Award voor slechtste moeder

Ik heb hem net verdient! Ik heb mijn zoon een tik tegen de billen gegeven. Hij deed mij pijn en toen ik zei stop, je doet mij pijn, hield hij niet op. Uit een reflex gaf ik hem een tik tegen de billen. Voel mij nu heel schuldig! Heb al sorry gezegd en we hebben het erover gehad. Het was geen harde tik maar dan nog, dat doen we hier niet in huis. En ik heb nu een blauwe plek door mijn zoon en het doet pijn. Maar ik heb harder gehuild om de tik dan mijn zoon.

Niet quoten aub

Ahhhh Pollepel, ik snap je heel goed. Zowel de tik als het gevoel dat je nu hebt. Is hier ook wel eens voorgekomen. Soms drijven ze je echt tot het uiterste en als ze je dan ook nog eens zo pijn doen dan gebeuren dat soort reacties. Dat praat het niet goed maar maakt het wel begrijpelijk.
En zolang je zelf weet dat je te ver bent gegaan en het goed uitpraten komt het heus wel goed. Je bent echt geen slechte moeder

Nou dat maakt je wat mij betreft echt geen slechte moeder hoor. Hier krijgen ze ook echt weleens een tik of een draai om hun oren.

Dank je fiwen.
Lady het was meer het onverwachte/ongecontroleerde handeling. Dat ik dit zomaar uit het niets deed zonder erover na te denken. Ik zag het gewoon niet aankomen. Daar schrok ik meer van.

Lady schreef:Nou dat maakt je wat mij betreft echt geen slechte moeder hoor. Hier krijgen ze ook echt weleens een tik of een draai om hun oren.

Hoe moet ik dit voor mij zien? Oprechte belangstelling hoor! Ik hoor dit niet meer veel, of mensen zeggen het niet, dat kan ook natuurlijk.

Carrie schreef:

Lady schreef:Nou dat maakt je wat mij betreft echt geen slechte moeder hoor. Hier krijgen ze ook echt weleens een tik of een draai om hun oren.

Hoe moet ik dit voor mij zien? Oprechte belangstelling hoor! Ik hoor dit niet meer veel, of mensen zeggen het niet, dat kan ook natuurlijk.

Ik vraag me juist weer af waarom het niet meer normaal is dat je een tik krijgt of een draai om de oren. Nou hoeven wij dit tot op heden niet te doen bij stiefdochter maar ik vind zelf niks mis met een tik (en dat is dan echt niet na 1 x niet luisteren, maar wel na herhaaldelijk waarschuwen). Maar goed het zal ook meer uitzondering zijn dan regel dat het voorkomt (bij ons dan) dan moeten ze het wel heel bont maken.

Hier krijgen beiden echt wel eens een tik of een draai om de oren, maar wij hebben ook wel (vooral de oudste) 2 heftigere kinderen dan 'normaal', geloof ik.

En dat is dan gewoon zoals je het zegt, een echte draai om de oren bijv.

Ik weet niet wat een draai om de oren is, draai je dan het oor om?

Haha ja! Een echte draai om oren is letterlijk met je vinger er een rondje omheen draaien. Maar dat is het vast niet. Ik heb al nooit begrepen wat dat écht letterlijk nou betekent. Zelfde als een tik. Wat is het verschil tussen een tik en een klap? Waar ligt de grens?

Ik vind een klap echt met de vlakke hand en een tik iets wat je alleen met vier vingers doet (zonder duim zeg maar) en niet zo hard als een klap. Een draai om de oren is denk ik hetzelfde als een tik.

Ik vind hier ook niks mis met een tik. Na tig waarschuwingen gebeurd dat hier ook eens. Net als knijpen in de bovenarm.

Er zit wat mij betreft een groot verschil tussen een klap en een tik! Mijn mannen luisteren soms gewoon slecht en mijn geduld is op een gegeven moment op. Als D met dingen blijft gooien, terwijl hij drie keer van mij heeft gehoord dat hij dat niet mag doen, dan geef ik hem weleens een tik op zijn hand of tegen zijn achterhoofd. En dat moet je dan voor je zien als een tik met twee vingers. Dat hoeft echt geen pijn te doen maar het is werkt vaak wel als een soort reset. Net zoals een draai om de oren. En daarbij draai ik echt niet zijn hele oor om, maar een klein draaitje aan de bovenkant. Niet genoeg om echt pijn te doen, want het is zeker niet mijn doel mijn kinderen bewust te pijnigen!, maar wel voldoende om ze te laten merken dat de grens bereikt is.

