we vragen ons af wat voor beeld ze de huisarts voorspiegelt.
Als vriendinnen dringen we er al tijden met zachte en harde hand op aan dat ze hulp nodig heeft. Dan beaamt ze dat maar doet verder niks. Of ze ontkent of bagatelliseert het. Uit mijn hulpverleningsverleden weet ik dat je zelf wel enige motivatie moet hebben en open moet staan voor hulp, wil de hulp zin hebben. Ik weet nu dus ook niet zo goed wat we als vriendinnen verder kunnen doen.
Een andere vriendin gaat nog wel aanbieden om mee te gaan naar de huisarts.

Daarnaast heeft ze ook nog het co-ouderschap over een kind. Ik maakte tot dit weekend nog niet echt zorgen over of ze nog in staat was voor het kind te zorgen (los van de indirecte impact die het ongetwijfeld heeft). Maar inmiddels vraag ik me toch af of we hier niet ook wat mee moeten. En wat dan.

Hebben jullie tips? Wat kunnen wij verder doen?

Edit: ze zei dat ze in het ziekenhuis aangaven dat ze zich op kon laten nemen bij de GGZ, maar dat ze dit afgewezen had. Later gaf ze aan dat ze dit misschien toch had moeten doen. Ergens is het probleembesef er wel dus. Maar ook nu is de drempel blijkbaar nog te hoog om alleen al direct naar de huisarts te gaan.
Ik kan wel begrijpen dat hulp zoeken moeilijk is, maar dat je het zo ver laat komen en nog niets serieus onderneemt of aanneemt, begrijp ik niet

22 Okt 2018 20:26 door Fantine

Pfoe lastig biechtje maar er zijn dus ook kinderen bij betrokken. Hoe is het met haar netwerk? Kunnen die bijspringen mbt de kinderen? Ik vind niet dat je direct moet melden bij veilig thuis maar wel dat je het onderwerp bespreekbaar kunt maken bij je vriendin. Ik vind haar gedrag wel behoorlijk zorgelijk maar een melding bij veilig thuis zal de situatie niet oplossen. Kunnen jullie hierin iets voor haar betekenen? Heb je enig zicht op hoe het met de kinderen gaat?

Dat ze zorg mijd moet ze zelf weten maar beseft ze hoe het voor de kinderen zou zijn wanneer ze zelfmoord pleegt of een poging doet tot en zij haar vinden? Kun je hierover in gesprek met haar?

22 Okt 2018 20:49 door Biechtje

Dank je voor je reactie. Voor zover ik kan zien, gaat het wel goed met haar kind. Die is de helft van de week ook bij de vader. Zo ook dit weekend. Vriendin heeft wel vaker zorgelijk gedrag laten zien (niet van deze aard), maar nooit als ze haar kind heeft. Ze geeft wel regelmatig aan dat ze de zorg voor haar kind nu (te) zwaar vindt, maar accepteert de praktische hulp die we haar bieden niet. Ze voelt zich dan schuldig omdat ze haar kind al niet de hele week ziet. Ze heeft best een groot netwerk wat zou kunnen en willen helpen, maar ook van degenen die echt dichtbij staan, wil ze de hulp niet.

22 Okt 2018 21:28 door Fantine

Biechtje schreef:Dank je voor je reactie. Voor zover ik kan zien, gaat het wel goed met haar kind. Die is de helft van de week ook bij de vader. Zo ook dit weekend. Vriendin heeft wel vaker zorgelijk gedrag laten zien (niet van deze aard), maar nooit als ze haar kind heeft. Ze geeft wel regelmatig aan dat ze de zorg voor haar kind nu (te) zwaar vindt, maar accepteert de praktische hulp die we haar bieden niet. Ze voelt zich dan schuldig omdat ze haar kind al niet de hele week ziet. Ze heeft best een groot netwerk wat zou kunnen en willen helpen, maar ook van degenen die echt dichtbij staan, wil ze de hulp niet.

