23 Aug 2018 07:24 door Anoniem242
Wat een doorbraak wij zaten gisteren aan de buis gekluisterd. Ik moest echt huilen bij het zien vsn het verdriet van die moeder. Door merg en been. 20 jaar hoe kun je zo leven? En eigenlijk toen al in beeld zijn geweest. Zelfs gaan kijken bij de plek des onheils nadat Nicky was gevonden. Wat heftig ook voor die familie, zij hebben al die jaren nooit opgegeven. En dan nu dit nieuws. Een naam en foto! Ik ben bang dat ze hem niet meer vinden ofwel dood terug vinden. Maar dan toch hoop ik dat dit het stuk rust gaat geven voor deze familie. Al zullen ze dan nooit meer weten wat er precies is gebeurd.
Ik zou overigens als ouder ook niet meer gerust zijn als mijn kind op de psz had gezeten waar hij gewerkt heeft. Of de scouting. Krijg al de kriebels bij zijn foto.