Er zullen hier vast heel veel moeders zijn die dat heel slecht en zielig vinden. Het komt op papier ook veel harder over dat het in werkelijkheid is. Ik vind dat een kind duidelijk grenzen mag krijgen. En superfijn als iemand dat met alleen maar praten voor elkaar kan krijgen. Hier werkt dat helaas niet altijd. Het is ook echt niet zo dat ik mijn kind stelselmatig een tik geef of een draai om zijn oren, maar het komt gerust weleens voor.

Lady ik kan het mij wel voorstellen. Het is op dat moment van jou ook een beheerste manier van handelen.
Ik weet dat mijn ouders, in extreme gevallen, ons letterlijk blote billenkoek gaven. Ze sloegen echt niet hard, maar de boodschap kwam echt wel over. Ik heb het nooit ervaren als mishandeling, ook niet op later leeftijd. Mijn ouders gaven op die manier aan dat de grens echt bereikt was. Het is twee of drie keer voorgekomen dus mijn ouders deden dat ook echt niet snel.
Hetzelfde dat mijn moeder een keertje heeft terug gebeten toen ik in een bijt fase zat. Als ik mijn zin niet kreeg had ik nogal de neiging om mijn broer/zussen te bijten. Op een gegeven moment was mijn moeder dat beu en ze heeft mij een keer, beheerst, gebeten. Nou de boodschap was wel duidelijk.

Oh dat terugbijten heb ik ook gedaan bij mijn oudste zoon. Ik had hem al twee keer van te voren gestraft omdat hij dat mij deed. En bij de derde keer beet hij zo hard aan de binnenkant van mijn bovenarm (=dun velletje) ik hem terug beet in zijn onderarm. Hij schrok zo erg en hij heeft daarna nooit meer gedaan. Ik heb er dan ook geen spijt van gehad.

Ook hier hebben ze wel eens een pets tegen hun arm of achterhoofd te pakken.

Ik heb mijn middelste wel eens met z'n blote voeten in de sneeuw gezet. Hij bleef maar uit bed komen en vervelend doen. Toen zei ik: "Als je nu nog 1 keer uit bed komt zet ik je met je blote voeten in de sneeuw!" Tja je raad het al, ik heb m'n woord gehouden. Ik heb hem bij kop en kont gepakt en zo in de sneeuw gezet. Stond hij daar te trappelen voor wel geteld 10 seconde
Daarna is hij er (die avond) niet meer uitgekomen.

Op blote voeten buiten zetten, of in pyjama, heb ik ook wel eens gedaan. J had een periode dat ze weigerde aan te kleden, haar schoenen aan te doen en/of jas aan te doen. Na tig keer vragen zette ik haar dan zonder pardon buiten om te voelen hoe koud het was. Dan had ze binnen no time d'r kleren/schoenen/jas aan.
Heb haar ook wel eens in d'r pyjama in de auto gezet om dezelfde reden. Halverwege (we moeten man nog wegbrengen dus dat was op zijn werk) koos ze eieren voor d'r geld en ging ze toch liever met kleren aan naar school.

Hier heb ik ook wel eens een tik uitgedeeld. Ik heb veel geduld maar soms is het op en klaar en een tik helpt dan wel. Een reset inderdaad. Ik denk dat de laatste keer zeker 2 jaar geleden is dus vaak komt dat niet voor.
Ik vind er ook niets mis mee, ik vind dat er een groot verschil zit tussen een tik en stelselmatige mishandeling.
Ik heb vroeger ook wel eens een klap en tik (en ook wel erger eerlijk gezegd) gehad en heb er niets aan over gehouden, en heb een hele fijne band met mijn ouders.

Ik heb ook wel eens een tik gegeven, maar op momenten dat ik me machteloos voelde en ik het dus niet gecontroleerd deed maar als een soort reflex. Dat vond ik wel echt erg van mezelf, dat ik mijn beheersing verloor, al waren het echt tikken en geen klappen.

Zoals Lady het schetst vind ik niks mis met een tik, maar zoals het bij mij ging voelde ik me niet goed bij. Onlangs wel beheerst en bewust voor een tik gekozen maar dat kwam zo heftig aan bij J. (schrik, hartverscheurend huilen, en nee het was dus niet heel hard maar idd met alleen m'n vingers op z'n hand) dat ik deze methode vermoedelijk niet vaker in ga zetten.