Pfoe lijkt me erg lastig om als vriendin zijnde zijdelings bij betrokken te zijn. Je kunt zo weinig wanneer een volwassene geen hulp accepteert. Mochten jullie zorgen omtrent haar kind toenemen en zij wil nog steeds niks, dan kun je altijd veilig thuis bellen voor advies. Een een uithuisplaatsing is vaak waar mensen bang voor zijn maar dit gebeurt niet zomaar. Veilig Thuis doet eerst een onderzoek voordat er uberhaupt stappen worden ondernomen.

Mag ik vragen wat de problematiek van je vriendin is?

22 Okt 2018 21:45 door Biechtje

Ja dat is dus zo vreselijk frustrerend, je kunt zo weinig. Maar ik heb het net gevraagd en haar ex is inmiddels op de hoogte van wat er dit weekend gebeurd is en het hij heeft het kind vanmiddag bij haar gebracht en later weer opgehaald zodat die nu ook extra bij hem slaapt. Maar dat ze het hem verteld heeft en hem inschakelt voor hulp met haar kind, stelt me op dat punt wel wat gerust. Haar problematiek is ja, psychisch.. in het gezin waar ze uitkomt, speelt dat bij meerderen. Er is denk ik wel een labeltje op te plakken, maar ze heeft nog nooit echt hulp oid gehad. Zo van buitenaf neigt het wat richting depressiviteit.

22 Okt 2018 21:53 door Lady

Als ze met die intoxicatie op de SEH is beland, dan zijn zij verplicht een zorgmelding te doen bij Veilig Thuis. Dat zou de hulpverlening op gang kunnen brengen.

22 Okt 2018 22:09 door Biechtje

Is dat zo Lady? Ja ik geloof je hoor. Ze is op de SEH geweest. Ze vertelde me dat ze het verplicht aan de huisarts moesten melden, maar ze zei niks over veilig thuis. Ik vraag het nu.... Ze denkt van niet en ze hebben er niks over gezegd.

22 Okt 2018 22:41 door Lady

Dan kan het zijn dat ze haar verhaal over het niet opzettelijk innemen, geloofd hebben. Want anders is het verplicht dit te doen. En je moet de ouders daar dan ook over inlichten, tenzij je bang bent voor de veiligheid van jezelf of anderen.

22 Okt 2018 22:51 door Biechtje

Wordt er wel gevraagd of ze kinderen heeft? Ik geloof wel dat ze niet dood wil. Ze zegt ook dat het echt niet de bedoeling was. Ben ook niet direct heel bang voor herhaling. Maar als ze geen hulp zoekt, vind ik het ook echt niet ondenkbaar dat het weer gebeurt.
Ik heb gezegd dat of ze nou iets eraan doet of niet, ik iig niet meer kan en ga doen of er niets aan de hand is tot die tijd. Ze zegt dat het nu wel anders is en ze echt hulp gaat zoeken (en spreekt zichzelf even later weer tegen over de ernst van de situatie). Ik heb er een hard hoofd in..

22 Okt 2018 22:55 door Anoniem284

Wat je misschien nog kan doen, is haar 113 aanreiken dat ze dat belt als ze erdoorheen zit en je kan ook kijken wat een grote GGZ-aanbieder in de buurt is en daar het crisisnummer van geven. Misschien doet ze er niks mee, misschien heeft ze er wel wat aan.

22 Okt 2018 23:01 door Lady

Negen van de tien mensen die een suïcidepoging doen, willen niet echt dood. Anders zouden ze het wel goed doen. De meesten nemen bijvoorbeeld een overdosis pillen in en bellen daarna zelf 112 of lichten een naaste in. Het is inderdaad een schreeuw om aandacht.

In principe hadden ze op de SEH moeten checken of ze kinderen heeft en hadden ze voorbij haar versie van het verhaal moeten kijken. Maar goed, ik ben er niet bij geweest en heb daardoor makkelijk praten natuurlijk.

23 Okt 2018 08:39 door Biechtje

Ik weet het even niet meer. Het groeit mij, maar zeker mijn man, boven de pet. Hier dus nog even het stiefdochter-biechtje.

