Activiteiten, geknutsel en onzekerheden
Ik merk dat ik me bij elke leeftijdsfase rottig voel om het feit dat ik zoveel me-time nodig heb. Dat ten eerste. Mijn dochter is nu bijna 2,5 en ik heb zo vaak het gevoel dat ik meer met haar zou kunnen doen. Momenteel voel ik me even een lousy moeder; als ik realistisch kijk, weet ik dat ze gek op me is en dat we leuke dingen doen. Maar dat zijn altijd dingen als: boekjes lezen, naar de bieb, naar de winkels, naar mensen toe, samen de was ophangen etc. Dat zijn dingen die me makkelijk afgaan, zeg maar. En ze moeten toch gebeuren, dus dan gezellig samen.
Waar ik minder goed in ben, is echt met haar aan tafel gaan zitten en iets gaan maken ofzo. Verven doe ik nooit, kleien heel af en toe, samen koekjes bakken (wat me vroeger geweldig leek) heb ik één keer gedaan en ik werd er gek van. Nu hebben we ook wel een kleine keuken: als zij op het aanrecht zit, heb ik nog twintig vierkante centimeter om op te werken. Op Pinterest zie ik allemaal leuke Montessori-borden, maar als ik eraan denk dat ik duizend knoopjes moet kopen, in een bak doen, met van die draai-metaal-harige draadjes erbij, zodat ze een boom kan maken wil ik eigenlijk al wegrennen. Maar ik denk eigenlijk dat zij het heel leuk vindt. Als ze op het kdv is en de juf gaat dingen maken, zit ze helemaal in trance mee te doen.
Nou ja, long story short, ik heb twee vragen:
- wat doen jullie om jezelf te 'dwingen' meer te investeren in je kind? Of vind je dat dat helemaal niet zo hoeft, is een paar boekjes lezen per dag genoeg, zeg maar? Wat is jouw visie daarop? En heb je hierin nog tips voor mij?
- wat is nou leuk pietepeuterig werk om met een 2,5-jarige te doen wat ook niet ál te veel moeite en geld kost?
(mss warrig verhaal, maar ik zit op een deadline, ze wordt zo wakker)