Sookie schreef:Ik heb ook wel eens een tik gegeven, maar op momenten dat ik me machteloos voelde en ik het dus niet gecontroleerd deed maar als een soort reflex. Dat vond ik wel echt erg van mezelf, dat ik mijn beheersing verloor, al waren het echt tikken en geen klappen.

Dit bedoelde ik dus, zo was het bij mij ook. Dat gaf mij zo'n slecht gevoel dat ik er echt heel hard van moest huilen. Voelde mij echt rot naar zoon toe.

Pollepel schreef:

Sookie schreef:Ik heb ook wel eens een tik gegeven, maar op momenten dat ik me machteloos voelde en ik het dus niet gecontroleerd deed maar als een soort reflex. Dat vond ik wel echt erg van mezelf, dat ik mijn beheersing verloor, al waren het echt tikken en geen klappen.

Dit bedoelde ik dus, zo was het bij mij ook. Dat gaf mij zo'n slecht gevoel dat ik er echt heel hard van moest huilen. Voelde mij echt rot naar zoon toe.

Ja dat herken ik dus wel inderdaad, gelukkig alweer lang geleden dat het mij gebeurde en het is slechts 2 keer voorgekomen maar ik vind het nog steeds rot om aan te denken. Terwijl zoon het natuurlijk niet eens meer weet gelukkig

Ja, dat gevoel snap ik wel heel goed. Ik kan, zeker nu met al die hormonen, soms ook echt enorm uit dak gaan om relatief niets. Daar voel ik me dan ook erg schuldig en naar over. Heb er van de week zelfs om gehuild.

Ik heb mijn zoon vorige week ook een tik tegen zijn blote been gegeven omdat verschonen elke keer zo'n strijd was en hij mij dan ligt te schoppen. Ik was het zo zat! Toen ging hij nog harder huilen "auw".
Daarna was het wel over. Heb ik hem geknuffeld. Maar ik voelde me er zo schuldig over dat ik dat gedaan had.

Hier geen tikken of zo, maar wel al 3 dagen 'Neem nou een hap, 't is appelmoes!' En dan is de volgende hap toch stiekem z'n groenten. Hij kijkt me steeds heel erg argwanend aan, dus ik stop er maar weer mee. Dan maar paar dagen geen of minder avondeten.

Urban Naked schreef:Ik weet niet wat een draai om de oren is, draai je dan het oor om?

Ik vroeg mij hetzelfde af..

Ik vind het oprecht erg dat wij tegenwoordig in een maatschappij leven waar je je kind nog geen tik meer mag uitdelen of je wordt al bijna aangeklaagd. Even het extreme maar zo is het wel. We moeten onze kinderen met zachte hand opvoeden en schatje hier en schatje daar. Je moet uitleg geven waarom.
Nou geloof mij als ik mijn zoon zat ben met zijn gedrag en ik heb echt een mega engelengeduld tot grote frustratie toe van mijn vriend, dan vliegt hij letterlijk naar boven en krijgt hij een klap op zijn kont.
En alleen dan maak ik blijkbaar indruk.

De laatste keer was afgelopen zomer. We hadden een activiteit met het koor en hij was echt brutaal en ronduit vervelend. Dat had ook niks meer met autisme te maken want in die tweestrijd zitten we ook nog vaak. Ik drong gewoon niet meer tot hem door. En na de zoveelste uitbarsting heb ik hem zeer streng toe gesproken en een tik in zijn nek gegeven. Net hard genoeg dat het geen pijn deed maar hij schrok wel. Hij liep zonder miepen mee en later kwam hij uit zichzelf zijn excuses aanbieden. Dus soms helpt het wel.

Maar Pannenkoek, waar ligt de grens? Is het Ok als het 1x per half jaar gebeurd? En 1x per maand? 1x per 2 weken? En wat vind je dan van 1x per week?
Wanneer is het teveel? En wanneer is het gewoon een opvoedkundig tikje?

Ik heb zelf geen kinderen, maar vind dat hele softe opvoeden ook niks. Waarbij een kind nooit nee te horen krijgt of altijd maar afgeleid wordt bij fout gedrag ipv gestraft.
Maar ben zelf ook vroeger jarenlang mishandeld dus vind de uitspraken die jij doet ergens ook wel lastig.