De dochter van mijn man is nu zes weken bij haar pleeggezin. Een ongelofelijk lief stel dat de dochter van mijn man, nu al, heeft omgetoverd tot een stralend meisje met twinkeling in haar ogen. Dit hebben wij echt nog nooit mogen zien en het is fijn om te zien dat ze haar plekje heeft gevonden bij haar pleeggezin. En dat haar pleegmoeder echt gek met haar lijkt te zijn. So far, so good.

We weten inmiddels dat dochter bang is voor haar moeder, maar tegelijkertijd ongelofelijk loyaal aan haar moeder. Omdat moeder vrijwillig heeft ingestemd met uithuisplaatsing, mag ze haar dochter twee keer per week 4u ophalen. Wij en pleegmoeder vinden dit ontzettend storend, omdat als moeder niet vrijwillig had ingestemd met uithuisplaatsing, het een uithuisplaatsing was onder dwang. En juist dan had moeder niets meer te zeggen. Maar juist door dat kleine stukje vrijwilligheid, waarbij de Raad niet is komen kijken, maakt dat ze haar zin doordramt. Het is niet alleen verschrikkelijk voor dochter, want allerlei verschillende gevoelens, maar ook verschrikkelijk voor pleegmoeder, omdat ze heel erg veel moeite moet doen om dochter weer rustig te krijgen. Maar goed, het is zoals het is en daarmee moeten we het doen.

Nu heeft moeder bedacht dat ze moet worden onderzocht door een psychologenpraktijk. Ondanks onze, wij en pleegmoeder, smeekbede om dit niet door te zetten en een half jaar te wachten, is dit wel in gang gezet. Gisteren hebben we de eerste evaluatie gehad en dochter komt bang en onrustig over. Moeder zat in een kamer ernaast en ze wilde niet alleen met de man in de kamer blijven en haar oefening doen. Dat was te verwachten, we hebben zelfs gesmeekt om de afspraken mét moeder niet door te laten gaan. Maar ja, vrijwillig blabla. We zijn nu wel zover dat de psychologenpraktijk de sessies met dochter staakt en alleen verder gaat met moeder, maar we hebben er geen goed gevoel bij. Maar we kijken het aan, want meer kunnen we niet. (Zijn trouwens aanwezig bij veel afspraken)

Maar waar ik echt verschrikkelijk hopeloos van word, samen met mijn man en pleegmoeder, is dat de dame van CJG de moeder volledig lijkt te steunen en denkt dat wij, man en ik, onder één hoedje spelen met de pleegmoeder. Want, zo heeft moeder verteld, zijn mijn man en zij heel slecht uit elkaar gegaan en mijn man is het slechtste wat haar ooit is overkomen en mijn man probeert haar een hak te zetten. Ze zit in een slachtofferrol, terwijl zij toch echt met een andere man in bed is betrapt en we zeer zeker geen wrok of rancune richting haar voelen. Slechts het beste willen voor dochter. Maar dat gelooft de dame van CJG niet, want de mening van mijn man is identiek aan die van de pleegmoeder.

Ik hoop dat het een beetje te begrijpen is wat ik zeg? Hoe kom ik door die ijzeren muur van de dame van CJG heen? Hoe kan ik haar laten zien dat we enkel het meisje in onze gedachten hebben? Dat we het alleen maar goed met haar voorhebben? En dat we niets tegen de moeder hebben, maar dat ze duidelijk niet voor haar dochter kan zorgen? Ik heb het gevoel al weken dat ze het meisje vernielen als ze moeder erbij laten zijn, continu en altijd. En dat lijkt niet binnen te komen bij CJG. Ze wordt bijvoorbeeld ook niet onder druk gezet om papieren te tekenen voor een andere vorm van pleegzorg. Ze begrijpt de woorden niet, zegt ze, en ze is toch echt niet dom. Ze weet donders goed dat ze dan niets meer te zeggen heeft. En CJG is akkoord met andere vorm van pleegzorg, maar ook met het feit dat ze er al weken over doet om te tekenen.

23 Okt 2018 18:10 door Fantine

Lady schreef:Negen van de tien mensen die een suïcidepoging doen, willen niet echt dood. Anders zouden ze het wel goed doen. De meesten nemen bijvoorbeeld een overdosis pillen in en bellen daarna zelf 112 of lichten een naaste in. Het is inderdaad een schreeuw om aandacht.

In principe hadden ze op de SEH moeten checken of ze kinderen heeft en hadden ze voorbij haar versie van het verhaal moeten kijken. Maar goed, ik ben er niet bij geweest en heb daardoor makkelijk praten natuurlijk.

Klopt idd. Je kunt sowieso VT bellen biechtje die kunnen altijd even meedenken. Je kunt zelfs een melding doen anoniem en dan gaat VT met je vriendin in gesprek. Wellicht schud het haar wakker wanneer er meldingen van meerdere kanten komen.

23 Okt 2018 18:19 door Fantine

Heeft jouw man gezag over dochter? Dan kan hij de hulpverlening weigeren he. Niet dat ik dit nu direct adviseer hierover moeten jullie in gesprek gaan met het CJG.
Hebben jullie al 1 op 1 een gesprek met de CJG medewerker gehad om het over het hele gebeuren te hebben? In principe moet de CJG medewerker namelijk neutraal blijven en het belang van het kind voorop zetten. Is het ook echt zo dat het CJG partij trekt of denken jullie dit? Stap 1 lijkt me om dit bespreekbaar te maken.

Vergeet niet dat het CJG vrijiwllig kader is en mensen niet gedwongen kunnen worden tot tekenen. Wat houdt de andere vorm van pleegzorg in?

Mocht een gesprek tot niks leiden dan kun je altijd een klacht indienen tegen de CJG medewerker en een gesprek aanvragen met een onafhankelijk client ondersteuner. Dit vind ik wel de allerlaatste stap en je er eerst met elkaar uit moet proberen te komen.

24 Okt 2018 08:54 door Biechtje

Mijn man heeft inderdaad gezag over zijn dochter. We willen hulpverlening niet weigeren, omdat we weten dat het goed is voor zijn dochter. Natuurlijk hadden we haar het liefste opgehaald, maar we weten ook dat het pleeggezin de beste zorg kan bieden. Het feit dat we het zo goed met pleegmoeder kunnen vinden, komt voornamelijk omdat we los van elkaar precies weten wat er bij dochter speelt en zonder het uit te spreken, weten wat het beste is. Ja, dan komen meningen weleens overeen. Maar dat lijkt me niet de reden om twee kampen op te zetten? Volgens mij moet er sprake zijn van één kamp met als doel de welzijn van dochter.

We hebben via het AKJ (zorgbelang) een brief laten opstellen voor cjg en leidinggevende medewerker. Hier wachten we het liefst mee of versturen hem het liefste helemaal niet, omdat we het contact niet nog slechter willen laten verlopen. We proberen ook te kijken of we ergens een andere mening over hebben dan pleegmoeder, maar ons doel blijft hetzelfde en onze woorden dus ook: De dochter is het allerbelangrijkste.

Gisteren kwam ex weer met een nieuwe mail waarin ze mijn man beschuldigde van alles en nog wat. Ik vraag me af of ze doorheeft dat mijn man deze mails ook gewoon onder ogen krijgt. Ik wilde haar wat aandoen, maar rustig ademhalen, slapen en vanochtend heb ik een heel vriendelijk mailtje gestuurd naar CJG en de situatie uitgelegd. We hebben niets met ex en we willen ook niet in de positie worden gedrukt.

Dochter zit nu in pleegzorg en logeert bij haar pleegouders. Pleegouders werken ook met een andere instantie en deze biedt het wonen in een pleeggezin aan. Dan woont ze dus bij haar pleegouders en logeert ze bij moeder, mocht het ooit nog zover komen. Ze willen dan ook moeder uit ouderlijke macht laten zetten. Ze hebben heel veel last van haar gedrag en weten meer van dochter, op dit punt, denk ik, dan wij weten. Maar goed, daar wil moeder natuurlijk niet voor tekenen. Het houdt in dat ze niet meer bepaald wanneer ze haar dochter ziet, niet meer bepaald wat dochter wel en niet doet en ook niet meer bepaald welke behandeling voor dochter het beste is. Dus het wonen binnen pleeggezin zonder bemoeienis van moeder is het allerbeste wat dochter kan overkomen. En vanuit die situatie mag pleegmoeder ook bepalen hoe de omgang met vader eruit gaat zien. We weten niet of dat het beste is voor ons, maar we willen het beste voor dochter. Hoe dan ook.

24 Okt 2018 14:50 door Anoniem313

Biechtje schreef:Mijn man heeft inderdaad gezag over zijn dochter. We willen hulpverlening niet weigeren, omdat we weten dat het goed is voor zijn dochter. .

Fantine zegt ook niet dat je de hulpverlening zou moeten weigeren, maar dat je hierover in gesprek kunt gaan met CJG. benoemen wat je waarneemt en hoe jullie dit interpreteren. Uitvragen wat haar analyse is.

Verder zeg je:
"Hoe kom ik door die ijzeren muur van de dame van CJG heen? Hoe kan ik haar laten zien dat we enkel het meisje in onze gedachten hebben? Dat we het alleen maar goed met haar voorhebben? En dat we niets tegen de moeder hebben, maar dat ze duidelijk niet voor haar dochter kan zorgen?"

Dit vind ik wel typisch, omdat a) jullie duidelijk wel iets tegen de moeder hebben, ik heb hier op het forum dingen over haar gelezen waar de honden geen brood van lusten en b) jullie zelf heel lang het meisje bij haar moeder hebben gelaten. Kennelijk was dat toen (tot zes weken geleden) wel een optie voor jullie, en nu niet meer. Waarmee ik niet wil zeggen dat de moeder goed is voor het kind, dat kan ik niet inschatten (en op basis van wat je schrijft geloof ik dat ze dat niet is). Maar het geeft in mijn optiek wel aan dat je bewust moet zijn van je eigen zeer gekleurde blik. Kennelijk beoordeelt de hulpverlener de situatie, en dus ook jullie aandeel hierin, anders dan dat jullie dat zelf doen. Reden te meer om te doen wat Fantine al aangaf: met CJG in gesprek.

24 Okt 2018 15:44 door Biechtje

Fantine schreef:
Lady schreef:Negen van de tien mensen die een suïcidepoging doen, willen niet echt dood. Anders zouden ze het wel goed doen. De meesten nemen bijvoorbeeld een overdosis pillen in en bellen daarna zelf 112 of lichten een naaste in. Het is inderdaad een schreeuw om aandacht.

In principe hadden ze op de SEH moeten checken of ze kinderen heeft en hadden ze voorbij haar versie van het verhaal moeten kijken. Maar goed, ik ben er niet bij geweest en heb daardoor makkelijk praten natuurlijk.

Klopt idd. Je kunt sowieso VT bellen biechtje die kunnen altijd even meedenken. Je kunt zelfs een melding doen anoniem en dan gaat VT met je vriendin in gesprek. Wellicht schud het haar wakker wanneer er meldingen van meerdere kanten komen.

Bedankt voor jullie reacties en tips. Gympie ook bedankt, ik heb het tegen haar gezegd.
Lady, dan zullen ze haar zoals je al zei of geloofd hebben op de eerste hulp, en/of niet doorgevraagd hebben of ze kinderen heeft. Via VT spelen vind ik nu eigenlijk niet aan de orde. Ik had al geen concrete redenen om me zorgen te maken over de veiligheid van het kind. En nu ik weet dat haar ex meer zorg op zich neemt en op de hoogte is, stelt me dat in die zin ook gerust. Mijn vriendin zegt nu dat ze volgende week bij de huisarts wel echt gaat aangeven dat het zo niet meer gaat (er gaat iemand met haar mee). Bij vlagen zegt ze ook dat ze misschien maar opgenomen moet worden. Maar ze zegt ondertussen ook dat ze in haar eentje bij de huisarts toch niet helemaal eerlijk zou zijn. Het is zo lastig om iemand zo wanhopig te zien en ondertussen het niet echt aan te pakken, zelfs niet nu het zover is gekomen. Al vindt ze nu zelf dat ze dat wel doet... ik moet het nog zien en wacht het af volgende week...

24 Okt 2018 17:25 door Biechtje

Caulfield, Heel flauw dit.

Iedereen weet dat de moeder nooit goed genoeg is geweest. Drie jaar geleden niet, drie weken geleden niet, drie dagen geleden niet. Wij konden dochter alleen niet uit de situatie halen. Daar hadden we onze redenen voor en die redenen bleken meer dan gegrond. Nu zit ze in een pleeggezin en willen we dat ze daar blijft. Wat willen we het liefste? Dat ze terugkeert naar moeder. Kan dat? Nee. Vind ik moeder aardig? Nee. Maar kan ik nu iets bedenken waarom ik haar zou moeten zwart maken of iets zou moeten zeggen waar de honden geen brood van lusten? Ook nee. Ik heb op dit punt er niets mee te winnen om te 'winnen', want onze winst, de winst voor de ouders, is het verlies voor het kleine meisje. En ach, laten we daar nu al drie jaar mee bezig zijn. Maar fijn dat jij het beter weet dan ik.

24 Okt 2018 17:33 door Anoniem313

Biechtje schreef:Caulfield, Heel flauw dit.

Iedereen weet dat de moeder nooit goed genoeg is geweest. Drie jaar geleden niet, drie weken geleden niet, drie dagen geleden niet. Wij konden dochter alleen niet uit de situatie halen. Daar hadden we onze redenen voor en die redenen bleken meer dan gegrond. Nu zit ze in een pleeggezin en willen we dat ze daar blijft. Wat willen we het liefste? Dat ze terugkeert naar moeder. Kan dat? Nee. Vind ik moeder aardig? Nee. Maar kan ik nu iets bedenken waarom ik haar zou moeten zwart maken of iets zou moeten zeggen waar de honden geen brood van lusten? Ook nee. Ik heb op dit punt er niets mee te winnen om te 'winnen', want onze winst, de winst voor de ouders, is het verlies voor het kleine meisje. En ach, laten we daar nu al drie jaar mee bezig zijn. Maar fijn dat jij het beter weet dan ik.

Het is niet mijn bedoeling om flauw te zijn. Ook niet om het beter te weten dan jij. Ik reageer omdat ik dit een zeer schrijnend verhaal vind. Ik kan jou en je man niet helpen, omdat ik niet betrokken ben in deze kwestie. Je moet het doen met diegenen die wel betrokken zijn. En nu je steeds tegen hetzelfde aanloopt, kan het nut hebben in gesprek te gaan, en je daarbij oprecht af te vragen hoe de ander deze situatie interpreteert. Jij hebt jouw versie, maar hoe zou de CJG medewerker deze casus zien? Hoe ziet zij de rol van de moeder, en die van jouw man, en de hele dynamiek daaromheen? Dat kan aanknopingspunten bieden om de hele kwestie verder te brengen, niet steeds in hetzelfde kringetje rond te blijven draaien, maar verder te denken en te doen.

24 Okt 2018 17:39 door Fantine

Biechtje schreef:Mijn man heeft inderdaad gezag over zijn dochter. We willen hulpverlening niet weigeren, omdat we weten dat het goed is voor zijn dochter. Natuurlijk hadden we haar het liefste opgehaald, maar we weten ook dat het pleeggezin de beste zorg kan bieden. Het feit dat we het zo goed met pleegmoeder kunnen vinden, komt voornamelijk omdat we los van elkaar precies weten wat er bij dochter speelt en zonder het uit te spreken, weten wat het beste is. Ja, dan komen meningen weleens overeen. Maar dat lijkt me niet de reden om twee kampen op te zetten? Volgens mij moet er sprake zijn van één kamp met als doel de welzijn van dochter.

We hebben via het AKJ (zorgbelang) een brief laten opstellen voor cjg en leidinggevende medewerker. Hier wachten we het liefst mee of versturen hem het liefste helemaal niet, omdat we het contact niet nog slechter willen laten verlopen. We proberen ook te kijken of we ergens een andere mening over hebben dan pleegmoeder, maar ons doel blijft hetzelfde en onze woorden dus ook: De dochter is het allerbelangrijkste.

Gisteren kwam ex weer met een nieuwe mail waarin ze mijn man beschuldigde van alles en nog wat. Ik vraag me af of ze doorheeft dat mijn man deze mails ook gewoon onder ogen krijgt. Ik wilde haar wat aandoen, maar rustig ademhalen, slapen en vanochtend heb ik een heel vriendelijk mailtje gestuurd naar CJG en de situatie uitgelegd. We hebben niets met ex en we willen ook niet in de positie worden gedrukt.

Dochter zit nu in pleegzorg en logeert bij haar pleegouders. Pleegouders werken ook met een andere instantie en deze biedt het wonen in een pleeggezin aan. Dan woont ze dus bij haar pleegouders en logeert ze bij moeder, mocht het ooit nog zover komen. Ze willen dan ook moeder uit ouderlijke macht laten zetten. Ze hebben heel veel last van haar gedrag en weten meer van dochter, op dit punt, denk ik, dan wij weten. Maar goed, daar wil moeder natuurlijk niet voor tekenen. Het houdt in dat ze niet meer bepaald wanneer ze haar dochter ziet, niet meer bepaald wat dochter wel en niet doet en ook niet meer bepaald welke behandeling voor dochter het beste is. Dus het wonen binnen pleeggezin zonder bemoeienis van moeder is het allerbeste wat dochter kan overkomen. En vanuit die situatie mag pleegmoeder ook bepalen hoe de omgang met vader eruit gaat zien. We weten niet of dat het beste is voor ons, maar we willen het beste voor dochter. Hoe dan ook.

Huh ze zit er zes weken en er wordt al gepraat over uit de ouderlijke macht zetten door het pleeggezin??!! Dit gebeurt echt niet zomaar hoor. Hoe kunnen zij nou na zes weken weten wat het allerbeste is terwijl ze het hele kind amper kennen. Die zit nog middenin de wen fase. Een pleegmoeder die het kind net kent weet echt nog niet wat het beste is voor haar. Die moet het hele kind nog leren kennen.

Ik vind het een enorm vaag verhaal. Ik werk zelf bij het CJG en je verhaal is niet heel geloofwaardig eerlijk gezegd. De eerste stap zou zijn de Raad voor een onder toezichtstelling. Een ouder moet het wel heel bont maken om uit de ouderlijke macht gezet te worden en ook bijzonder dat dit door pleegmoeder met jullie besproken wordt. Zo creeeren jullie zelf een kamp tegen moeder.

Het pleeggezin hoort dit alles met de CJG medewerker te bespreken en niet direct met jullie. De situatie is blijkbaar beoordeeld om in het vrijwillig kader te kunnn blijven voor nu dan is uit de ouderlijke macht zetten wel een gekke grote stap vind je ook niet? Hoe denkt het CJG hierover? Die hebben namelijk de regie.

24 Okt 2018 18:06 door Biechtje

Je kunt zelf werkzaam zijn bij het CJG en weten waarover je praat, maar dat maakt nog steeds niet dat mijn verhaal daarom maar ongeloofwaardig is. Veel van wat de moeder heeft gedaan meld ik niet op dit forum, zal moeder niet melden aan de medewerker van het CJG, maar verteld dochter wel aan pleegmoeder. Wij weten het, omdat ze weleens onder invloed appt, belt, schreeuwt, tiert, jankt, opbiecht, etc. Het meisje mag nooit meer terug en als het CJG instemt met terugkeer, dan gaat dit heel erg fout en is het een hele dure, maar foute beslissing.

Verder wil ik er niets over kwijt. De vraag was hoe ik door het ijzeren gordijn van de medewerker moest komen. Niet de vraag hoe geloofwaardig mijn verhaal is. Of ik het wel of niet goed doe. Of jullie wel of niet weten wat ik in het verleden heb ondernomen. Ik denk dat als dit het enige advies is: Niet geloofwaardig en je hebt zelf ook niks gedaan, lekker makkelijk. Dan vind ik het weer leuk geweest op dit forum.

24 Okt 2018 18:10 door Fantine

24 Okt 2018 18:47 door Floor

@ Biechtje: ik kan me nog herinneren dat je schreef dat jullie het contact met moeder goed wilden houden (of iets in die trant) en nu schrijf je iets heel anders. Hoe is het onderling contact nu dan?

Als dit in het vrijwillig kader is en zo loopt, zal de Raad waarschijnlijk ingezet worden en volgt er een Raadsonderzoek en vervolgstappen. Dat is allemaal nov niet aan de orde toch? Dus of je loopt heel erg op de zaken vooruit of je krijgt verkeerde informatie.

24 Okt 2018 20:07 door Anoniem313

Biechtje schreef:
De vraag was hoe ik door het ijzeren gordijn van de medewerker moest komen.

Daar hebben zowel Fantine als ik in proberen mee te denken en we hebben advies gegeven. Helaas negeer je dat, of althans, je reageert er niet op. Dat vind ik jammer. Ik doe behoorlijk mijn best in het formuleren van mijn antwoorden, en het is niet leuk als er dan niet eens op wordt gereageerd. Maar daar zul jij je redenen voor hebben. Sterkte met de situatie.

13 Nov 2018 14:22 door Biechtje

De afgelopen 2 jaar zijn voor mij best heftig geweest. Een gebeurtenis die nogal veel indruk heeft achtergelaten en vorig jaar 3 familieleden die in korte tijd zijn overleden.
Ik heb mezelf nooit de tijd gegeven om dit te verwerken, heb geen dag gemist op m'n werk en ben doorgegaan alsof er niets is gebeurd. In de tussentijd ben ik gaan emotie-eten waardoor ik inmiddels een eetprobleem heb ontwikkeld.
Een paar weken geleden heb ik om hulp gevraagd en ben ik doorverwezen naar een psychotherapeut. Vorige week heb ik daar m'n eerste gesprek gehad en ik weet zeker dat ik er veel aan ga hebben.
M'n leidinggevende heb ik wel ingelicht over dat ik me niet goed voel, maar ik heb niet alles helemaal verteld. Ook enkele collega's zijn op de hoogte. Net waren we met een groepje aan het lunchen en een nieuwe collega vroeg aan me hoe het ging. Dat doet ze al de hele week, blijkbaar ziet zij wel dat het niet ok gaat. In dat gesprek ben ik in huilen uitgebarsten en ik kon niet meer stoppen.
M'n leidinggevende heeft me naar huis gestuurd en ze vroeg me om vanavond te laten weten hoe het gaat en of ik morgen weer kom werken.
En ik weet niet wat ik moet doen. Ik ben inmiddels thuis en gestopt met huilen, maar ik weet zeker dat als ik iemand spreek, ik meteen weer in janken uitbarst.

Welkom op Zeg maar Yes!

Biechttopic #2

Re: Biechttopic #2

Re: Biechttopic #2

Re: Biechttopic #2

Re: Biechttopic #2

Re: Biechttopic #2

Re: Biechttopic #2

Re: Biechttopic #2

Re: Biechttopic #2

Re: Biechttopic #2

Re: Biechttopic #2

Re: Biechttopic #2

Re: Biechttopic #2

Re: Biechttopic #2

Re: Biechttopic #2

Re: Biechttopic #2

Re: Biechttopic #2

Re: Biechttopic #2

Re: Biechttopic #2

Re: Biechttopic #2

Re: Biechttopic #2

Re: Biechttopic #2

Re: Biechttopic #2

Re: Biechttopic #2

Re: Biechttopic #2

Re: Biechttopic #2

Wie is er online?